به نام خدا
سلام
خدا را شکر می کنم که ثبت این تاپیک در همچین شبی نصیبم شد.
امیدوارم امشب ابتدای همه آرزوها و دعاهاتون ،فرج مولایمان امام زمان (عج) باشد.
راستش از چند روز پیش تو ذهنم بود که قراره چه مطلبی رو برای این تاپیک انتخاب کنم .تا این که متنی رو دیدم که خیلی به دلم نشست... و همه ی اون فکر و مطالب تو ذهنم رو مجبور شدم کنار بگذارم ...
ببخشید اگه طولانی است امیدوارم استفاده کنید.
همه كسانی كه شیرینی محبّت امام زمان(ع) را چشیدهاند و آثار با بركت و نورانیش را احساس كردهاند، این سؤال و تقاضا را دارند كه چگونه علاقهشان به حضرت را افزایش دهند؟
برای اینكه علاقهای از علاقههای خوب، در دل افزایش پیدا كند، و همچنین برای اینكه علاقهای از علاقههای بد در دل كاهش پیدا كند، یكی از مهمترین راهها "علم و اندیشه " است.
امیرالمؤمنین علی(ع) میفرماید: "الْقَلْبُ مُصْحَفُ الْفِكْر "(1) یعنی تفكر و اندیشیدن، در قلب انسان اثر میگذارد. قلبی كه امام صادق(ع) در مورد آن میفرماید: "جابجا كردن كوهها آسانتر است از این كه قلبی بخواهد از جایش تكان بخورد (گرایشی در آن كم و زیاد شود)؛(2)
همین قلب، كه به سختی تغییر میكند، یكی از عوامل بسیار قوی و مؤثر در كنترل و تغییر آن، "علم و تفكر " است.
فكری كه معنایش رفت و آمد كردن بین آگاهیهاست، نه اینكه فقط انسان آگاهی پیدا كند. فكر یعنی انسان بنشیند روی آگاهیها فكر كند. چنین فكری یكی از عوامل مهم برای بالا بردن محبّت به امام زمان(ع) است.
ما معمولاً برای فكر كردن وقت نمیگذاریم. البته برای فكر كردن درباره دنیا وقت میگذاریم، اما برای فكر كردن دربارة معانی بلند معنوی، كمتر وقت میگذاریم.