1. سخن گفتن پرنده
امیرمؤمنان(ع) مىفرماید: «حضرت مهدى(عج) در مسیر حركت خود به یكى از سادات حسنى كه دوزاده هزار نفر رزمنده را به همراه دارد، برخورد مىكند؛ حسنى در مقام احتجاج برمىآید و خود را سزاوارتر به رهبرى مىداند. حضرت در پاسخ او مىگوید: «من مهدى هستم». حسنى مىپرسد: آیا دلیل و نشانهاى دارى تا با تو بیعت كنم؟ حضرت به پرندهاى كه در آسمان در حال پرواز است، اشاره مىكند و آن پرنده فرود مىآید و در دستان حضرت قرار مىگیرد. آن‌گاه به قدرت خداوند لب به سخن مىگشاید و بر امامت حضرت مهدى(عج) گواهى مىدهد.
براى اطمینان بیشتر سیّد حسنى، امام(ع) چوب خشكى را به زمین فرو مىبرد؛ آن چوب سبز مىشود و شاخ و برگ مىدهد. بار دیگر، پاره سنگى را از زمین بر مىدارد و با یك فشار آن را خرد كرده، همانند خمیر نرم مىكند.
سیّد حسنى با دیدن آن كرامات به حضرت ایمان مىآورد. خود و همه نیروهایش تسلیم امام(ع) مىشوند و حضرت او را به عنوان فرمانده نیروى خط مقدّم مىگمارد».(28)
2. جوشش آب و آذوقه از زمین
امام صادق(ع) مىفرماید: «هنگامى كه امام(ع) در شهر مكه ظهور مىكند و قصد حركت به كوفه را دارد، به نیروهایش اعلام مىكند كه كسى آب و غذا و توشه راه با خود برندارد. حضرت(ع) سنگ موسى(ع) را كه به وسیله آن دوازده چشمه آب زلال از زمین جوشاند، همراه دارد. در مسیر راه هر جا توقف مىكنند، آن سنگ را نصب مىكند و از زمین چشمههاى آب مىجوشد. هر كس گرسنه باشد با نوشیدن آن سیر مىگردد و هر كس تشنه باشد، سیراب مىشود.
تهیه آذوقه و آب بین راه سپاهیان به همین ترتیب است تا هنگامى كه به شهر نجف برسند؛ در آن‌جا با نصب آن سنگ، براى همیشه از زمین آب و شیر مىجوشد كه گرسنه و تشنهاى را سیر مىكند».(29)
امام باقر(ع) مىفرماید: «هنگامى كه حضرت قائم(ع) ظهور مىكند، پرچم پیامبر(ص) و انگشتر سلیمان و سنگ و عصاى موسى همراه او خواهد بود. پس به امر حضرت در بین سپاهیان اعلام مىشود كه كسى زاد و توشه براى خود و علوفه براى چهارپایان بر ندارد. برخى از همراهان مىگویند: او مىخواهد ما را به هلاكت بیندازد و مركبهاى مان را از گرسنگى و تشنگى نابود كند. اصحاب با حضرت حركت مىكنند. به اوّلین جایى كه مىرسند، حضرت سنگ را بر زمین مىكوبد و آب و غذا براى نیروها و علوفه براى حیوانات بیرون مىآید و از آن استفاده مىكنند تا به شهر نجف مىرسند».(30)
3. طىّ الارض و نداشتن سایه
امام رضا(ع) مىفرماید: «هنگامى كه حضرت مهدى(عج) ظهور مىكند، زمین از نور خداوند روشن مىشود و زمین زیرپاى مهدى به سرعت حركت مىكند (و او با سرعت، مسیرها را مىپیماید) و اوست كه سایه نخواهد داشت».(31)
4. وسیله انتقال
امام باقر(ع) بهشخصى بهنام سوره فرمود: «ذوالقرنین مخیّر گردید كه یكى از دوابرسخت و رام را برگزیند. او ابر رام برگزید و ابر سخت براى حضرت صاحب(ع) ذخیره شد».
سوره پرسید: ابر سخت چیست؟ حضرت فرمود: «ابرهایى كه در آن رعد و برق و آذرخش و صاعقه باشد. هرگاه ابرى چنین بود، صاحب شما بر آن سوار است. بىشك او سوار بر ابر مىشود و با آن به سوى آسمان بالا مىرود و آسمانها و زمینهاى هفت گانه را مىپیماید؛ همان زمینهایى كه پنج عدد آن مسكونى و دو تاى دیگر ویران است».(32)
امام صادق(ع) مىفرماید: «خداوند، ذوالقرنین را در انتخاب بین دو ابر سخت و رام مخیّر كرد. او ابر رام را برگزید و آن ابرى است كه در آن رعد و برق وجود نداشت و اگر ابر سخت را برمى گزید، اجازه استفاده از آن را نداشت؛ زیرا خداوند، ابر سخت را براى حضرت قائم(عج) ذخیره كرده است».(33)
5. كُندى حركت زمان
امام باقر(ع) مىفرماید: «چون امام زمان(ع) ظهور كند، به سوى كوفه حركت مىنماید. در آن‌جا هفت سال حكومت مىكند كه هر سال آن برابر ده سال از سالیان شماست. پس از آن، خداوند هر چه اراده كند، انجام مىدهد». گفته شد چگونه سالها طولانى مىشود؟ امام فرمود: «خداوند به منظومه (و فرشته اداره كننده آن) دستور مىدهد كه از سرعت خود بكاهد. از این رو، روزها و سالها طولانى مىشود».
گفته شد: مىگویند اگر كمترین تغییرى در حركت آنها پدید آید، آنها به هم مىریزند و فاسد مىشوند. امام فرمود: «این سخن افراد مادّى گرا و كافر به خداست؛ ولى مسلمانان (كه عقیده به خداوند گرداننده آنها دارند) چنین سخنى را نمىتوانند بگویند».(34)
6. قدرت تكبیر
كعب درباره گشودن شهر قسطنطنیه به دست مهدى(عج) مىگوید: حضرت، پرچم را به زمین فرو مىبرد و به سوى آب مىرود تا براى نماز صبح وضو بگیرد؛ آب از حضرت دور مىشود. امام(ع) پرچم را بر مىدارد و به دنبال آب حركت مىكند تا آن كه از آن ناحیه مىگذرد. آن‌گاه پرچم را در زمین فرو مىبرد و سپاهیان را فرا مىخواند و مىفرماید: «اىمردم! خداوند دریا را براى شما شكافت؛ همچنانكه آن را براى بنى اسرائیل شكافت». پس سپاهیان از دریا مىگذرند و رو به روى شهر قسطنطنیه قرار مىگیرند. سپاهیان نداى تكبیر سر مىدهند و دیوارهاى شهر به لرزه درمىآید.
بار دیگر تكبیر مىگویند و دوباره دیوارها مىلرزد. بار سوم كه صدا به تكبیر بلند مىكنند، دیوارهایى كه میان دوازده بُرج مراقبت هستند، فرو مىریزند.(35)
رسول خدا(ص) مىفرماید: «... حضرت مهدى(عج) جلوى قسطنطنیه فرود مىآید. در آن روزگار، آن دژ، هفت دیوار دارد. حضرت هفت تكبیر مىگوید و دیوارها فرو مىریزد و با كشتن تعداد بسیارى از رومیان، آن‌جا به تصرف حضرت مهدى(عج) در مىآید و گروهى نیز به اسلام رو مىآورند».(36)
امیرمؤمنان(ع) در این زمینه مىفرماید: «... سپس حضرت مهدى و یارانش به حركت خود ادامه مىدهند و بر هیچ دژى از دژهاى رومیان نمىگذرند، مگر آن كه با گفتن «لا إله إلّا اللَّه» دیوارهاى آن فرو مىریزد تا آن كه در نزدیكى شهر قسطنطنیه فرود مىآیند. در آن جا چند تكبیر مىگویند و ناگهان خلیجى كه در مجاورت آن شهر است، خشك مىشود و آبهایش در زمین فرو مىرود و دیوارهاى شهر نیز فرو مىریزد. از آن‌جا به سوى شهر رومیه حركت مىكنند و چون به آن‌جا مىرسند، مسلمانان سه تكبیر مىگویند و شهر چون رمل و شن نرم - كه در برابر تند بادها قرار گرفته باشد - از هم مىپاشد».(37)
نیز آن حضرت مىفرماید: «... مهدى(عج) به پیش روى خود ادامه مىدهد تا این كه به یكى از شهرهاى مشرف به دریا مىرسد. لشكریان حضرت تكبیر سر مىدهند و در پى آن دیوارهاى شهر از هم گسیخته شده، فرو مىریزند».(38)
7. عبور از آب
امام صادق(ع) مىفرماید: «پدرم فرمود: هنگامى كه حضرت قائم قیام كند ... سپاهیانى را به شهر قسطنطنیه مىفرستد. آن‌گاه كه به خلیج برسند، جملهاى بر روى پاهاى خود مىنویسند و از روى آب مىگذرند. رومیان چون این معجزه و عظمت را مىبینند، بهیكدیگر مىگویند: وقتى سپاهیان امام زمان اینچنین باشند، خود حضرت چگونه خواهد بود! از این رو، درها را بر روى آنان مىگشایند و سپاهیان حضرت وارد شهر شده، در آن‌جا فرمانروایى مىكنند».(39)
8. شفاى بیماران
امیرمؤمنان(ع) مىفرماید: «... حضرت مهدى(عج) پرچمها را به اهتزاز درمى آورد و معجزات خود را آشكار مىكند و به اذن خداوند چیزهایى را از نیستى بهوجود مىآورد. بیماران دچار پیسى و خوره را شفا مىدهد و مردگان را زنده، و زندگانرا مىمیراند».(40)
9. عصاى موسى در دست
امام باقر(ع) مىفرماید: «عصاى موسى متعلّق به آدم بوده است كه به شعیب (پیامبر) رسیده و پس از او به موسى بن عمران داده شده است. آن عصا نزد ماست و به تازگى كه من آن را دیدم، هنوز سبز بود؛ مانند روزى كه از درخت جدایش كردند. چون از آن عصا سؤال شود، سخن مىگوید و آن براى قائم ما آماده است و آن چه موسى با آن كرد، حضرت قائم نیز با آن انجام مىدهد و هر چه بدان عصا دستور داده شود، انجام مىدهد و هرجا افكنده شود، جادوها را مىبلعد».(41)
10. نداى ابر
امام صادق(ع) مىفرماید: «... حضرت مهدى(عج) در آخر الزمان ظهور مىكند. بر سر آن حضرت ابرى در حركت است و هرجا برود، آن ابر نیز مىرود تا حضرت را از تابش خورشید حفظ كند و با صدایى رسا و آشكار، ندا مىدهد، این مهدى است».(42)
سرانجام طبق فرموده امام صادق(ع): «هیچ معجزهاى از معجزات پیامبران و اوصیا نمىماند، مگر آن كه خداوند عزّوجلّ آن را به دست قائم ما انجام مىدهد تا حجّت بر دشمنان تمام گردد».(43)
