تبیان، دستیار زندگی

 قسمت اول...

جـــــوانــــــان

دفع ظلم و زورگویی خصوصیت جوان
[یكی از خصوصیات مهم جوان این است] كه در مقابل مظاهرى كه ازنظر فطرت انسانى زشت است - مثل ظلم، زورگویى، تبعیض، بى‏عدالتى، تقلّب، دورویى و نفاق - حسّاسیت منفى دارد و آن را دفع مى‏كند. یك وقت در اوّل انقلاب، همین گروه منافقین، با استفاده از فرصت انقلاب توانست در میان جوانان و دانشجویان نفوذى پیدا كند؛ اما وقتى معلوم شد كه اعضاى این گروه، منافقند، غالباً روى برگرداندند.(1/9/1378)

دانشجو باید حمایت کند
وقتی مسأله عدالت اجتماعی در كشور مطرح میشود، دانشجو باید از این مسأله حمایت كند.(1/9/1378)

جوان عدالتخواه و آزادیخواه
از جوانان این انتظار وجود دارد كه عدالتخواهى را از یاد نبرند. آزادى را با همان مفهوم بسیار والاى اسلامى - چه آزادى فردى، چه آزادى اجتماعى و سیاسى، چه آزادى معنوى و روحى - جزو خواستهاى همیشگى خود بدانند و از یاد نبرند. مبارزه با فقر و ایجاد رفاه عمومى را جزو مطالبات خود بدانند.(12/8/1380)

مشغله اینهاست، تسلیم نشوید
تسلیم اختلافاتى كه بین بعضى از مسؤولان وجود دارد و متأسفانه بعضى از مطبوعات هم به آن دامن مى‏زنند، نشوید... آیا باید روزنامه‏ها و افراد سیاسى‏كار این را به مشغله عمده ذهنى جوانان تبدیل كنند؟!  شما تسلیم نشوید و این چیزها را مشغله عمده خود ندانید. مشغله عمده‏اى كه باید جوان را به خود متوجّه كند، همینهایى است كه گفتم: عدالت‏طلبى، حفظ نظام اسلامى، دشمن‏شناسى، اهمیت دادن به استقلال كشور، اهمیت دادن به پیوند و ارتباط بین مسؤولان و مردم. البته چیزهایى هم هست كه مخصوص جوانان عزیز ماست؛ بخصوص جوانانى كه مشغول تحصیل علم هستند؛ و آن پرداختن به خود است.(12/8/1380)

طبیعت عدالت‌طلب جوان
امروز نظام اسلامى در مقابل زیاده‏طلبى و فزون‏خواهى و سلطه‏طلبىِ مستكبرترین مستكبران عالم ایستاده است. جوان، طبیعتش عدالت‏طلبى و میل به اجرا و تحقّق آرمانهاست. هر جوانى به طور طبیعى موضعش در كنار موضع نظام اسلامى است - چه جوانان داخل كشور خودمان، چه جوانان كشورهاى دیگر - كمااین‏كه مى‏بینیم همین‏طور هم هست.(1/9/1381)
مسأله نهضت عدالتخواهى كه من خطاب به دانشجویان آن را گفتم. البته من مى‏دانم علاقه به این حركتها و نهضتهاى اجتماعى در بین دانشجویان و كلاًّ جوانان زیاد است و سؤالهایى هم در این زمینه دارند.(22/2/1382)

بسیج افکار عمومی در نفی فقر، و فساد و تبعیض
وقتى انسان مى‏بیند دشمن چه مى‏خواهد بكند، مى‏فهمد كه باید در داخل چه‏كار كند. البته در دو سه سال قبل از این، در قالب نفى فقر و فساد و تبعیض، بسیارى از این حرفها مطرح بود. در سیاستهاى كلان نظام هم كه رهبرى باید به دولت اعلام كند و مجلس بر اساس آن سیاستها مقرّرات و قوانین را بگذراند - هم در سیاستهاى برنامه سوم و هم در سیاستهاى برنامه دوم كه مربوط به هفت هشت سال قبل از این بود - همه این مطالبِ كلّى لحاظ شد؛ لیكن بسیج كردن و متوجّه كردن افكار عمومى، بخصوص جوانان به اهمیت بعضى از این سرفصلها، ایجاب مى‏كند كه هر كدام از اینها به تنهایى مورد توجّه قرار گیرد و دنبال شود. البته خیلى از این شعارها وقتى مطرح شد، از سوى بعضى از بخشهاى جامعه مورد بى‏توجّهى قرار گرفت؛ لیكن وجدانهاى پاك، بخصوص جوانان در محیطهاى جوانى، احساس كردند كه این شعارها مورد علاقه آنهاست. در محیط دانشجویى، شوق به علم، عدالت و آزادى وجود دارد؛ اینها شوقهاى اصلى در محیطهاى علمى است.(22/2/1382)

آرمانهای دانشجویی
من مى‏خواهم غالب یا بیش از غالب بدنه دانشجویى كشور، مجموعه‏اى متعهّد و داراى احساس مسؤولیت نسبت به آرمانهاى دانشجویى باشند. یكى از این آرمانها مسأله علم است؛ دومى عدالتخواهى است و آرمان سوم، آزاداندیشى و آزادیخواهى است.(15/8/1382)

چگونگی جمع آرمانخواهی و مصلحت‌اندیشی
یكى از دانشجویان عزیز مطرح كردند كه «شما مى‏گویید دانشجویان مصلحت‏اندیش نباشند. حالا ما آرمانگرا، پس چرا گاهى اوقات بعضى از دستگاههاى اجرایى مصلحت‏اندیشى مى‏كنند؛ این دو چگونه قابل جمع هستند؟» من این نكته را بگویم كه مصلحت‏اندیشى بد، منفى و ضدّارزش نیست. مصلحت‏اندیشى یعنى دنبال مسأله‏اى كه مصلحت است، رفتن. این‏كه موضوع بدى نیست. این را بدانید كه دستگاه اجرایى كشور در تعامل بسیار دشوار خود در دنیا، بر سر دوراهیهایى قرار مى‏گیرد كه مجبور مى‏شود مصالحى را در نظر بگیرد؛ چون اداره كشور و كار اجرایى، كار خیلى سختى است. مثال آن، این است كه وقتى كسى از پاى تلویزیون كوهنوردى را مى‏بیند كه با زحمت و قدم به قدم جلو مى‏رود، با خودش مى‏گوید: یك ذرّه زودتر و تندتر قدم بردار تنبل! او پاى تلویزیون نشسته، در آن ارتفاع چندهزار مترى و در آن وضعیت قرار ندارد كه ببیند این كار چقدر عملى است. همین مثال بر كسى كه مسابقه كشتى یا فوتبال را از تلویزیون مى‏بیند، صدق مى‏كند. حتماً دیده‏اید كه گاهى اوقات بعضى از تماشاگران فوتبال، دائم به بازیكنها و تیمهاى مورد علاقه خود دستور مى‏دهند: تنبل بزن! شوت كن! به هرحال، كار اداره كشور كار سختى است و البته مصلحت، هیچ اشكالى هم ندارد؛ ما به آنها ایراد نمى‏گیریم. البته حواسمان هم جمع است كه آنها همیشه غرق در مصلحت نشوند و بنده با توجه به مسؤولیتم به این موضوع توجّه مى‏كنم.(15/8/1382)

برآیند آرمانگرایی با مصلحتها
اگر شما جوانان نگاه به قلّه‏هاى آرمانى را كنار بگذارید، برآیندِ غلطى به‏وجود خواهد آمد. برآیندِ آرمانگرایى شما و چالش مسؤولان با مصلحتها، برآیند معتدل و مطلوبى خواهد شد؛ اما اگر شما هم دنبال مصلحت‏گرایى رفتید و گرایش مصلحت‏اندیشانه - یعنى صددرصد با واقعیتها كنار آمدن - وارد محیط فكرى و روحى دانشجو و جوان شد، آن‏وقت همه چیز به‏هم مى‏ریزد و بعضى آرمانها از ریشه قطع و گم خواهد شد. دانشجویان نباید آرمان‏گرایى را رها كنند. توقّع من از شما عزیزان این است كه پایه‏هاى معرفتى خودتان را در همه زمینه‏ها عمیق و مستحكم كنید.(15/8/1382)

بدون آرمان نمی‌شود
مسأله‏ى [مهم]، شكل دادن به یك آرمان سیاسى است كه بتواند به فعالیت‏ها و تلاش‏هاى جوان جهت بدهد؛ چون بدون آرمان، نه مى‏شود درست زندگى كرد و نه تلاش انسان، منضبط خواهد بود. باید آرمان و خط روشن و افق واضحى در مقابل وجود داشته باشد كه به انسان جهت بدهد. این آرمان چیست؟ من از این‏جا شروع كنم كه جوان در ایران اسلامىِ كنونى ما - شاید در جاهاى دیگر هم همین‏طور باشد؛ من نمى‏توانم از لحاظ علمى اظهارنظرى بكنم؛ اما آن چیزى كه به تجربه و شناخت از نزدیك به آن رسیده‏ام، در مورد جوان ایرانىِ كنونى ماست - آرزوهایش خلاصه نمى‏شود در پیدا كردن خانه و همسر و شغل؛ این، همه‏ى آرزوهاى یك جوان نیست. البته اینها نیازهاى یك جوان است و دوست دارد تأمین شود؛ اما فراتر از این، آرزوهاى بزرگترى هم به‏طور طبیعى در جوان ما وجود دارد؛ بخشى مربوط به طبیعت جوانى است - كه آرمانگرایى در آن وجود دارد - بخشى مربوط به آرزوهایى است كه نظام جمهورى اسلامى براى ملت و آینده‏ى ما ترسیم كرده؛ برخى شاید بر اثر پیشرفت‏هایى است كه تاكنون با تجربه به دست آمده؛ برخى هم بر اثر ناكامى‏هایى است كه وجود دارد. جوان ما وقتى تبعیض را در جامعه مى‏بیند، آرزوى عدالت اجتماعى در دل او شعله مى‏كشد. جوان ما وقتى فساد را در بخشى از دستگاه‏هاى مجموعه‏ى نظام مشاهده مى‏كند، میل به مبارزه‏ى با فساد و آرمانِ ریشه‏كنى فساد در درون او شكل مى‏گیرد و او را به حركت وادار مى‏كند. به این دلایل، كمال‏جویى و آرمان‏خواهى در جوانان ایران اسلامى ما وجود دارد. جوان چه مى‏خواهد؟ جوان ما مایل است در كشورى كه خانه‏ى اوست، فقر و عقب‏افتادگى و بدبختى نباشد؛ امنیت و عزت و افتخار وجود داشته باشد؛ صفا و محبت و روشن‏بینى بر فضاى زندگى حاكم باشد؛ میدان كار و تلاش و پیشرفت در برابر او باز باشد؛ احساس پوچى نكند؛ هدف روحى و معنوى و والایى كه در دل هر انسانى هست، بتواند آن را اشباع كند. این یك ترسیم كلى از آرمان‏هایى است كه قاعدتاً یك جوان ایرانى دارد. این چیزهایى كه عرض كردم، مجموعاً در اصطلاح قرآنى حیات طیبه است؛ «فلنحیینّه حیاة طیّبه». حیات طیبه یعنى زندگى در رویه‏ى مادى و نیازهاى جسمانى و همچنین در لایه‏ى نیازهاى معنوى - چه علمى، چه عملى، چه روحى - پاسخگو باشد.(19/2/1384)

نهضت عدالتخواهی و برانگیختن همت
بنده نهضت عدالت‏خواهى را مطرح كردم؛ فضایى در كشور به‏وجود آمد و جوان‏هاى ما به این مسأله علاقه‏مند شدند. این معنایش این نیست كه ما از اول انقلاب نهضت عدالت‏خواهى نداشتیم - چرا، انقلاب بر پایه‏ى عدالت است - اما این تجدید مطلعى شد و روح تازه‏یى در جوان‏ها به‏وجود آورد و همت آنها را برانگیخت.(19/2/1384)

فراموش کردن آرمان یکی از آفات
این شعار[عدالتخواهی] در كشور مطرح مى‏شود؛ چه كسى باید از این شعار حمایت كند؟ چه كسى باید بیشتر از همه درباره آن بیندیشد؟ چه كسى باید براى آن كار كند و درباره راههاى تأمین آن، تحقیق و بحث كند و میزگرد بگذارد، غیردانشجویان؟ باید توجّه داشت كه این حركت دانشجویى و بیدارى دانشجویى، مطلقاً به سمت عكس جهتها نرود. پس، یكى از آفات این جنبش، پشت كردن به آرمانها، فراموش كردن آرمانها و از یاد بردن آرمانهاست.(1/9/1378)

کار تئوریک برای عدالتخواهی
یكى از كارهاى بسیار مهمّى كه مورد اشاره بعضى از دوستان هم بود، این است كه شما مى‏توانید در سه زمینه علم، عدالتخواهى و آزاداندیشى كار تئوریك كنید. این كار تئوریك را مى‏توانید در زمینه جنبش تولید علم یا در زمینه عدالتخواهى انجام دهید. مثلاً در زمینه عدالتخواهى، مى‏توانید قانون اساسى را مطالعه كنید و ببینید اگر ما بخواهیم عدالت اجتماعى را با همان مفهوم متعارفى كه همه مى‏فهمیم، تحقّق ببخشیم، باید از كدام دستگاهها چه توقّعهایى داشته باشیم.(15/8/1382)

ساز و کار عدالت‌طلبانه
بسیجى عدالت‏طلب است. عدالت‏طلبى فقط این نیست كه انسان شعار عدالت‏طلبى بدهد؛ نه، باید این را واقعاً بخواهد. عدالت‏طلبى به این نیست كه انسان رودرروى كسى بایستد و بگوید تو عدالت‏طلب نیستى؛ نه، این، ساز و كار دارد. باید جامعه به نقطه‏ای برسد كه سیاست‏هاى عدالت‏طلبانه در آن طراحى شود و دستگاه اجرایى طورى باشد كه سیاست‏هاى عدالت‏طلبانه فرصت عملیاتى شدن و اجرایى شدن پیدا كند؛ والّا خیلى سیاست‏هاى عدالت‏طلبانه هم مطرح مى‏شود؛ اما سازوكار، آدمها، مهره‏ها، قلم‏به‏دست‏ها و امضاءكننده‏ها یا علاقه ندارند، یا اعتقاد ندارند، یا همت ندارند، یا حال و حوصله ندارند، یا از همان قبیلِ «برو بابا دلت خوشه» است؛ لذا كارها متوقف و لنگ مى‏ماند؛ بنابراین آن‏جاها را باید اصلاح كرد.براى رسیدن به هر آرزوى بزرگ و هر هدف والایى، سازوكارى وجود دارد؛ این سازوكار را باید جوانِ هوشمندِ فرزانه‏ى دانشجو پیدا كند.(5/3/1384)

نقد آری، نفی خیر
از جوان چه انتظارى وجود دارد؟ ما از جوان مى‏خواهیم راه را گم نكند. نقد، اشكالى ندارد؛ اما نفى، بزرگترین ظلم به این ملت است. بعضى كسان به زبان نقد، نظام اسلامى را نفى مى‏كنند. بعضى كسان انتقادى كه بر فلان مدیر و مسؤول وارد است، انتقاد به نظام مى‏دانند. این غیرمنصفانه است. نظام اسلامى یعنى تركیب قانون اساسى. روشهاى اجرایى و عملیاتى این نظام، در خود قانون اساسى هست و به‏طور واضح در وصیت‏نامه و سیره و بیانات امام بزرگوار وجود دارد. مهمترین وظیفه این است كه از كمربند تأمینىِ بسیار مستحكم ملت ایران كه هویّت جمعى ما را به وجود مى‏آورد - یعنى نظام اسلامى - با همه وجود پاسدارى كنیم. جوان، با هوشیارى و حوصله و همت جوانى‏اش باید در محیط كار و تحصیل و مسؤولیتهاى آینده، همه همّتش این باشد كه از نظام حراست كند. تكمیل و برطرف كردن عیوب نظام یك حرف است؛ مقابله و نفى و همراهى با براندازان نظام حرف دیگرى است.(12/8/1380)

جوان، کلید حل مشکلات
جوان، حق را آسان مى‏پذیرد. این بسیار مهم است. جوان، راحت و صادقانه اعتراض مى‏كند و بى‏دغدغه و بدون هیچ‏گونه گرفتارى درونى، اقدام مى‏كند. این هم بسیار مهم است. پذیرش آسان، اعتراض صادقانه و اقدام بى‏دغدغه را شما كنار هم بگذارید، ببینید چه حقیقت زیبایى به وجود مى‏آید و چه كلیدى براى حلِ‏ّ مشكلات است. (12/8/1380)

خانگی برخورد کنید نه بیگانه‌وار
در برخورد با آنچه شده[مفاسد]، باید خانگى برخورد كنید؛ نه بیگانه‏وار و معترض. بالاخره كارهاى زیادى انجام گرفته، احیاناً كوتاهى‏هایى هم شده؛ اما باید مشكل را حل كرد. نباید نتیجه‏ى قهرى نحوه‏ى بیان این باشد كه بعد از چندى انسان احساس كند كه به كل مجموعه بشدت معترض است؛ نه، شما براى موفقیت كل مجموعه دارید تلاش مى‏كنید؛ اصلاً همه‏ى تلاشتان این است كه نظام را پیش ببرید. هرچه مى‏توانید، جزئیات را تكمیل كنید. در بخشهایى كه خلأ وجود دارد، هرچه مى‏توانید، كمك كنید تا خلأ برطرف شود. هرچه مى‏توانید، شعار اصلى عدالت و آنچه را مربوط به عدالت است، تقویت و همگانى و در ذهن‏ها تعمیق كنید و روى پشتوانه و فلسفه‏ى فكرى آن كار كنید - اینها لازم است - اما كارى نكنید كه مخالفان شما این تردید را دامن بزنند كه آیا نظام اسلامى مى‏تواند؟ آیا نظامى اسلامى توانسته؟ البته كه مى‏تواند؛ البته كه توانسته! مدعى دستگاه‏هاى مختلف از لحاظ كارآمدى، خودِ بنده هستم. من دائماً نسبت به كارآمدى، از اینها سؤال و مطالبه مى‏كنم؛ اما بنده اعتقادم این است كه نظام اسلامى از همه‏ى دولتهایى كه در دوران استعمار و دوران نزدیك به استعمار در كشور ما وجود داشته، قوى‏تر عمل كرده است.(10/8/1383)

عدالت اجتماعی، پایه قضاوت و مطالبات دانشجو
دانشجوى جوان اگر چه خود برخاسته از قشرهاى مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعى و پر كردن شكافهاى طبقاتى به چشم یك آرزوى بزرگ و بى‏بدیل مى‏نگرد. این احساس و انگیزه در دانشجو پر ارج و مبارك است. و مى‏تواند پایه‏ى قضاوتها و برنامه‏هاى عملى او براى حال و آینده باشد. اگر عدالت - عدالت واقعى و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت - آرزو و آرمان و هدف برنامه‏ریزى‏هاست، پس باید هر پدیده‏ى ضد عدالت در واقعیات كشور مورد سؤال قرار گیرد .مسابقه‏ى رفاه میان مسئولان، بى‏اعتنائى به گسترش شكاف طبقاتى در ذهن و عمل برنامه‏ریزان، ثروت‏هاى سر برآورده در دستانى كه تا چندى پیش تهى بودند، هزینه كردن اموال عمومى در اقدامهاى بدون اولویت، و به طریق اولى در كارهاى صرفاً تشریفاتى، میدان دادن به عناصرى كه زرنگى و پرروئى آنان همه‏ى گلوگاههاى اقتصادى را به روى آنان مى‏گشاید، و خلاصه پدیده‏ى بسیار خطرناك انبوه شدنِ ثروت در دست كسانى كه آمادگى دارند آنرا هزینه‏ى كسب قدرت سیاسى كنند. و البته با تكیه بر آن قدرت سیاسى اضعاف آنچه را كه هزینه كرده‏اند گرد مى‏آورند. اینها و امثال آن نقطه‏هاى استفهام برانگیزى‏ست كه هر جوان معتقد به عدل اسلامى ذهن و دل خود را به آن متوجه مى‏یابد و از كسانى كه مظنون به چنین تخلفاتى شناخته مى‏شوند پاسخ مى‏طلبد. و همچنین در كنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضائى عملكرد قاطعانه براى ریشه‏كن كردن این فسادها را مطالبه مى‏كند. امروز این مهمترین و مطرح‏ترین مسئله‏ى كشور ماست و نسل جوان دانشجوى متعهد و مؤمن نمى‏تواند نسبت به آن بى‏تفاوت بماند.(6/8/1381)

مطالبه جوان پشتوانه عمق‌یابی حرکتهای مسئولان
مسأله عدالتخواهى را كه من با شما و جوانان مطرح مى‏كنم، به معناى این نیست كه با غیرجوانان مطرح نكرده‏ام. قبل از این نامه‏اى كه یكى از دوستان مطرح كردند كه دو سه سال پیش به یك تشكّل دانشجویى نوشتم، مسأله عدالتخواهى را دهها بار با مسؤولانى كه وظیفه اجرایى دارند، مطرح كرده‏ام و این‏طور هم نبوده كه هیچ عمل نشود و پیش نرود؛ چرا، كارهایى هم شده و پیش هم رفته است؛ اما همه این حركتها براى ماندگارى و عمق‏یابى، پشتوانه مى‏خواهد، كه آن پشتوانه مطالبه و خواست، شما هستید. منظور از خواست و مطالبه هم این نیست كه انسان مشتش را گره كند و مسأله‏اى را بخواهد؛ نه، بلكه بدانید كه این مطالبه و خواسته لازم است و باور كنید كه این نیازى قطعى و حیاتى براى كشور و جامعه است. نفس این‏كه شما این موضوع را باور كنید، مهمترین مطالبه است و اثر خود را در حرف، كار، تعامل، جبهه‏گیرى سیاسى و حركت دینى و مردمى شما مى‏گذارد.(15/8/82)

گفتمان عدالت، همه چیز ماست
گفتمان عدالت، یك گفتمان اساسى است و - همان‏طور هم كه چند روز پیش در جلسه‏یى مطرح كردم - همه چیز ماست. منهاى آن، جمهورى اسلامى هیچ حرفى براى گفتن نخواهد داشت؛ باید آن را داشته باشیم. این گفتمان را باید همه‏گیر كنید؛ به‏گونه‏یى كه هر جریانى، هر شخصى، هر حزبى و هر جناحى سر كار بیاید، خودش را ناگزیر ببیند كه تسلیم این گفتمان شود؛ یعنى براى عدالت تلاش كند و مجبور شود پرچم عدالت را بر دست بگیرد؛ این را شما باید نگه دارید و حفظ كنید؛ این مهم است.(10/8/83)
جوانان اجتماعات خانوادگى تشكیل دهند و كمكهاى افراد خانواده را جمع كنند و در درجه اوّل به مصرف فقرا و نادارهاى همان خانواده و فامیل برسانند و اگر نیازى نبود، به فقراى دیگر رسیدگى كنند.(15/9/1381)

سیاحت ضمن کار برای مردم
الان در فصل تابستان، بسیارى از جوانان خوب ما اوقات فراغتشان را یا در بسیج سازندگى و یا در بسیج نیروى مقاومت مى‏گذرانند و یا به بالا بردن علم و سواد دیگران كمك مى‏كنند. عدّه‏اى به تن خودشان زحمت مى‏دهند و براى دیگران كار مى‏كنند. عدّه‏اى با برنامه‏هاى خوب و منظّم، به كتابخوانى و ارتقاى سطح فكر خودشان مى‏پردازند. فراغت جوانان مؤمن، این‏گونه مى‏گذرد. من گزارشهاى متعدّدى داشته‏ام از جوانانى كه در تابستان، تعطیلات دانشگاهى یا دبیرستانى خود را در نقاط دوردست گذرانده‏اند و براى روستاییان مسجد، درمانگاه، راه، حسینیه، جادّه و پل ساخته‏اند. عكسهاى این فعّالیتها را براى من آورده‏اند و من آنها را دیده‏ام. پیغمبر طبق روایتى فرمود: «انّما سیاحة امّتى الجهاد فى‏سبیل‏اللَّه». جوانان ما سیاحتشان را هم از این راه تأمین مى‏كنند؛ سیاحتشان در ضمنِ كار براى مردم است. این ارزش دارد. جوانىِ خود را قدر بدانید و در این راهها بكوشید و بدانید دشمن مى‏خواهد شما ترقّى نكنید.(8/5/1382)

پرسش پاسخ: اگر اصلاح نشد چه کنیم؟
[سوال] امام(ره) فرمودند كه دانشجویان مقابل انحرافات،شجاعانه بایستند. اگر ایستادگی دانشجو باعث اصلاح مسئولان نشد، تكلیف چیست؟
[پاسخ] چرا، عامل اصلاح خواهد شد. ایستادگی دانشجو معنایش این نیست كه مبارزه مسلحانه كند. انسان به مسئولان، باید بگوید، تذكر بدهد، بخواهد؛ این خواستن باید در روش، برخورد و انتخاب او اثر بگذارد. بلاشك اثر میكند؛ ممكن نیست اثر نكند؛ بنده این را به صورت یك امر قطعی عرض میكنم. رویش دقت كنید، خواهید دید كه امكان ندارد كه یك مجموعه چیزی را بخواهد و در نظامی مثل نظام ما-كه نظام مردمسالاری و انتخاب است- تحقق پیدا نكند؛ بالاخره تحقق پیدا خواهد كرد.(22/2/1382)

پرسش پاسخ: آیا این کارها تندروی است؟
[سوال] سوال بنده پیرامون پیام جناب عالی به جنبش دانشجویی آبان هشتادویك میباشد. برخی از مسئولان فرهنگی و حتی روحانیون و افراد موجه و دلسوز، ما را نصیحت میكنند كه مطالبه كردن از مسائل ضد عدالت و اعتراض به آنها، به نظام و انقلاب ضربه میزند یا اینكه این كارها تندروی است. در پاسخ به این افراد چه باید گفت؟
[پاسخ] باید گفت كه مطالبه عدالت نه فقط به نظام ضربه نمیزند، بلكه نظام را تقویت میكند. البته من نمیدانم شما آن را چگونه مطالبه كرده‌اید كه آنها گفته اند ضربه میزند. ممكن است روش مطالبه، تند یا خشن یا نامناسب بوده، كه من در اینباره قضاوتی ندارم، اما اصل مطالبه عدالت، هیچ ضربه‌ای به انقلاب نیست، كاملا هم در جهت تقویت انقلاب است.(22/2/1382)

دانشجو نباید سکوت کند
بنده معتقد به این نیستم که دانشجویان بایستی سکوت کنند و هیچ حرفی نزنند؛ به این هم معتقد نیستم که دانشجویان بایستی از خودشان در وسط میدان تحرک عملی نشان بدهند، بلکه معتقدم که دانشجو در زمینه عدالتخواهی باید اصل قضیه را مطالبه کند؛ جا انداختن فکر عدالتخواهی در ذهن مردم، در ذهن خانواده ها، در ذهن هرکسی که در حوزه کارتان قرار میگیرد. (22/2/1382)

گفتمان‌سازی مطالبه عدالت
«جنبش عدالتخواهی» هنگامی که درجمع دانشجویان و خطاب به آنها گفته میشود، مقصود این است که این مطلب و خواسته و خواهش به عنوان یک خواسته عمده مطرح شود. نباید بگذارید که این مطالبه مهم از ذهنها دور شود؛ یعنی بایستی عدالت آنچنان از طرف مردم، قشرها و به خصوص جوانها مطالبه شود که هر مسئولی - چه بنده و چه هرکس دیگری که در هرجا مسئول است- ناچار باشد به مقوله عدالت، ولو برخلاف میلش هم که هست، بپردازد. یک وقت هست که ما مثلا به وزارت اقتصاد و دارایی میگوییم عدالت را رعایت کن؛ یا به قوه قضاییه میگوییم عدالت را رعایت کن، آن معنای دیگری دارد؛ هرکدام یک معنای خاصی دارد؛ اما یک وقت به جوانها میگوییم که شما عدالت را مطالبه کنید. مطالبه عدالت به معنای این است که عدالت، گفتمان غالب در محیطهای جوان و دانشجویی بشود؛ عدالت را مطالبه کنند و آن را از مسئولی بخواند؛ آن چیزی که توقع هست، این است. اگر غیر از این، کاری صورت بگیرد، ممکن است کار درستی باشد؛ ممکن است کار غلطی باشد، که بنده چون نمیدانم، نظری نمیدهم. (22/2/1382)

مشغله عمده اینهاست، تسلیم نشوید
  تسلیم اختلافاتى كه بین بعضى از مسؤولان وجود دارد و متأسفانه بعضى از مطبوعات هم به آن دامن مى‏زنند، نشوید... آیا باید روزنامه‏ها و افراد سیاسى‏كار این را به مشغله عمده ذهنى جوانان تبدیل كنند؟!  شما تسلیم نشوید و این چیزها را مشغله عمده خود ندانید. مشغله عمده‏اى كه باید جوان را به خود متوجّه كند، همینهایى است كه گفتم: عدالت‏طلبى، حفظ نظام اسلامى، دشمن‏شناسى، اهمیت دادن به استقلال كشور، اهمیت دادن به پیوند و ارتباط بین مسؤولان و مردم. البته چیزهایى هم هست كه مخصوص جوانان عزیز ماست؛ بخصوص جوانانى كه مشغول تحصیل علم هستند؛ و آن پرداختن به خود است.(12/8/1380)

 [ارگان جنبش عدالت خواه دانشجویی]

 قسمت دوم....

عدالت یعنی...
  البته عدالت، همه جا به معناى «برابرى» نیست. اشتباه نشود. عدالت یعنى هر چیزى را در جاى خود قرار دادن. این معناى عدل است. ..عدالت یعنى برطبق حق عمل كردن، و حقِ‏ّ هر چیز و هركسى را به او داد.(17/10/1371)
عدالت تندروی نیست، حقگرایی است
  بعضى مى‏خواهند با عنوان تندروى، عدالت را متهم و محكوم كنند. عدالت، تندروى نیست؛ حق‏گرایى است؛ توجه به حقوق آحاد مردم است؛ جلوگیرى از ویژه‏خوارى است؛ جلوگیرى از تجاوز و تعدى به حقوق مظلومان است. (12/5/1384)
  دنبال تولید ثروت رفتن بدون نگاه به عدالت، همان چیزى مى‏شود كه امروز در كشورهاى سرمایه‏دارى مشاهده مى‏كنیم.(8/6/1384)

پایه مشروعیت
  مشروعیت من و شما وابسته به مبارزه با فساد، تبعیض و نیز عدالت‏خواهى است. این، پایه مشروعیت ماست. الان درباره مشروعیت حرفهاى زیادى زده مى‏شود، بنده هم از این حرفها بلدم؛ اما حقیقت قضیه این است كه اگر ما دنبال عدالت نباشیم، حقیقتاً من كه این‏جا نشسته‏ام، وجودم نامشروع خواهد بود؛ یعنى هرچه اختیار دارم و هرچه تصرّف كنم، تصرّف نامشروع خواهد بود؛ دیگران هم همین‏طور. ما براى عدالت و رفع تبعیض آمده‏ایم.(5/6/1382)
  ما اگر دنبال عدالت اجتماعى نباشیم، وجود ما پوچ و بیهوده است و جمهورى اسلامى معنى ندارد.(6/8/1383)

تشکیل حکومت هدف نیست!
  تشكیل حكومت، هدف نیست. نكته اساسى این جاست. تشكیل حكومت براى تحقّق آرمانهاست. اگر حكومت تشكیل شد، ولى در جهت تحقّق آرمانها پیش نرفت، حكومت منحرف است. این یك قاعده كلى است؛ این معیار است. ممكن است تحقّق آرمانها سالهایى طول بكشد؛ موانع و مشكلاتى بر سر راه وجود داشته باشد؛ اما جهت حكومت - جهت و سمتگیرى این قدرتى كه تشكیل شده است - حتماً باید به سمت آن هدفها و آرمانها و آرزوهایى باشد كه شعار آن داده شده است و داده مى‏شود و در متن قرآن و احكام اسلامى وجود دارد.(19/9/1375)

در راه ماندگان
  انسانى كه ایمان دینى ندارد، امید روشن ندارد. انسانى كه ایمان دینى ندارد قدرت برخورد با مشكلات را، به صورت اساسى ندارد. در نیمه راه مى‏ماند و از نیمه راه برمى‏گردد.(15/7/1371)
  در اسلام، عدالت مسأله‏ى بسیار مهمى است. ارزشى كه از نظر اسلام به‏هیچ‏وجه و در هیچ شرایطى مورد مناقشه قرار نمى‏گیرد، عدالت است.(18/2/1384)

ادامه حرکت انبیا
  تكیه‏ى بر عدالت، اساسى‏ترین و محورى‏ترین اصلِ یك حركت الهى است؛ ادامه‏ى كار همه‏ى انبیا و مصلحان بزرگ تاریخ است.(12/5/1384)

بدون عدالت یعنی غیراسلامی و منافقانه
  دعوت به نظام اسلامى، منهاى اعتقادى راسخ و عملى پیگیر در راه عدالت اجتماعى، دعوتى ناقص، بلكه غلط و دروغ است و هر نظامى هرچند با آرایش اسلامى، اگر تأمین قسط و عدل و نجات ضعفا، و محرومین، در سرلوحه‌ى برنامه‌هاى آن نباشد، غیراسلامى و منافقانه است.(10/3/1369)
  اگر در دنیا دو نقطه وجود دارد كه یكى نقطه عدل و یكى نقطه ظلم است و هردو هم غیراسلامى هستند، اسلام به آن نقطه عدل، ولو غیراسلامى است، توجّه موافق دارد.(10/10/1373)

عدالت، در هر کجا
  استقرار عدل، تبعیت از عدل، ترویج عدل، تلاش و مجاهدت براى عدل، بزرگداشت عدالت هرجا كه باشد - ولو در بلاد غیرمسلم - و تقبیح ظلم در هر نقطه‏اى از دنیا كه باشد. این هم یكى از خصوصیات اسلامى است. (10/10/1373)

ارزش درجه یک
  نباید ارزش عدالت به عنوان یك ارزش درجه‏ى دو كم‏كم در مقابل ارزشهاى دیگر به فراموشى سپرده شود؛ در نظام ما این خطر وجود داشته است. ارزش‏هاى دیگر هم خیلى مهم است؛ مثلاً ارزش پیشرفت و توسعه، ارزش سازندگى، ارزش آزادى و مردم‏سالارى. مطرح كردن ارزش عدالت مطلقاً به معناى نفى اینها نیست؛ اما وقتى ما این ارزش‏ها را عمده مى‏كنیم و مسأله‏ى عدالت و نفى تبعیض و توجه به نیازهاى طبقات محروم در جامعه كمرنگ مى‏شود، خطر بزرگى است؛ اما با عدالت‏محور بودن یك دولت، این خطر از بین مى‏رود یا ضعیف مى‏شود.(29/11/1380)
  بدون تأمین عدالت اجتماعى، جامعه‏ى ما اسلامى نخواهد بود.(9/11/1368)

حکومت پشتیبان پابرهنگان
  در نظام اسلامى باید همه‌ى افراد جامعه، در برابر قانون و در استفاده از امكانات خداداد میهن اسلامى، یكسان و در بهره‌مندى از مواهب حیات، متعادل باشند. هیچ صاحب قدرتى قادر به زورگویى نباشد و هیچ‌كس نتواند برخلاف قانون، میل و اراده‌ى خود را به دیگران تحمیل كند. طبقات محروم و پابرهنگان جامعه، مورد عنایت خاص حكومت باشند و رفع محرومیت و دفاع از آنان در برابر قدرتمندان، وظیفه‌ى بزرگ دولت و دستگاه قضایى محسوب شود. هیچ‌كس به خاطر تمكن مالى، قدرت آن را نیابد كه در امور سیاسى كشور و در مدیریت جامعه دخالت و نفوذ كند و هیچ تدبیر و حركتى در جامعه، به افزایش شكاف میان فقرا و اغنیا نینجامد. پابرهنگان، حكومت اسلامى را پشتیبان و حامى خود حس كنند و برنامه‌هاى آن را در جهت رفاه و رفع محرومیت خود بیابند.(10/3/1369)

دیوان‌سالاری با عدالت
  اگر دیوان‏سالارى و تشكیلات ما عدالت را مختل مى‏كند، مضر است. باید دیوان‏سالارى را به نحوى سازماندهى و تنظیم كرد كه به عدالت كمك كند.(7/4/1383)

معنویت بدون عدالت؟!
  بعضى‏ها اهل معنایند، اما هیچ نگاهى به عدالت ندارند؛ این نمى‏شود. اسلام، معنویتِ بدون نگاه به مسائل اجتماعى و سرنوشت انسانها ندارد؛ «من اصبح و لم یهتمّ بامور المسلمین فلیس بمسلم». آدم معنوى‏یى كه با ظلم مى‏سازد، با طاغوت مى‏سازد، با نظام ظالمانه و سلطه مى‏سازد، این چطور معنویتى است؟ این‏گونه معنویت را ما نمى‏توانیم بفهمیم.(8/6/1384)

این عدالت، عدالت نیست
  اگر عدالت از عقلانیت و معنویت جدا شد، دیگر عدالتى كه شما دنبالش هستید، نخواهد بود؛ اصلاً عدالت نخواهد بود. عقلانیت به‏خاطر این است كه اگر عقل و خرد در تشخیص مصادیق عدالت به‏كار گرفته نشود، انسان به گمراهى و اشتباه دچار مى‏شود؛ خیال مى‏كند چیزهایى عدالت است، در حالى‏كه نیست؛ و چیزهایى را هم كه عدالت است، گاهى نمى‏بیند. (8/6/1384)

عقلانیت غیرمحافظه‌کار
  عقلانیت و محاسبه كه مى‏گوییم، فوراً به ذهن نیاید كه عقلانیت و محاسبه به معناى محافظه‏كارى، عقل‏گرایى و تابع عقل بودن است. عاقل بودن و خرد را به كار گرفتن با محافظه‏كارى فرق دارد. محافظه كار، طرفدار وضع موجود است؛ از هر تحولى بیمناك است؛ هرگونه تغییر و تحولى را برنمى‏تابد و از تحول و دگرگونى مى‏ترسد؛ اما عقلانیت این‏طور نیست؛ محاسبه‏ى عقلانى گاهى اوقات خودش منشأ تحولات عظیمى مى‏شود. انقلاب عظیم اسلامى ما ناشى از یك عقلانیت بود. (8/6/1384)

مقدمه دیکتاتوری
  کسانی که با گردن کشی در مقابل قانون، حرمت آن را از بین میبرند یا دارای سوء نیت و عناد هستند و یا در بی مبالاتی و غفلت به سر میبرند، این افراد در واقع مقدمه و زمینه دیکتاتورها را فراهم میکنند.(12/11/1382)

خطر بزرگ جامعه
  حالت خواب‏رفتگى و تن دادن به آنچه در جریان عمومىِ سیاسى و اقتصادى دنیا دارد مى‏گذرد و تسلیم شدن به آن، خطر بزرگ جامعه‏ى ماست و اگر كسى درست بفهمد و بیندیشد، مى‏فهمد كه باید با یك تحرك و تحول، این وضع را دگرگون كرد؛ هم در زمینه‏ى مسائل اقتصادى، هم در زمینه‏ى مسائل سیاسى. بنابراین عقلانیت با محافظه‏كارى فرق دارد. محاسبه‏ى عقلانى را با محاسبه‏ى محافظه‏كارانه به هیچ‏وجه مخلوط نكنید؛ اینها دو چیز است.تا مى‏گوییم محاسبه و عقلانیت، عده‏یى مى‏گویند مواظب باشید، دست از پا خطا نكنید، عقل را رعایت كنید؛ نبادا یك حرفِ آن‏چنانى بزنید كه در دنیا آن‏طورى بشود؛ نبادا یك كارِ آن‏چنانى بكنید كه دنیا صف‏آرایى كند. اینها عقلانیتِ محافظه‏كارانه است؛ من به این اصلاً اعتقاد ندارم.(8/6/1384)

عدالت غیر اسلامی
  بعضى این طور تصوّر مى‏كردند - شاید حالا هم تصوّر كنند - كه ما بایستى دوره‏اى را صرف رشد و توسعه كنیم و وقتى كه به آن نقطه مطلوب رسیدیم، به تأمین عدالت اجتماعى مى‏پردازیم. این فكرْ اسلامى نیست. «عدالت» هدف است و رشد و توسعهْ مقدمه عدالت است.(8/6/1374)

عدل مقدمه اخلاق
  عدل، مقدمه‏ى تخلق به اخلاق‏اللَّه و نورانى شدن انسانهاست.(18/4/70)
  عدالت در جامعه و نیز حكومت اسلامى در میان اجتماعات بشرى هم با این‏كه هدف بزرگى محسوب مى‏شود، ولى خود آن یك مقدمه براى تعالى و رشد انسان است كه در تزكیه‏ى آدمى نهفته است. (1/8/70)

صلح بدتر از جنگ
  صلح باید با عدالت همراه باشد. برای یک ملت، صلح تحمیلی و غیر عادلانه از جنگ هم بدتر است.(23/7/1380)
  عدالت اجتماعی، آنچیزی است که حتی کسانی که اصرار داشتند شعار عدالت اجتماعی را به دلائل سیاسی وبا انگیزه های گوناگون کم رنگ کنند، بالاخره نتوانستند؛ مجبور  شدند عدالت اجتماعی را مطرح کنند.(1/9/1378)

عدالت، ارزش کمیاب
  الان هم در دنیا حكومتهایى هستند كه شعار دین سرِ دستشان قرار دارد. آنچه در دنیا كمیاب است - كه این همه دشمنى را به خودش جذب كرده - حكومت ارزشهاى دینى است؛ پیدا شدن دین است؛ یعنى اصرار بر تحقق عدالت اجتماعى. این‏كه ما مى‏گوییم، شعار نیست؛ حقیقت و هویت ماست. ما اگر دنبال عدالت اجتماعى نباشیم، وجود ما پوچ و بیهوده است و جمهورى اسلامى معنى ندارد.(6/8/1383)

ملاک وجود عدالت؟
  ممكن بود در گوشه‏اى از آن جامعه، كسى به كسى ظلم بكند؛ اما این، ملاك فقدان عدالت اجتماعى نیست. ملاك وجود و عدم عدالت اجتماعى، استقرار حاكمانه عدالت اجتماعى است. در جامعه‏اى كه قانون و حكمروایى عادلانه است، حكمران عادل است و نیّت، نیّت عدالت است، حركت عمومى به سمت عدالت اجتماعى است. ممكن است دیر یا زود این راه طى شود و مدتى طول بكشد؛ اما بالاخره به عدالت اجتماعى خواهد رسید. (29/9/74)

آرزوی استکبار
  كسانى كه خیال مى‏كنند اسلام باید برود و در گوشه‏اى بنشیند و مردان اسلام و دین فقط زبان نصیحت را به كار گیرند، اینها دانسته یا ندانسته همان چیزى را مى‏گویند كه مراكز قدرت جهانى آن را مى‏خواهند و آرزو مى‏كنند. مراكز قدرت استكبارى از این‏كه رهبران اسلامى در گوشه‏اى از دنیا بنشینند و گاهى پیامى بدهند و یك كلمه حرفى بزنند - همچنان كه رهبران مسیحى در هر قضیه‏اى پیامى مى‏دهند، نصیحتى مى‏كنند و جمله‏اى مى‏گویند - هیچ ترسى ندارند؛ مى‏دانند این خطرى براى آنها نیست.(30/7/81)
  اگرعدالت نباشد، در حقیقت هیچ کاری انجام نشده است.(30/3/71)

رفتار علوی یعنی...
  هر كس كه بیت‏المال مسلمین را مِلك خود به حساب مى‏آوَرَد - یا به زبان بگوید، و یا اگر نمى‏گوید، در عمل این‏طور وانمود كند كه ما این‏قدرها حق داریم - و با بیت‏المال مثل اموال شخصى خود رفتار كند - یا بخورد یا ببخشد یا در راه اغراض شخصى از آن استفاده كند - نمى‏تواند دنباله‏روِ على به حساب آید. رفتار علوى در همه این ابعاد، وظیفه ماست؛ كارِ زیاد، بهره‏مندىِ كم. (1/1/1380)
  تغلب یعنی غلبه و از راه زور بر مردم حاکم شدن، در منطق امیرالمومنین نیست.(24/6/1381)

کالای غیرقابل معامله
  ما به عنوان شیعه باید این درس را به یاد داشته باشیم که عدالت قابل اغماض و قابل معامله نیست و هیچ یک از مسائل گوناگون-نه مصالح فردی و نه مصالح حکومت و کشور اسلامی- نمیتواند با عدالت معامله شود.(23/8/1382)

ارزش‌های پایدار
  امیرالمؤمنین در این مدت نشان داد كه اصول اسلامى و ارزشهاى اسلامى‏یى كه در دوران انزواى اسلام و در دوران كوچكى جامعه‏ى اسلامى به‏وجود آمده بود، در دوران رفاه و گسترش و اقتدار و پیشرفت و توسعه‏ى مادى جامعه‏ى اسلامى هم قابل پیاده شدن است.
  [امیرالمؤمنین] نشان داد كه اگر حاكم اسلامى و مدیران جامعه و مدیران مسلمان تصمیم داشته باشند؛ بنا داشته باشند و اعتقاد راسخ داشته باشند، مى‏توانند همان اصول را در دوران گسترش منطقه‏ى حكومت اسلامى و پدید آمدن شرایط گوناگون و جدید زندگى، باز هم اجرا كنند و مردم را از آن بهره‏مند نمایند.(15/8/1383)
  حکومت وقتی به نام خدا و برای اجرای احکام الهی است، باید تحت تأثیر هیچ ملاحظه ای که مخالف با حق باشد، قرار نگیرد. (26/1/1370)

تنها راهی که به مقصد میرسد
  ما امام را فقط براى افتخار كردنِ به نام او و كار او نمى‏خواهیم؛ امام را فقط مایه‏ى زینت جمهورى اسلامى نمى‏دانیم. بالاتر و مهمتر از اینها این است كه امام ما را به راهى هدایت كرد، هدفهایى را براى ما تعریف كرد، شاخص‏هایى را در میانه‏ى راه به ما معرفى كرد تا راه را گم نكنیم. فقط در صورت پیمودن این راه است كه ما مى‏توانیم به حیات طیبه برسیم و طعم آن را بچشیم؛ یعنى مى‏توانیم كابوس فقر و عقب‏افتادگى را از جامعه و ملتِ خودمان دور كنیم؛ مى‏توانیم آرزوى دیرین بشر یعنى عدالت را تحقق ببخشیم؛ مى‏توانیم به تحقیر شدن ملتهاى مسلمان خاتمه دهیم؛ مى‏توانیم طمع قدرتهاى استكبارى را قدرتمندانه - نه با تملق و اظهار ذلت - از خودمان قطع كنیم؛ مى‏توانیم اخلاق و تقوا و ایمان را، هم در رفتار فردى خود، و هم در برنامه‏هاى كلان كشور حاكم كنیم؛ مى‏توانیم آزادى را كه نعمت بزرگ خداست، با همه‏ى بركاتى كه در آن هست، به‏دست بیاوریم؛ اینها هدفهاى امام است. حركت امام و انقلاب امام و نظامى كه او معمار آن بود، براى تحقق این هدفها به‏وجود آمده است. پس راه امام، راه ایمان و راه عدالت و راه پیشرفت مادى و راه عزت است. ما پیمان بسته‏ایم كه این راه را ادامه دهیم و به توفیق الهى ادامه خواهیم داد.(14/3/1384)

خصوصیت غیرقابل تفکیک
  [تأمین قسط و عدل و نجات ضعفا و محرومین] خصوصیت غیرقابل تفکیک اسلامی است. هیچ حائلی نباید بتواند مسئولین انقلاب و مدیران بخشهای مختلف آن را از این هدف اساسی غافل کند.(10/3/69)

برای نان نبود اما...
  انقلاب ما انقلاب نان نیست، برای نان نیست!... انقلاب ما بر اساس یک ایمان بود؛ اما معنایش این نیست که انقلاب نباید به زندگی مردم، به اقتصاد، به نان و رفاه مردم بپردازد؛ این چه حرفی است؟(14/3/1378)

مرفهین یا مستضعفین؟
  این فریب است كه كسى ادعا كند براى مردم كار مى‏كند؛ اما در عمل، كار او براى طبقات مرفّه باشد، نه براى طبقات مستضعف و محروم. نه این‏كه نباید براى طبقات مرفّه كار كرد؛ آنها هم از حقوق عمومى كشور باید بهره‏مند شوند؛ اما به آن كسى كه محرومیت دارد و دستش از حقوق خود خالى مانده است، باید بیشترِ توجّه و همّت و تلاش را اختصاص داد. (14/3/1380)

الگوی بی‌درد، خیر!
  صدا و سیما و روزنامه‏ها نباید همواره براى جوان الگوى یك جوان اشرافىِ بى‏دردِ تن‏به‏راحت‏داده عیّاش را مطرح كنند.(12/2/1380)

آخرت بدون دنیا نمی‌شود، دنیا بدون عدالت
  اصلاً آخرت بدون دنیا نمى‏شود و امكان ندارد كه انسان بخواهد به آن مواهب معنوى برسد و دنیاى ویرانى هم داشته باشد. این كار، دلایل واضحى دارد كه نمى‏خواهم آنها را تكرار كنم - مطالبى است كه هم شما مى‏دانید، هم من - باید دنیا را آباد كنیم و این كارها همه آباد كردن دنیاست؛ اما دنیاى آبادِ دور از عدالت و دور از معنویت به درد نمى‏خورد. گیرم كه رشدمان - به تعبیر غلط كه گفته مى‏شود نرخ رشد - آمد بالا و فرض بفرمایید درآمد سرانه‏مان دو برابر و سه برابر شد؛ اما عدالت در جامعه نبود؛ یعنى عمده این درآمد به یك بخش محدودى رسید و بخش عظیمى از مردم، محروم و گرسنه ماندند. این، كارى نیست كه ما باید انجام دهیم؛ این، آن تكلیفى نیست كه ما برعهده داریم.(5/6/1382)

رودربایستی ندارند، حتی با روحانی
  به حد ضرورت اكتفا كنید و اندازه نگه دارید؛ اینها ما را از مردم دور مى‏كند، روحانیون را از مردم دور مى‏كند. روحانیون، به تقوا و ورع و بى‏اعتنایى به دنیا در چشمها شیرین شدند. بدون ورع و بدون دورانداختن دنیا، نمى‏شود در چشمها شیرین ماند. مردم رودربایستى ندارند؛ خدا هم با كسى رودربایستى ندارد.(23/5/1370)

با تجمل نمی‌شود
  فضا را، فضاى تجمّلاتى و تجمّل‏گرایى و عادت كردن به تجمّل قرار ندهیم؛ چون امروز اگر این روحیه تجمّل‏گرایى در جامعه ما رواج پیدا كند - كه متأسفانه تا میزان زیادى هم رواج پیدا كرده است - بسیارى از مشكلات اقتصادى و اجتماعى و اخلاقى كشور اصلاً حل نخواهد شد.(4/10/1378)

بازسازی خطرناک!
  دوران بازسازى، دوران شكوفایى و پیشرفت ملت و دوران ساختن كشور است. اما در همین حال، این دوران، دوران خطرِ گرایش آدمهاى ضعیف به سمت اشرافیگرى و تجمّل و انباشت ثروت و سوءاستفاده اقتصادى است. لذا همه باید خیلى مراقب باشند؛ هم مسؤولان و هم آحاد مردم.(1/1/1376)

موثرتر از ده ابرقدرت
  بعضیها سراغ رفتار تجمّل‏آمیز و اشرافیگرانه و خودروهاى آن چنانى و خانه‏هاى آن چنانى نروند. اگر این امور رعایت شد و این پارسایى و این اهتمام به هدف اصلى محقّق گردید، آن وقت امریكا كه هیچ؛ حتّى اگر ده ابرقدرت مثل امریكا، با انگیزه‏هاى خصمانه نسبت به جمهورى اسلامى در دنیا هم وجود داشته باشد، به فضل پروردگار هیچ غلطى نمى‏توانند بكنند.(27/1/1376)
  موضوع دیگر، احساس تنعّم و زندگى مرفّه مسؤولان است. من از این بابت من واقعاً رنج مى‏برم. این البته خطاب به شما نیست. بعضى از شما زندگیهاى خیلى معمولى و خوبى دارید. روند كار نباید به سمت تنعّم روزافزون مسؤولان و تظاهر به این معنا باشد؛ این غلط است.(5/6/1382)

معنای زهد این است نه آن
  اشتباه نكنیم! بى‏رغبتى به دنیا، به معناى پشت كردن به تلاش، سازندگى، مبارزه و ساختن جهان به شكل مطلوب نیست. آن زحمتها را باید كشید. كسى كه بى‏رغبت به دنیاست، زاهد است؛ یعنى همه آن زحمتها را مى‏كشد، مجاهده مى‏كند، مبارزه مى‏كند، خود را در میدانهاى مبارزه حتّى به خطر هم مى‏اندازد، تا پاى جان هم پیش مى‏رود، بازوى او، پاى او، مغز او، جسم او، روح او و دارایى او هم - اگر دارد - در راه ساختن دنیاى خوب مصرف مى‏شود؛ منتها وقتى نوبت برداشتِ شخصى از خزانه دنیا مى‏رسد، كم برمى‏دارد. این، معناى زهد است.(17/10/1371)

اسوه حیوانی؟
  نمى‏شود ما در زندگى مادّى مثل حیوان بچریم و بغلتیم و بخواهیم مردم به ما به شكل یك اسوه نگاه كنند؛ مردمى كه خیلیشان از اولیات زندگى محرومند. (23/5/1370)

فقط ریش کافی است؟!
  من و شما همان طلبه یا معلم پیش از انقلابیم. یكى از شماها معلم بود، یكى دانشجو بود، یكى طلبه بود، یكى منبرى بود، همه‏مان این‏طور بودیم؛ اما حالا مثل عروسى اشراف عروسى بگیریم، مثل خانه‏ى اشراف خانه درست كنیم، مثل حركت اشراف در خیابانها حركت كنیم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان تراشیده بود، ولى ما ریشمان را گذاشته‏ایم، همین كافى است؟! نه، ما هم مترفین مى‏شویم. واللَّه در جامعه‏ى اسلامى هم ممكن است مترف به وجود بیاید. از آیه‏ى شریفه‏ى «واذا اردنا ان نهلك قریة امرنا مترفیها ففسقوا فیها»(17) بترسیم. تُرف، فسق هم دنبال خودش مى‏آورد. (23/5/1370)

مسؤول بی‌دندان!
  افراد مسؤول در این نظام، باید دندان لذایذ بى‏شمارى را بكَنند.(26/3/1372)

هنگامه‌ی خطر
  اگر خواص یك كشور - یعنى نیروهایى كه با زبانشان، با قلمشان، با رفتارشان، با امضایشان، بر روى مسیر یك ملت اثر مى‏گذارند - میل به سازش و راحت‏طلبى و زندگى مرفه و خوشگذرانى پیدا كنند و از حضور در میدانهاى خطر خسته شوند، آن وقت خطر تهدید مى‏كند.(14/3/1379)
  عزیزان من! این نكته را در این‏جا بگویم: از جمله چیزهایى كه روند حركت به سمت عدالت را در جامعه كُند مى‏كند، نمود اشرافیگرى در مسؤولان بالاى كشور است؛ از این اجتناب كنید.(5/6/1380)
  كسى كه براى خود مسؤولیتى قائل است، اگر دنیازده و رفاه‏زده شد، كارش زار خواهد شد و كار مردم را هم زار خواهد كرد.(12/8/1380)

  ما مسؤولان باید روح اسلامى را در خود زنده نگهداریم؛ روح اشرافیگرى را دور بیندازیم و رشته سودجویى و ثروت‏طلبى و دنبال منافع شخصى دویدن و تجمّل پرستى و امثال اینها را از دست و پاى خود باز كنیم. اگر گرفتاریهاى ما در بخشى حل نشده است، علّتش اینهاست؛ اینها را باید اصلاح كنیم. (1/3/1381)

یک گناه در مراکز قدرت
  در نظام اسلامى، مراكز قدرت و كسانى كه دستگاههاى مختلف و مدیریّتها و امضاءها را در اختیار دارند، باید به جمع ثروت شخصى براى خود، به عنوان یك گناه نگاه كنند. (3/7/1381)

هدف دشمن، غلبه سرگرمی بر آرمان
  امروز آنها منتظرند كه فساد در داخل این كشور نفوذ پیدا كند؛ تردید در اذهان جوانان این كشور نفوذ پیدا كند؛ سرگرمیهاى باز دارنده و فاسد، بر آرمانهاى بزرگ غلبه پیدا كند؛ دنیا طلبى و اشتغال به مال و زینت دنیا رایج شود و لذّت پول و زندگى راحت و تجمّلاتى، خود را زیر دندان عناصر انقلابى نشان دهد.(15/10/1373)

فقط با تقوا و لاغیر
  جبهه‏ى حق، فقط در صورتى كه باخدا و باتقوا و باطهارت باشد، خواهد توانست در مقابل جبهه‏ى باطل بایستد و پیش برود، و لاغیر.... این جبهه، فقط با تقوا پیش خواهد رفت. این نظام، جز با رعایت تقوا و طهارت و پاكى و محاسبه‏ى دقیق و صحیح و حسابرسىِ هركدامِ ما از خودش - «حاسبوا انفسكم»(13) - پیش نخواهد رفت. اشتباه است اگر كسى خیال كند همان كارهایى كه دیگر حكومتها و دیگر كارگزاران دولتها در دنیا مى‏كنند، ما هم همانها را بكنیم. ما اصولى داریم، ما روشهاى مخصوص به خودمان را داریم؛ اینها متعلق به اسلام است. این اصول باید بر دنیا حاكم بشود؛ نه این كه اصول غلط دنیاى جاهلى و استكبارى، خودش را بر ما تحمیل بكند.(23/5/1370)
  عدالت اجتماعى، در سایه اصلاح انسان، نفوس و بواطن و در سایه توجّه به خدا و ذكر، حاصل خواهد شد.(29/9/1374)
مخلصین در خطر عظیم
  عزیزان من! بدانید كه هیچكدام از ما مصون و معصوم از بروز فساد نیستیم؛ حتى انسانهاى صالح و انسانهاى مؤمن كه در آن روایت دارد: «والمخلصون فى خطر عظیم»(المراقبات، ج 1، ص 150). وقتى كه مخلصین در خطرند، تكلیف ما معلوم است دیگر!(10/3/1378)

بی‌تقوا نمی‌تواند
  نمى‏شود كسى در درون خود و در عمل شخصىِ خود تقوا نداشته باشد، دچار هواى نفس و اسیر شیطان باشد، اما ادّعا كند كه مى‏تواند در جامعه عدالت را اجرا كند. چنین چیزى ممكن نیست. ... انسانى كه مراقب خود نیست و در عمل و كلام و زندگى شخصىِ خود دچار بى‏عدالتى و بى‏تقوایى است، نمى‏تواند در محیط جامعه منشأ عدالت اجتماعى باشد.(26/12/1379)

ادامه داره ...

[ارگان جنبش عدالت خواه دانشجویی]

قسمت سوم....

فقر،بازی سیاسی،توسعه، مردم و....  

روش همراه ارزش

به امید امدن عدالت گستر جهانی مولا ی غایب از نظر صاحب الزمان (عج)

عدالت مظلوم ترین واژه هاست چون ستمكاران وظالمان هم برای رسیدن به مقاصد شوم خود از آن دم میزنند

سلام...
کاملا موافقم.
ستمکاران و ظالمان به هر چیزی که در بین مردم خریدار داشته باشه کاسب کارانه نگاه می کنند...اگر حامی حقوق بشر و ازادی و عدالت هستند ... واسه همینه که مردم رو همراه کنن و واسه خودشون مشروعیت بتراشن.
اما این ها رو قرار دادم که بگم نقشه ی راه اینده ی عدالت خواهی ما جوانان رو رهبرمون تبیین کردند...
پشتیبان ولایت باشیم انشاا... که بی عدالتی هم کم می شه...
رای موافق هم من دادم...به رسم دوستی

در تأیید حرف دوستمون جناب mmm837 باید بگم که در جریان فتنه جاری هم سران فتنه با ظلم کم سابقه خود به ملت باز هم دم از عدالت می زدند. البته عدالتی که اونها می گن فقط در اسم با عدالت علوی (ع) یکیه ولی در واقع همون قتل و عام و دزدی از بانک ها و تخریب وسایل عمومی است.