تبیان، دستیار زندگی

چه مبارک مهی آن مه، که نـــدا آمده بود
چه مبارک دمی آن دم ، که صدا آمده بود

***
و چه زیبا شـــــــــــــــروع کرد : « بخوان »
جلوه ی نور درخشــان، که به غار آمده بود

***
و تو خواندی و رُســـــــــل ، کامـل شد
آن کلامـــــــــــی که به وحی آمده بود

***
بعثت ختم رسـل هم به زمین نازل شد
با پیامـی که ز حق ، و به حق آمده بود

شعر: جاده دوستی

امشب که شب بعثت احمـد باشد
مشمول همه، عطای سرمد باشد
***

یا رب چه شود طلوع فجــــــر فردا
صبح فــــــــــــــرج آل محمد باشد

بسم الله
با سلام
آفرین دوست گرامی استعداد شاعریتونم که خوبه ، ماشاالله شعر قشنگی هم سرودید.
اگه خواستید نظر فنی ام رو در مورد شعرتون بگم ، بگید تا بگم

با سلام
خیلی شعر عالی بود
بر شما هم مبارك باشه این عید فرخنده و بزرگ

موفق باشید.

سلامی گرم به کاربر گرامی جناب sadra

از اینکه مطالب من رو با دقت مطالعه می کنید بسیار ممنونم

جاده دوستی همیشه از نظرات دوستان استقبال می کند

خوشحال می شم اشکال کار هام کمتر بشه.

فقط یه توضیح کوتاه بدم که برای این چند بیت زمان زیادی در اختیار نداشتم

(حدود 5 دقیقه !)

با سلام

و عرض تبریک به مناسبت این میلاد فرخنده.

خیلی خوبه جاده دوستی ، که توی کمتر از 5 دقیقه چنین شعری ساختین. اگه وقت داشتین حتما شاعرا برشکسته میشدن...

بسم الله
اگه این شعر 5 دقیقه ای شماست پس شعری که 1 ساعت براش وقت بذارید چی از آب در میادش؟؟
خیلی عالیه ، حتماً به این کار ادامه بدید و انجمن خودتون رو هم بی بهره نذارید.

سلام سلام سلام

عید همه دوستان مبارک

:-)

سلام
طبق عقیده خیلیا شعر یه جور الهامه
پس پنج دقه یا بیشتر منتفی و صاحب قلبه که مهمه
آفرین
عید مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا ابا صالح المهدی
سلام

عید مبعث را به همه شما عزیزان تبریك می گویم.
**********

واقعه ای در دل كوه
محمود شاهرخی

غــــنوده كعبه و ام القری به بستر خـــــــواب
ولـــــــــی به دامن غار حرا دلی بی تـــــــاب

نخفته، شب هــــــمه شب، دیده خـدا بینش
ز دیـــــــــــده رفته به دامن سرشك خونینش

بســـــــــــــان مــــرغ شباهنگ ناله سر كرده
بــــــــــــه كــــــوه، نــــاله جانسوز او اثر كرده

دلـــــــــــــش، لبالــب اندوه و محنت و غم بود
بـــــــه كــامش، از غم انسان شرنگ ماتم بود

وجـــــــــود وی هـــــــمگی درد و التهاب شده
ز آتـــــــش دل خـــــــود همچو شمعآب شده

كــــــــــه پیــــــــك حضـرت دادار، جبرئیل امین
عیـــــــــان بــه منظر او شد، خطاب كرد چنین:

بخــــــوان به نام خدایـی كه رب ما خلق است
پــــــــدیــــــد آور انســـان ز نطفه و علق است

بـــــــــــــخوان كه رب تو باشد ز ما سوا اكـــرم
كــــــــــــه ره نمود بشر را، به كاربرد قــــــــلم

بــــــه گوش هوش چو این نغمه سروش شنید
هــــــــــــزار چشمه نـــــــور از درون او جوشید

ز قیــــــد جسم رها شد، به ملك جان پیوست
شـــــــــكست مرز مكان را، به لا مكان پیوست

درون گلشن جانــــــــش شكفت راز وجــــــــود
گــــــــــــشود بـــــــار در آن دم به بارگاه شهود

بـــــــــــه بـــــزم غیب چو تشریف قربتش دادند
در آن مشـــــــــاهده منشـــــــــور عزتش دادند

چــــــــــو غرقه گشت وجودش به بحر ذات احد
غبـــــــــــار میم، بشد زایل از دل احـــــــــمــــد

بــــــــــه بی نشانی مطلق ازو نشان برخاست
حجــــــــاب كثرت موهوم از میــــــــان برخاست

دوبـــــــــــاره چون به مكان، رو، ز لامــــكان آورد
امیـــــــــــد و عشق و رهـــــایی به ارمغان آورد

درود و رحـــــــمـــــــــت وافر، ز كردگار قدیــــــــر
بـــــــــــر آن گزیده یزدان، بــــــــر آن سراج منیر

اللهم عجل لولیك الفرج

سلام و عرض تبریک عید مبعث
ممنون از شاعر گرانمایه انجمن
بخوان به نام پروردگارت

شبِ بعثت، شبى که قرار است اولین بار وحى از جانبِ پروردگار به سمتِ حبیبِ خود و گرامى‏ترین مخلوقات، نازل شود.

چون چهل سال از سن او گذشت، شبها به غارِ حراء مى‏رفت و در آنجا به عبادت مى‏گذراند و در این میان فقط پسر عمویش على بود که برایش آب و غذا مى‏برد و همدم و مونس او بود. و بالاخره آن شب رسید که درهاى آسمان را گشودند و فوج فوج از ملائکه به زمین مى‏آمدند و آن حضرت را نگاه مى‏کردند. پس جبرئیل فرود آمد و اطراف آسمان و زمین را فرو گرفت و بازوى مبارکِ آن حضرت را گرفت و گفت: یا محمد، بخوان. گفت: چه بخوانم. گفت، بسم الله الرحمن الرحیم، اقراء بسم ربک الذى خلق، خلق الانسان من علق، اقراء و ربک الاکرم، الذى علم بالقلم، علم الانسان ما لا یعلم.

و چون رسول خدا از غار بیرون آمد، انوار جلالِ حق او را آنچنان گرفته بود که از کنارِ هر سنگ و درختى که مى‏گذشت، بر او سلام مى‏دادند و مى‏گفتند: السلام علیک یا نبى الله السلام علیک یا رسول الله.

و چون داخلِ خانه شد، خدیجه متوجه نورِ آن حضرت شد و عرض کرد که این نور چیست؟ فرمود که این نور پیامبرى است، بگو لا اله الا الله و محمد رسول الله. خدیجه عرض کرد که من سالهاست پیامبرى تو را مى‏دانم، پس شهادت مى‏دهم که خدایى به جز الله نیست و تو پیامبر و رسول او هستى.

آنگاه حضرت فرمود که من سرمایى در خود مى‏یابم، جامه بر من بپوشان. و چون خوابید، از جانبِ حق تعالى اینچنین رسید که: بسم الله الرحمن الرحیم، یا ایها المدثر، قم فأنذر، و ربک فکبر، و تیابک فطهر، الرجز فاهجر، و لا تمنن تستکثر، و لربک فاصبر.

و اینگونه بود که بعثت، آغاز شد…