• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
انجمن ها > انجمن طنز و سرگرمی > صفحه اول بحث
لطفا در سایت شناسائی شوید!
طنز و سرگرمی (بازدید: 7925)
چهارشنبه 5/10/1386 - 11:42 -0 تشکر 20718
اخبار طنز

نگارخانه دائمی خانه کاریکاتور شاهد برپایی نمایشگاهی از طرحها و تجربههای تصویری محمود مختاری با عنوان "از مداد من" است.
علاقه مندان برای بازدید از این نمایشگاه می توانند از 4 الی 19 دی ماه از ساعت 9 الی 17 به نشانی: خ کریم خان، پارک مریم مراجعه كنند.
مراسم افتتاحیه هم روز دوشنبه 3 دی ماه 1386 از ساعت 17 الی 19 در محل مذکور برگزار میشود

چهارشنبه 5/10/1386 - 11:44 - 0 تشکر 20719

اردشير رستمي مهمان دوقدممانده به صبح
برنامه سه شنبه شب دو قدم مانــــــده به صبح، به سياق هفته هاي گذشته ميزبان يك كاريكاتوريست است.
اين بار اردشير رستمي به اين برنامه دعوت شده تا همراه بهرام عظيمي بخش كاريكاتور اين برنامه را اجرا كنند.
سه شنبه شب ساعت 24 بيننده شبكه چهارم سيما باشيد

دوشنبه 18/9/1387 - 12:58 - 0 تشکر 76127

حوزه هنری استان تهران، مسابقه کاریکاتوری را در دو بخش چهره و موضوع و با داوری اساتید بنام این رشته برگزار می‌کند که در این مسابقه، کاریکاتوریست‌های برجسته، سوژه کاریکاتور می‌شوند.
موضوع مسابقه در بخش چهره، تصویر کاریکاتوری از کاریکاتوریست‌های برجسته است و به بهترین چهره کاریکاتوری جوایز ارزنده‌ای اهدا خواهد شد.
در بخش موضوعی هم ،جوانان و الگوهای امروز سوژه مسابقه هستند و جواد علیزاده، بهرام عظیمی، جمال رحمتی و حسین صافی داوری این کاریکاتورها را برعهده خواهند داشت.
براساس این گزارش، شرکت در این مسابقه ویژه هنرجویانی است که در کارگاه کاریکاتور حوزه هنری استان تهران شرکت کرده‌اند.
علاقه ‌مندان به شرکت در این مسابقه حداکثر تا روز یکشنبه (۲۴ آذرماه) فرصت دارند، آثار خود را به حوزه هنری استان تهران ارسال کنند.
همچنین، علاقه مندان برای کسب اطلاعات بیشتر و آگاهی از نحوه شرکت در این مسابقه می‌توانند به پایگاه اطلاع رسانی حوزه هنری استان تهران به نشانی www.artehran.com مراجعه کنند.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 18/9/1387 - 13:38 - 0 تشکر 76130

 كسی كه دنبال حاشیه‌سازی است، فقط طنز سیاسی می‌نویسد
به اعتقاد نادر ختایی، كسی كه دنبال حاشیه‌سازی، شهرت زودرس و كف‌ زدن‌های آن‌چنانی برخی از اقشار مردم است، فقط طنز سیاسی كار می‌كند.
این طنزپرداز درباره‌ی توجه طنزنویسان به طنزهای اجتماعی و نقد رفتار مردم در مقابل نوشتن طنزهای سیاسی، اظهار داشت: این‌گونه نیست كه طنزپرداز فقط به نوشتن طنز سیاسی بپردازد. دغدغه‌ی‌ طنز‌پرداز واقعی، سیاست نیست.
او در ادامه افزود: به خیلی از نوشته‌ها، اشتباها طنز می‌گویند؛ در حالی‌كه هجو، تمسخر، مطایبه، بذله و فكاهه هستند و هركدام كاربرد خود را دارند. اما طنز، بیان شیرین و شوخ‌طبعانه، بدون حب و بغض است و این نكته‌اش اهمیت دارد كه به‌طور منصفانه و نه از روی غرض به نقد مسأله‌ای یا شخصی می‌پردازد.
ختایی متذكر شد: اگر نوشته‌ای كه بر آن نام طنز نهاده‌اند، این ویژگی‌ها را نداشت، بدانید طنز نیست. دغدغه‌ی طنزپرداز، معضلات كشورش است و وقتی می‌خواهد بنویسد، اگر با بغضی همراه باشد، نوشته‌اش هجو یا هزل می‌شود و اگر با علاقه‌ هم باشد، می‌شود مدیحه یا مدیحه‌ی شوخ‌طبعانه؛ پس لحظه‌ای كه طنز‌پرداز می‌خواهد قلم به طنز ببرد، هیچ‌وقت نسبت به آن قضیه حب و بغض ندارد و به‌خاطر تشویق، چیزی را نمی‌نویسد، یا این‌كه بنویسد برای این‌كه بلوتوث شود. آن لحظه به خاطر قلب و ملتش می‌نویسد و آن‌قدر قدرت‌مند است كه تلخی‌ها را شیوا و زیبا بیان كند و قدرت او در همین جاست.
این طنزپرداز همچنین متذكر شد: اتفاقا اصل دغدغه‌ی طنز‌پرداز، جامعه‌اش است و اگر هم به نقد سیاست می‌پردازد، مطمئنا به نوعی در مسائل اجتماعی آن‌را دخیل می‌داند؛ ولی هیچ‌گاه مسخره نمی‌كند. شاید فكاهه بنویسد؛ ولی‌ در طنزش، در سطح پایین، شوخ‌طبعی نمی‌كند.
ختایی سپس یادآور شد: وقتی طنزی نوشته‌ و خواسته‌ام از آن دفاع كنم، هیچ‌وقت به سیاست نپرداخته‌ام؛ چرا كه خاستگاه طنز، معضلات، مشكلات و تلخی‌هایی است كه بر جامعه و مردم حادث می‌شود. درباره‌ی حادثه‌ی بم، طنز‌پرداز نگاه طنز‌آمیز با نوعی عكس‌العمل خاص دارد و این نوع طنز‌پردازی پادزهری است بر تلخی‌های شدید جامعه كه باعث آرامش می‌شود.
او افزود: وظیفه‌ی طنزپرداز، صلح است؛ نه جنگ. وظیفه‌ی وی، خاموش‌ كردن آتش است؛ هیچ طنز‌پردازی آتش روشن نمی‌كند و دنبال حاشیه و مطرح‌ كردن خودش یا گروهی نیست. اگر در خدمت باشد، بدانید طنز‌پرداز نیست. اصلا نمی‌شود طنز‌پردازی واقعی در خدمت باشد. نمونه‌اش در كار ابوالفضل زرویی‌ نصرآباد در هفته‌نامه‌ی «گل‌آقا» با مطلب «تذكرهٔ‌المقامات» كه بسیار كار عالی‌ای بود. وقتی حضور هدایت‌كننده‌ای همچون كیومرث صابری‌ فومنی و قلم زرویی‌ نصرآباد باشد، می‌توان نقد رفتار حكومتی كرد، كه در آن، میل به پول، توهین و تسویه‌حساب هم نمی‌بینیم.
نادر ختایی در پایان توضیح داد: طنزپرداز نه تنها مسأله‌ی حكومتی؛ بلكه هر شخصی را كه بخواهد نقد كند، باید معیار انصاف و آزادمردی داشته باشد. بسیاری از كارهایی كه الآن می‌شنویم یا می‌خوانیم، طنز نیستند و هجوند.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 18/9/1387 - 14:18 - 0 تشکر 76134

در هیچ دوره‌ای مثل بعد از انقلاب، طنز سیاسی نداشته‌ایم

به گفته‌ی عبدالجواد موسوی، در هیچ دوره‌ای مثل ۳۰ سال بعد از انقلاب، این اندازه طنز سیاسی نداشته‌ایم؛ هرچند این موضوع آشكار نباشد.
این طنزپرداز در توضیحاتی درباره‌ی گرایش به طنزهای سیاسی و كم‌توجهی به طنزهای فرهنگی و اجتماعی و نقد رفتارهای مردم، اظهار داشت: این مشكل طنزنویسان نیست؛ چون اصولا جامعه‌ی روشنفكری و مردم ما به گونه‌ای بوده‌اند كه معمولا رفتارهای نابهنجار خودشان را نمی‌بینند و دوست دارند تقصیر خودشان را به گردن مسؤولان بیاندازند. همیشه هم این‌طور بوده است و انسان ایرانی سعی می‌كرده خود را همیشه بی‌عیب و نقص ببیند و نشان دهد و آن‌وقت می‌گویند این‌ها همه تقصیر حكومت است.
او در عین حال افزود: البته به حكم الناس علی دین ملوكهم، یك جامعه و مردم آن به شدت از رفتارهای مسؤولان تأثیر می‌پذیرند. اگر مسؤولان یك جامعه دروغ‌گویی پیشه كنند، واضح است كه مردم آن جامعه به دروغ‌گویی رغبت بسیار نشان خواهند داد.
او همچنین گفت: به هرحال، چنین نگرشی در جامعه وجود دارد و طنزنویسان هم بخشی از همین جامعه‌ی عادی و روشنفكرند كه خیلی به رفتارهای قوم ایرانی توجه نمی‌كنند. البته داشته‌ایم كسانی را كه توجه كرده‌اند و درخشان‌ترین آن‌ها، حافظ بوده كه بارها مسأله‌ای مثل ریا را مورد انتقاد قرار داده؛ هر چند انتقاد او هم صریح نبوده و رندانه و در پوشش و ظرافت بوده است.
موسوی در ادامه گفت: در حال حاضر، طنز سیاسی وجود دارد و همان طنزی است كه بیش‌تر به صورت شفاهی عرضه می‌شود و در دیالوگ‌ها نمایان است. طنز سیاسی همیشه بوده و هست؛ منتها به دلیل فضای بسته‌ای كه در مطبوعات و كتاب وجود دارد، طنز سیاسی را آشكارا كم‌تر می‌بینیم. ممكن است در شب‌های شعر و جشنواره‌ها كسانی بیایند و اثر طنز ارائه دهند؛ اما در آن دو بخش كم‌تر می‌بینیم و هر چه هم ارائه می‌شود، در جا‌هایی است كه رسمیت ندارند و به مجوز رسمی هم نیاز ندارند.
این طنزپرداز در پایان متذكر شد: ما با افول طنز سیاسی مواجه‌ایم؛ اما نمی‌توان طنزنویس را منع كرد كه ننویسد و هرچقدر ننویسد و این فضا بسته شود، تولید طنز سیاسی بیش‌تر می‌شود.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 18/9/1387 - 14:43 - 0 تشکر 76139

رغبتی برای انتشار طنز غیرسیاسی وجود ندارد

منوچهر احترامی معتقد است: طنزنویسان در زمینه‌های غیرسیاسی هم می‌نویسند؛ ولی رغبتی برای انتشارشان وجود ندارد.
این طنزپرداز پیشكسوت درباره‌ی ایجاد فضا برای خلق طنزهای غیرسیاسی و توجه طنزنویسان به نوشتن این‌ نوع طنز، گفت: درواقع، به دلیل آن‌كه تنها بخشی از طنزهایی كه نوشته می‌شوند و بیش‌تر سیاسی هستند، در مطبوعات چاپ می‌شوند و بقیه چاپ نمی‌شوند و ما همین‌ها را كه در دسترس‌اند، می‌بینیم، فكر می‌كنیم غالب با طنز سیاسی است؛ در حالی‌كه در حوزه‌های دیگر هم طنز نوشته می‌شود؛ اما چاپ نمی‌شود.
او در ادامه افزود: یك پایه‌ی مطبوعات و روزنامه، مسائل سیاسی روز است. جلسه‌های سیاسی پوشش داده و منتقل می‌شوند؛ اما بسیاری از مسائل غیرسیاسی نوشته می‌شود؛ ولی به دست من و شما نمی‌رسد. طنزنویسان می‌نویسند؛ ولی در مطبوعات فضا به گونه‌ای است كه مسائل اجتماعی همگانی نیست و رغبتی برای انتشارشان وجود ندارد.
احترامی تأكید كرد: بارها شده كه درباره‌ی فرهنگ قدیم خودمان یا اعتقادات‌مان بحث كنیم و به شكل طنز از آن‌ها بنویسیم؛ پس نمی‌توان گفت نبوده و نوشته نمی‌شود. درواقع، نه این‌كه نوشته نشود؛ بلكه مشتری ندارد و در نتیجه به چاپ نمی‌رسد. كاریكاتور هم همین‌طور است و كاریكاتورهایی با غیر مسائل روز معمولا در نمایشگاه‌ها به نمایش درمی‌آیند و كاریكاتورهای سیاسی و روز در مطبوعات دیده می‌شوند.
این نویسنده عنوان كرد: طنزنویس اصلا به سیاست كاری ندارد و این‌گونه نیست كه با نیت سیاسی بنویسد. او مسائل روز جامعه را می‌بیند و با خودش عهد نكرده آن‌چه را كه مردم استقبال می‌كنند، بنویسد. او درباره‌ی آن‌چه هست، می‌نویسد، كه گاهی سیاسی است و گاهی اجتماعی. اما ما وقتی این‌نوع‌ها را تقسیم‌بندی ذهنی می‌كنیم، همه چیز را در كفه‌ی سیاست می‌گذاریم. اگر درباره‌ی مسائل شهری می‌نویسد، به سیاست ربطی ندارد؛ مسائل عادی و معمولی روز است.
احترامی همچنین گفت: طنزنویسی هم مثل هر شغل دیگری پیرو عرضه و تقاضاست. آن‌ كسی كه طنزنویسی شغل اوست، دنبال این می‌رود كه از او چه می‌خواهند؛ مثل سریال‌های طنز تلویزیون كه به هر چیز روز می‌پردازند و گاهی هم خنثا و بی‌خاصیت‌اند و اتفاقا بابت این گاه لودگی‌ها مردم می‌خندند.
او در پایان تأكید كرد: این‌طور نیست كه همه به سیاست بپردازند و الآن در روزنامه‌ها كم‌تر طنز سیاسی می‌بینیم. زمینه‌ی پذیرش در مردم مهم است. چیزی كه شاخص است، برای طنزنویس زمینه می‌شود. نمی‌شود گفت طنزپردازان سیاسی می‌نویسند. آن‌ها می‌روند دنبال شخصیتی كه بشود رویش مانور داد‌. هدف مهم است و این‌ها همه به برداشت‌های آدم‌ها برمی‌گردد. می‌توان هر برداشتی كرد و لذت برد. تلقی‌ها فرق می‌كند. طنز یعنی از زاویه‌های مختلف، مسائل را دیدن و ایهامی كه وجود دارد، باعث تلقی‌های مختلف در افراد می‌شود.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 18/9/1387 - 14:46 - 0 تشکر 76140

طنز، ابزاری برای نشان دادن مظلومیت ها است

به گفته اكبر اكسیر، طنز زاییده تحولات اجتماعی است و همگام با تغییرات ذائقه مردم پیش می رود. این شاعر و طنزپرداز، درباره گرایش به طنز اجتماعی و فرهنگی در مقابل طنز سیاسی، با اشاره تاریخی به حضور عنصر طنز در اجتماع، بیان كرد: «اگر سیر تكوینی طنز را از مشروطیت تا امروز بررسی كنیم، درمی یابیم كه طنز همواره به عنوان یك ابزار دفاعی برای احقاق حق و نشان دادن مظلومیت ها استفاده شده و همواره از فضیلت گم شده انسانی سخن گفته است.»
او در ادامه به ایسنا گفت: «طنز در مبارزات اجتماعی، یك حربه كوبنده و در مقولات اخلاقی، یك وسیله بسیار موثر، همواره همراه با مردم بوده و از چیزهایی حرف زده كه مردم قادر به بیان آن ها نبوده اند و همواره مصالح شان در مصلحت خسروان زمان گم شده است؛ لذا می بینیم اگر در مشروطیت، طنز توسط دهخدا و نسیم شمال و سایر شاعران طنز پرداز و نشریه های طنز به یك تریبون دفاع از مردم بدل می شود تا مردم به حقوق اجتماعی خود برسند و آمال و آرزوهای خود را به واقعیت پیوند زنند، این طنز به مرور كمرنگ و بنا به سیاست هایی، به فكاهه، هزل و هجو تبدیل می شود.» اكسیر همچنین گفت: «در نهایت، ستون های نشریات طنز به جای پرداختن به حقوق مردم، ناملایمات و پلشتی های اجتماع مجبور می شوند در یك دگردیسی ناخواسته از سیب زمینی، گرانی بادمجان، آلودگی هوا و سختی های ازدواج حرف بزنند و در فكاهه می مانند؛ در حالی كه طنز، وظیفه اش، ساختن و هدایت است هر چند فكاهه برای روحیه مردم لازم و در نوع خود، ژانر ادبی شریفی است؛ چون در محدوده طنز، هیچ كس قادر به پنهان كردن وظیفه فكاهه نیست.» این شاعر متذكر شد: «ما ملت طنز اندیش و نكته سنجی هستیم.
طنز شفاهی ملت ما در طول تاریخ به عنوان یك رسانه مقتدر توانسته صدای خاموش مردم را به اجتماع و بزرگان برساند.» او همچنین گفت: «طنز فقط در محدوده سیاست كاربرد ندارد؛ مختص مسائل سیاسی نیست و طنز پردازان ما باید خارج از این محدوده به طنز اخلاقی، آموزشی، خانوادگی و ادبی، كه مهم تر از همه هم هست، بپردازند. آن هم طنز در مفهوم مطلق؛ نه فكاهه.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 18/9/1387 - 14:54 - 0 تشکر 76141

درنظر گرفتن همیشگی طنز در خدمت سیاست، ظلم است

به گفته‌ی اكبر اكسیر، طنز زاییده‌ی تحولات اجتماعی است و همگام با تغییرات ذائقه‌ی مردم پیش می‌رود.
این شاعر و طنزپرداز درباره‌ی گرایش به طنز اجتماعی و فرهنگی در مقابل طنز سیاسی، با اشاره‌ی تاریخی به حضور عنصر طنز در اجتماع، بیان كرد: اگر سیر تكوینی طنز را از مشروطیت تا امروز بررسی كنیم، درمی‌یابیم كه طنز همواره به‌عنوان یك ابزار دفاعی برای احقاق حق و نشان ‌دادن مظلومیت‌ها استفاده شده و همواره از فضیلت گم‌شده‌ی انسانی سخن گفته است.
او در ادامه افزود: طنز در مبارزات اجتماعی، یك حربه‌ی كوبنده و در مقولات اخلاقی، یك وسیله‌ی بسیار مؤثر همواره همراه با مردم بوده و از چیزهایی حرف زده كه مردم قادر به بیان آن‌ها نبوده‌اند و همواره مصالح‌شان در مصلحت خسروان زمان گم ‌شده است؛ لذا می‌بینیم اگر در مشروطیت، طنز توسط دهخدا و نسیم شمال و سایر شاعران طنز‌پرداز و نشریه‌های طنز به یك تریبون دفاع از مردم بدل می‌شود تا مردم به حقوق اجتماعی خود برسند و آمال و آرزوهای خود را به واقعیت پیوند زنند، این طنز به مرور كم‌رنگ و بنا به سیاست‌هایی، به فكاهه، هزل و هجو تبدیل می‌شود.
اكسیر همچنین گفت: در نهایت، ستون‌های نشریات طنز به جای پرداختن به حقوق مردم، ناملایمات و پلشتی‌های اجتماع مجبور می‌شوند در یك دگردیسی ناخواسته از سیب‌زمینی، گرانی بادمجان، آلودگی هوا و سختی‌های ازدواج حرف بزنند و در فكاهه می‌مانند؛ در حالی‌كه طنز، وظیفه‌اش، ساختن و هدایت است و این اسلحه‌ای كه آمده بود برای دفاع از فضایل انسانی، تبدیل می‌شود به انگشت ابتذال برای قلقلك شكم‌های بی‌خیال. هر چند فكاهه برای روحیه‌ی مردم لازم و در نوع خود، ژانر ادبی شریفی است؛ چون در محدوده‌ی طنز، هیچ‌كس قادر به پنهان ‌كردن وظیفه‌ی فكاهه نیست.
این شاعر طنزپرداز توضیح داد: در موقعیت امروز به‌خاطر جو سیاسی مملكت و این‌كه ۷۰ میلیون سیاست‌مدار در یك هم‌زیستی مسالمت‌آمیز به رفتار سیاسی، حتا در محدوه‌ی خانواده، اقدام می‌كنند و حتا اس‌ام‌اس‌ها هم سیاسی هستند، وضعیت طنز معلوم است.
اكبر اكسیر متذكر شد: ما ملت طنز‌اندیش و نكته‌سنجی‌ هستیم. طنز شفاهی ملت ما در طول تاریخ به عنوان یك رسانه‌ی مقتدر توانسته صدای خاموش مردم را به اجتماع و بزرگان برساند. حتا در شعر و رمان امروز، دوستان ما نمی‌دانند كه باید ساده بنویسند؛ نه پیچیده. ما باید با توجه به ذوق ملت كه همه طنز‌ساز و طنز‌پرداز و سیاسی‌كار هستند، بنویسیم. باید ساده حرف بزنیم؛ چرا كه خود مخاطب با آن ذهن پیچیده‌اش تفسیرهای گوناگونی از آن ارائه خواهد داد و اگر شعر و قصه‌ی ما در خارج از كشور به مقامی دست نیافته است، علتش را همین می‌دانم.
او همچنین گفت: طنز فقط در محدوده‌ی سیاست كاربرد ندارد؛ مختص مسائل سیاسی نیست و طنز‌پردازان ما باید خارج از این محدوده به طنز اخلاقی، آموزشی، خانوادگی و ادبی، كه مهم‌تر از همه هم هست، بپردازند. آن هم طنز در مفهوم مطلق؛ نه فكاهه. صدا ‌و سیما به‌عنوان یك رسانه‌ی برتر، هنوز تعریفی از طنز به مفهوم مطلق ارائه نداده است. سریال‌های ۹۰قسمتی آن‌ها یا نمایش‌نامه‌های طنز رادیویی‌شان هیچ‌كدام مفهوم طنز را به مخاطب القا نكرده‌اند.
شاعر مجموعه‌ی «پسته‌ی لال سكوت دندان‌شكن است» ادامه داد: برای این‌كه هر طنز‌پردازی بتواند در موضوعات غیرسیاسی قلم بزند، باید از طنز ادبی كه به محیط زیست، میراث فرهنگی و مصائب انسان امروز می‌پردازد، سخن بگوید تا تمام سوژه‌ها به سوی مسائل سیاسی هدایت نشوند. در محدوده‌ی شعر امروز، با تجربه‌ای كه دارم، دیده‌ام از شعر ساده‌ای كه یك مفهوم ساده‌ی شخصی را به دنبال دارد، ذهن سیاسی مخاطب تأویل‌های سیاسی ارائه داده است؛ در حالی‌كه این ظلمی است درباره‌ی طنز كه همواره خیال می‌كنند حتما باید در خدمت مسائل سیاسی باشد.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

دوشنبه 8/4/1388 - 22:4 - 0 تشکر 127553

خبرگزاری فارس: كتاب‌های طنز «محرمانه‌های رمئو ژولیت» و «هرج و مرج محض» نوشته حسین یعقوبی نقد و بررسی می‌شود.به گزارش خبرگزاری فارس، این كتاب‌ها در «دگرخند حوزه هنری» نقد می‌شوند.
این جلسه از سلسله نشست دگرخند حوزه هنری یكشنبه 14 تیرماه، با حضور رؤیا صدر برگزار خواهد شد.
به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، این سلسله نشست‌ها به نقد و بررسی كتاب‌های منتشر شده در حوزه طنز می‌پردازند.
این نشست ساعت 5 عصر روز یاد شده، در سالن شماره 2 تالار اندیشه حوزه هنری برگزار می‌شود و ورود برای عموم آزاد است.

منبع: فارس نیوز

بدین وسیله از شما علاقه مندان به طنز دعوت می شود تا در این جلسه حضور به رسانید.

سایت گنجینه دانلودهای رویایی

فریاد بی صدا حرف دل همه کسانی که میگویند ولی شنیده نمی شوند ...هستند ولی دیده نمی شوند ..پس تو نیز بی صدا فریاد کن....

برو به انجمن
انجمن فعال در هفته گذشته
مدیر فعال در هفته گذشته
آخرین مطالب
  • آلبوم تصاویر بازدید از کلیسای جلفای...
    آلبوم تصاویر بازدید اعضای انجمن نصف جهان از کلیسای جلفای اصفهان.
  • بازدید از زیباترین کلیسای جلفای اصفهان
    جمعی از کاربران انجمن نصف جهان، در روز 27 مردادماه با همکاری دفتر تبیان اصفهان، بازدیدی را از کلیسای وانک، به عمل آورده‌اند. این کلیسا، یکی از کلیساهای تاریخی اصفهان به شمار می‌رود.
  • اعضای انجمن در خانه شهید بهشتی
    خانه پدری آیت الله دکتر بهشتی در اصفهان، امروزه به نام موزه و خانه فرهنگ شهید نام‌گذاری شده است. اعضای انجمن نصف جهان، در بازدید دیگر خود، قدم به خانه شهید بهشتی گذاشته‌اند.
  • اطلاعیه برندگان جشنواره انجمن‌ها
    پس از دو ماه رقابت فشرده بین کاربران فعال انجمن‌ها، جشنواره تابستان 92 با برگزاری 5 مسابقه متنوع در تاریخ 15 مهرماه به پایان رسید و هم‌اینک، زمان اعلام برندگان نهایی این مسابقات فرارسیده است.
  • نصف جهانی‌ها در مقبره علامه مجلسی
    اعضای انجمن نصف جهان، در یك گردهمایی دیگر، از آرامگاه علامه مجلسی و میدان احیا شده‌ی امام علی (ع) اصفهان، بازدیدی را به عمل آوردند.