تبیان، دستیار زندگی

پرسش و پاسخ های مهدوی (قسمت اول)

به نام خدا
سلام
به انجمن مهدویت خوش امدید .
کاربر گرامی سعی کنید مطالبتون را ویرایش کنید وموضوع اصلی را در مبحث قرار داده وبقیه مطالب را در پستهای بعدی در مبحث ثبت کنید تا همگی از این مطالب استفاده کنیم
با تشکر

سلام گلها جان مشکل این تایپیک چیه؟؟؟

سلام

مشکلش رو برطرف کردم اما باید ببخشید قسمتی از مطالبتون رو حذف کردم تا درست شد

حجم مطالبتون خیلی زیاد بود

شما دوباره سوالات را در پست های کوتاهتر ثبت کنید

موفق باشید

دلیل اینكه شیعه معتقد است كه امام باید در هر زمانی باشد و امام زمان(عج) متولد شده است چیست؟

پاسخ :
برای پاسخ به این پرسش می توان سؤال را به دو بخش تقسیم كرد. اول اینكه شیعة امامیه چه دلیلی بر ضرورت وجود امام ـ علیه السّلام ـ در هر زمانی دارد؟ و دوم اینكه چه دلیلی بر متولد شدن حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ دارد؟ پاسخ بخش اول: 1. دلیل نقلی 2. دلیل عقلی.
1. دلیل نقلی:آیات و روایات . آیاتی در قرآن كریم وجود دارد كه عقل بشر را برای هدایت او كافی نمی داند :"رسلاً مُبشرینَ و منذرینَ لئلاّ یكون للناس علی الله حجّة بعد الرسل و كان الله عزیزاً حكیماً"[1] یعنی خداوند متعال پیامبران را فرستاد تا آنكه پس از فرستادن آنها، مردم بر خداوند حجّتی نداشته باشند و خداوند همیشه كارش باحكمت است.
این آیه و نظایر آن به خوبی نشان می دهد كه عقل انسان برای هدایت و سعادت او كافی نیست؛ زیرا در صورت كفایت عقل، خداوند با اعطای آن حجت را بر بشر تمام كرده و لذا نه نیازی به ارسال پیامبران بوده و نه مجال برای احتجاج مردم در قیامت باقی می ماند. این آیه و آیات دیگر نه تنها ضروری بودن دین و بعثت پیامبران را بیان می كنند، بلكه دوام و شمول این ضرورت را نیز بیان می نمایند. بنابراین ضرورت وجود دین و راهنمایی راهنمایان الهی، از آن گاه كه اولین آدم پای به عرصة گیتی و طبیعت می گذارد تا آن گاه كه آخرین آنها از طبیعت رخت برمی بندد ثابت و برقرار است.[2]
اما روایات فراوانی از ائمة اطهار ـ علیهم السّلام ـ نقل شده است كه همگی حاكی از این است كه كرة زمین نباید از حجّت خالی بماند و حجت خداوند در هر زمانی باید در روی زمین و بین مردم باشد. چند نمونه از این روایات را ذكر می كنیم:
از امام باقر ـ علیه السّلام ـ روایت شده كه فرموده است: انّ الامامَ رفع من الارض ساعةً لساخت باهله كما یموجُ البحر باهله. اگر ساعتی امام ـ علیه السّلام ـ در زمین نباشد، زمین اهلش را فرو برد، همان گونه كه امواج دریا انسان را در كام خود فرو می برد.[3]
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اگر تنها دو مرد در زمین باشند، باید یكی از آن دو، امام باشد و فرمود: به درستی كه آخر كسی كه بمیرد، امام است، تا كسی نماند كه بر خدای عزوجل حجت گیرد كه او را بی حجت گذاشته است.[4]
حال كه با استفاده از دلایل نقلی ضرورت امام را در هر زمان بیان نمودیم به سراغ دلیل عقلی می رسیم: متقن ترین دلیل بر ضرورت وجود امام ـ علیه السّلام ـ در هر زمان، برهان لطف و حكمت الهی است. كه در اینجا به صورت خلاصه مطرح می شود: به مقتضای حكیمانه بودن افعال الهی، تكلیف باید غرض معقولی داشته باشد؛ غرضی كه با هدف آفرینش انسان هماهنگ باشد، هدف آفرینش انسان، تعالی و تكامل معنوی است كه از طریق انجام تكلیف الهی به دست می آید. اكنون اگر انجام دادن كاری از جانب خداوند بدون آنكه به حدّ اجبار برسد در تحقق هدف مزبور تأثیر داشته باشد، انجام دادن آن واجب و لازم خواهد بود؛ زیرا فاعل حكیم همة تدابیر معقول و میسوری را كه در تحقق هدف او دخالت دارد به كار خواهد گرفت و لطف از جملة این تدابیر حكیمانة معقول و میسور است، لذا واجب و ضروری است.
متكلمان امامیه بالاتفاق بر این عقیده اند كه امامت از مصادیق لطف خداوند است. چرا كه اگر مردم رئیس قادری داشته باشند كه آنان را از محظورات منع كند و به واجبات برانگیزد. در این صورت، خلق به فرمانبرداری نزدیكتر و از گناه و معاصی دورتر می شوند، و چون لطف به مقتضای حكمت الهی واجب است، امامت نیز واجب خواهد بود. پس امامت و رهبری در حق مكلفان، لطف است، زیرا آنان را به انجام دادن واجبات عقلی و ترك قبایح برمی انگیزد و این مطلب از بدیهیات عقلی است.[5] حال این سؤال پیش می آید كه آیا وجود امام غائب، هم لطف است یا دیگر در حق مكلفان لطف نمی باشد؟ در جواب باید بگوییم كه وجود امام، هر چند غائب در حق مكلفان لطف است، زیرا اعتقاد به اینكه امام اگرچه غائب است ولی از گفتار و رفتار مردم آگاه است و غیبت او به این صورت نیست كه در نقطه ای دور از مردم زندگی كند و از مردم به كلی بی خبر باشد، می تواند نقش مؤثری در گرایش انسانها به سوی فضیلت و معنویت و دوری از تباهی و معصیت داشته باشد، پس وجود امام به خودی خود لطف در حق مكلفان است هرچند تصرف او در امور و رهبری دینی و سیاسی او در فرض حضور، لطف دیگری است.[6]
اما بخش دوم سؤالی كه دلیل بر تولد یافتن حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ از دیدگاه شیعه چه می باشد؟ روایات، دربارة حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ متواتر و مستفیض است، احادیث پرشماری كه از مسلمات بین امامیه و غیر امامیه شمرده می شود، از جمله، احادیث عامی كه هرچند نام حضرت مهدی نیامده است، اما دلالت صریح بر ولادت حضرت دارند. دلیل اول: احادیث عام.

1ـ حدیث ثقلین كه بین امامیه و اهل سنت متواتر است حضرت رسول اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: انّی تاركٌ فیكم الثقلین كتاب الله و اهل بیتی و انهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض.[7] "من بین شما دو چیز گرانبها می گذارم یكی كتاب خدا و دیگری اهل بیتم و این دو از هم جدا نمی شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند." جمله "لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض" بر استمرار همراهی اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ با قرآن كریم دلالت دارد و این پیوستگی و همراهی، جز با فرض تولد یافتن حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ و پنهان بودن ایشان از دیدگان امكان ندارد زیرا اگر حضرت در آینده تولد یابد می بایست در این زمان، قرآن از اهل بیت جدا باشد و حال آنكه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرموده است: این دو از هم جدا ناشدنی هستند.
2ـ حدیث دوازده خلیفه كه از مسلّمات میان امامیه و اهل سنت است. پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: انّ هذا لاینقضی حتی یمضی فیهم اثنا عشر خلیفة ـ كلّهم من قریش.[8] كار دنیا پایان نمی پذیرد تا اینكه دوازده خلیفه كه همگی از قریش هستند روی كار آیند. این روایت بر ولادت حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ دلالت التزامی دارد؛ زیرا اگر فرض كنیم از حضرت عسكری ـ علیه السّلام ـ فرزندی به نام مهدی ـ علیه السّلام ـ متولد نشده باشد خلفای حضرت رسول اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ یازده تن خواهند بود و این با كلام پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ كه معصوم از خطا و اشتباه است تناقض پیدا خواهد كرد.
3ـ حدیث: من مات و لا یعرف امامه مات میتة جاهلیة.[9] كه از حضرت رسول اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ روایت شده است طبق این حدیث اگر حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ هنوز بدنیا نیامده باشد پس ما معرفتی از امام زمان نداریم و گرفتار مرگ جاهلی شده ایم، زیرا بنا بر این حدیث در هر زمان امامی وجود دارد و لازم است معرفت به او وجود داشته باشد و در صورت متولد نشدن امام مهدی ـ علیه السّلام ـ چنین شناختی حاصل نمی شود. دلیل دوم: احادیث خاص. اما احادیث خاص كه از پیامبر و ائمه اطهار از تولد فرزندی برای امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ خبر می دهند كه بعد از بدنیا آمدن، از دیدگان پنهان می شود و زمین را پر از قسط و عدل خواهد كرد و ایمان به ایشان برای هر مؤمنی ضروری است. شیخ صدوق در كمال الدین بیش از 135 حدیث آورده است و مجموع روایات در این زمینه در كتاب كافی، الغیبة و كمال الدین و دیگر كتب بیش از هزار حدیث است.

دلیل سوم بر متولد شدن حضرت صاحب الزمان ـ علیه السّلام ـ مشاهده كردن عده ای از شیعیان، در هنگام كودكی آن حضرت است. احمد بن اسحاق قمی، یكی از یاران خاص و گرانقدر امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ می گوید: به حضور امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ رسیدم، می خواستم دربارة امام بعد از او بپرسم، حضرت پیش از سؤال من فرمود: ای احمد بن اسحاق، خداوند، از زمانی كه آدم را آفرید تا روز رستاخیز، هرگز زمین را از حجت خالی نگذاشته و نمی گذارد. خداوند از بركت وجود حجت خود در زمین، بلا را از مردم جهان دفع می كند و باران می فرستد و بركات نهفته در دل زمین را آشكار می سازد. عرض كردم: پیشوا و امام بعد از شما كیست؟ حضرت به سرعت برخاست و به اتاق دیگر رفت و طولی نكشید كه برگشت، در حالی كه پسر بچه ای را كه حدود سه سال داشت و رخسارش همچون ماه شب چهارده می درخشید، به دوش گرفته بود. فرمود: ای احمد بن اسحاق! اگر پیش خدا و امامان محترم نبودی، این پسرم را به تو نشان نمی دادم، او هم نام و هم كنیة رسول خدا است، زمین را پر از عدل و داد می كند، چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد...[10]
دلیل چهارم: سُفرا، و توقیعات. در تاریخ شیعه، قضیة چهار سفیر و نائب امام (عج) و صدور توقیعات از جانب آنان و واسطه بودن ایشان مابین شیعیان و حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ بسیار روشن و بدیهی است و تا به حال كسی در این قضیه شك و تردید به خود راه نداده است.
دلیل پنجم: در كتابهای تاریخی امامیه و غیر امامیه، آمده است كه آن هنگام كه معتمد عباسی شنید كه برای امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ فرزندی متولد شده است مأمورانش را به خانة امام فرستاد و خانة امام را مورد بازرسی قرار داد. این نظارت و مراقبت و واكنش دستگاه خلافت، دلیل روشنی بر متولد شدن حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ[11] است.

دلیل ششم: روشن بودن ولادت حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ نزد شیعه.
تفكر و اندیشة مهدویت و غائب بودن ایشان از دیدگان از همان اوائل اسلام متداول و یك امر بدیهی بوده است. از همین رو است كه فرقة ناووسیه مدعی بودند كه امام صادق ـ علیه السّلام ـ همان امام پنهان است ولی پس از وفات امام صادق ـ علیه السّلام ـ بطلان این عقیده روشن شد و نیز فرقة واقفیه ادعا می كردند كه موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ همان امام مهدی ـ علیه السّلام ـ است. پس تفكر مهدویت با ولادت داشتن آن روشن می باشد.
لذا به دلایلی كه ذكر شد و دلایل فراوان دیگر و همچنین تصریح علمای شیعه و همچنین تصریح علمای اهل سنت فرزندی به نام مهدی ـ علیه السّلام ـ برای امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ متولد شده است و اكنون در غیبت كبری به سر می برد.
دلیل هفتم: اعتراف تاریخ نگاران و تبارشناسان غیر شیعی.
ابن هجر هیثمی می گوید: امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ غیر از ابی القاسم، محمد الحجة فرزندی به جا نگذاشت و آن هنگام كه پدر بزرگوارش وفات یافت او پنج سال داشت.[12]
ذهبی می گوید: شیعیان معتقدند كه پسر امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ یعنی محمد بن الحسن، قائم و جانشین و حجت است. ایشان در سال دویست و پنجاه هشتم و بنا به قولی در سال دویست و پنجاه شش متولد شده است.
دلیل هشتم: اتفاق شیعه.
از زمان كلینی و پدر شیخ صدوق تا الآن تمام آحاد شیعیان بر ولادت و پنهان بودن حضرت وحدت نظر دارند. این ایده از اصول مذهب شیعه است و در تمام اعصار شیعه هیچ كس را نیافته ایم كه در ولادت یافتن و غیبت حضرت، شك و تردید داشته باشد.
منابع برای مطالعه بیشتر:
1ـ مهدی موعود، علامه مجلسی، ج1و2.
2ـ منتخب الاثر، صافی گلپایگانی.
3ـ منتهی الآمال، علامة مجلسی، ج2.
امام علی ـ علیه السّلام ـ : ای مردم از خدا بترسید كه اگر سخنی گویید می شنود و اگر پنهان دارید می بیند.
نهج البلاغه، حكمت 203.


پی نوشتها:
[1] . نساء، 165.
[2] . شریعت در آینة معرفت، جوادی آملی، ص 127 ـ 129.
[3] . خورشید هدایت، ج1، ص 192، به نقل از بصائر الدرجات، ص 488.
[4] . اصول كافی، ج2، كتاب الحجة، ص 56، ط جدید 6 جلدی.
[5] . فصلنامة انتظار، ش5، چاپ دوم، سال دوم پائیز81، ص111، مقالة علی ربانی گلپایگانی.
[6] . فصلنامة انتظار، ش5، چاپ دوم، سال دوم پائیز81، ص111، مقالة علی ربانی گلپایگانی.
[7] . مستدرك حاكم، جزء3، ص148. تاریخ بغداد، ج 8، ص 442.
[8] . كمال الدین، ص 272، غیبت طوسی، ص 128، صحیح بخاری، ج 9، ص 729.
[9] . اصول كافی، ج 2، كتاب الحجة، ص 208.
[10] . سیرة پیشوایان، مهدی پیشوایی، ص651، به نقل از كمال الدین، صدوق، ج2، ص384.
[11] . فصلنامة انتظار، سال دوم، پائیز81، شمارة5، ص89، مقالة آیت الله محمد باقر ایروانی، ترجمة بهروز محمدی.
[12] . الصواعق، ص 255 و 314.

*****

امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف)در چه زمانى و در كجا به دنیا آمده است؟

پاسخ :
در مورد تاریخ تولّد امام مهدى (عج) چهار قول وجود دارد:
قول اوّل ـ این قول كه معروف ترین و مستندترین قول است، تاریخ تولّد آن حضرت را نیمه ى شعبان سال 255 هـ. ق مى داند. ثقة الإسلام كلینى مى نویسد:
وُلد(علیه السلام) للنصف من شعبان سنةَ خمس و خمسین و مئتین):[1]امام مهدى(علیه السلام)در نیمه ى شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجرى قمرى متولد شده است.
علامه ى مجلسى در بحارالأنوار نیز همین تاریخ را ذكر مى كند.[2]
از شهید اوّل (ره) نیز نقل شده است كه:
ولد(علیه السلام) بسّر مَنْ رأى یومَ الجمعة لیلا خامس عشر شعبان سنة خمس و خمسین و مأتین);[3] امام مهدى(علیه السلام) در سامرا، جمعه شب، هنگام در پانزدهم شعبان 255 هـ. ق به دنیا آمد.
ابن خلكان، یكى از علماى اهل سنّت نیز همین تاریخ را تاریخ ولادت امام مهدى(علیه السلام)مى داند.[4]
قول دوم ـ در برخى از مآخذ، تاریخ تولّد حضرت مهدى (عج) سال 256 هجرى ضبط شده است. كتاب كمال الدین[5] شیخ صدوق الغیبة[6]شیخ طوسى، از جمله ى این منابع است.
قول سوم ـ ابو جعفر محمّد بن حریر بن رستم طبرى، تاریخ ولادت امام مهدى(علیه السلام) را سال 257 هـ ق دانسته است.[7]
قول چهارم ـ برخى، مانند على بن عیسى اربلى[8] و ابن اَبى الثلج بغدادى[9]، تاریخ ولادت امام مهدى (عج) را سال 258 هـ ق ذكر كرده اند.
همان گونه از شهید اوّل نقل شد، مكان ولادت آن حضرت، شهر سامراء است[10] كه در نزدیكى شهر بغداد قرار دارد. این شهر، بعد از شهادت امام رضا(علیه السلام) در دوره ى حكومت معتصم عباسى بنا گردید.


پی نوشتها:
[1]. اصول كافى، ترجمه ى جواد مصطفوى، ج 2، ص 449، انتشارات علمیه ى اسلامیه، تهران.
[2]. بحارالأنوار، ج 51، ص 2.
[3]. همان، ج 51، ص 28.
[4]. همان، ج 51، ص 24.
[5]. كمال الدین، صدوق، ص 432، انتشارات جامعه ى مدرسین، 1405 هـ ق، قم.
[6]. طوسى، الغیبة، ص 139 و 147.
[7]. دلائل الامامه، محمد بن جریر بن رستم طبرى، ص 271 و 272، منشورات رضى، چاپ سوم، قم.
[8]. كشف الغّمه، على بن عیسى اربلى، ج 3، ص 227، مكتبة بنى هاشمى، 1381، هـ ق، تبریز.
[9]. تاریخ الائمه، ابن ابى الثلج بغدادى، ص 15، مكتبة بصیرتى، قم.
[10]. بحارالأنوار، ج 51، ص 28.

*****

معجزات امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)در بدو تولد کدامند؟

پاسخ :
قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است كه اشاره اى هر چند مختصر، به معنا و تعریف معجزه داشته باشیم.
محقّق خویى، در تعریف معجزه مى نویسد:
معجزه، در اصطلاح، این است كه مدعى منصبى از مناصب الهى، براى اثبات صحت ادعایش، كارى را انجام دهد كه خارق قوانین طبیعى است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند.[1]
چون خداوند، بعد از خاتم انبیا حضرت محمد(صلى الله علیه وآله) امامان معصوم(علیهم السلام)را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجّت خویش در روى زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار كنند و از آن جا كه همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین نبوّت و امامت، واقعیّت را بر مردم مشتبه مى كردند و مردم را به گمراهى و ضلالت مى كشاندند، لازم است كه راهى براى شناخت امام و حجّت، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است كه در اصطلاح متكلمان، «معجزه» خوانده مى شود و در اصطلاح قرآن، «بیّنه» و «آیه» نامیده مى شود. خداوند مى فرماید:
(لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ...);[2]
ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، كتاب و میزان نازل كردیم تا مردم قیام به عدالت كنند.
در روایتى از امام صادق(علیه السلام) درباره ى علت اعطاى معجزه از سوى خداوند، سوال شد. حضرت، در جواب فرمودند: «معجزه، علامتى است از طرف خداوند كه آن را فقط به انبیا و رسل و امامان اعطا مى كند تا صدق آنان از دورغ دروغگو شناخته شود.». [3]

حال، با توجّه به این كه جمیع مسلمانان، به جواز كرامت اولیاى خدا عقیده دارند ـ چنان كه تفتازانى مى گوید: «جمهور مسلمانان، به جواز كرامت اولیاى خدا معتقد هستند[4]» ـ پس انجام دادن معجزات و كرامات از سوى امامان معصوم(علیه السلام) ـ و از جمله امام زمان (عج) ـ كه حجت هاى خداوند بر روى زمین و وارثان زمین هستند، امر عجیبى نیست. با مراجعه به كتاب هاى تاریخى و روایى و ورق زدن صفحات آن، مشاهده مى كنیم كه معجزات و كرامات فراوانى از سوى آنان به وقوع پیوسته است.
1- تولّد بدون ظاهر شدن آثار حمل از امام حسن عسكرى(علیه السلام) نقل شده كه به حكیمه (دختر امام جواد(علیه السلام)) فرمود: «امشب، به خانه ى ما بیا; زیرا، امر مهمّى رخ خواهد داد.». حكیمه پرسید: «چه اتفاقى؟». امام(علیه السلام)فرمود: «قائم آل محمد امشب به دنیا خواهد آمد.». حكیمه پرسید: «از چه كسى؟». امام(علیه السلام)فرمود: «از نرجس.».
حكیمه مى گوید: «به نزد نرجس رفتم و به او، فرزند بزرگوارى را بشارت دادم، در حالى كه هیچ اثر حملى در او مشاهده نكردم.». [5]
چنین معجزه اى، در مورد حضرت موسى(علیه السلام) هم بیان شده است. در مادر او، یوكابد، هیچ آثار حملى ظاهر نبود[6] و تا روزى كه موسى(علیه السلام) به دنیا آمد، كسى نفهمید كه او حامله است.
2- قرآن خواندن در بدو تولّد
هنگامى كه امام مهدى (عج) از مادر تولّد شد، ایشان را به امام حسن عسكرى(علیه السلام) دادند. آن حضرت، وى را در آغوش گرفت و فرمود: «قران بخوان.». امام مهدى (عج) شروع به قرآن خواندن كرد.[7]
3- شفاى مریض لاعلاج
محمّد بن یوسف نقل مى كند، به مرضى دچار شدم كه پزشكان از علاج آن ناامید شدند. نامه اى به حضرت امام مهدى (عج) نوشتم و از آن حضرت، طلب شفا كردم. ایشان در جواب نوشتند: «ألبسك الله العافیه; خداوند، بر تو لباس عافیّت بپوشاند.». مدّتى نگذشت كه شفا پیدا كردم و وقتى پزشكان از این ماجرا مطلع شدند، گفتند: «این شفا و عافیت، به یقین، از جانب خداوند بوده است.». [8]
4- طلا شدن سنگریزه یكى از اهالى مدائن مى گوید: به همراه رفیقم، به حج مى رفتیم. در نزدیكى موقف، فقیرى به سوى ما آمد. ما به او جواب ردّ دادیم.
سپس به سوى جوانى خوش سیما كه ردایى پوشیده بود رفت. او، سنگى از روى زمین برداشت و به فقیر داد. شخص فقیر، مدّت زیادى در حق او دعا مى كرد. در این هنگام، آن جوان غائب شد. ما به نزد مرد فقیر رفتیم و گفتیم: «واى بر تو! آیا براى گرفتن یك سنگ، این قدر دعا مى كنى؟» كه ناگهان در دست او سنگى از طلا دیدیم كه در حدود بیست مثقال مى شد. وقتى در مورد آن جوان از اهل مكّه و مدینه سوال كردیم، گفتند: «چنین شخصى از علویان است و هر سال با پاى پیاده به حج مى آید.».[9]
5- خبر دادن از غیب از پسر مهزیار نقل شده كه در سفرى با كشتى همراه پدرم بودم و مال زیادى به همراه او بود. پدرم، دچار بیمارى سختى شد و گفت: « من، در حال مردن هستم.». و در مورد آن اموال، وصیت كرد كه آن ها را به امام زمان (عج) بدهم. از این وصیّت تعجّب كردم، ولى مطمئن بودم كه پدرم بیهوده سخن نمى گوید. با خود گفتم: «اگر امر برایم روشن شد، مانند دوران امام حسن عسكرى(علیه السلام) به وصیّت عمل مى كنم والّا آن را صدقه مى دهم.».
مدّتى در عراق بودم تا این كه فرستاده اى از جانب امام زمان (عج) آمد و مشخصّات مال و محلّ مخفى كردن آن را گفت و حتّى بعضى از مشخّصاتى را كه خودم هم نمى دانستم، بیان كرد و من هم مال را به او دادم.[10]


پی نوشتها:
[1]. آلاء الرحمن فى تفسیر القرآن، ص 3، (به نقل از: إیضاح المراد فى شرح كشف المراد، ص 345، ربانّى گلپایگانى).
[2]. الحدید: 25.
[3]. بحارالأنوار، ج 11، ص 71.
[4]. الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق على ربانى گلپایگانى، ص 132.
[5]. مدینة المعاجز، سیدهاشم بحرانى، ج 8، ص 10 و 26، مؤسسه ى معارف اسلامى، چاپ اوّل، 1416 هـق.

سلام
از اینکه نخستین بحث جدیدتون رو اختصاص به مهدویت دادید خیلی ارزشمنده
یا علی