دورهٔ هخامنشى
با تأسیس امپراتورى هخامنشى توسط کورُش، همزمان با تسلط بر سرزمین‌ها و اقوام مختلف مجموعه‌اى از سنت‌هاى هنرى زمان نیز به ارث برده شد. هخامنشیان با این‌که از دست‌آوردهاى هنرمندان و صنعتگران بابل، آشور، اورارتو، مصر و یونان بهره بردند، از هنر عیلامى و سایر سنت‌هاى بومى نیز تأثیر گرفتند. هنر آنها براساس رسوم سلطنتى رایج در خاور نزدیک و به‌خصوص هنر آشورى شکل گرفت و به‌تدریج عناصر برگرفته از سایر نواحى امپراتورى خود را نیز در خود حل نمود. سبک هنر هخامنشى به طرزى آشکار در معمارى و مجسمه‌سازى تخت‌جمشید بروز کرد.
هنر تصویرى هخامنشى در زمینه‌هاى مختلف امکان بروز یافت. دیوارنگاری، نقش روى اشیاى فلزی، مُهرها و بسیارى دیگر از آثار هنر فرعى هخامنشی. اما هنر تصویرى هخامنشى را در نقش‌برجسته‌هاى دیوارى بهتر مى‌توان شناخت. نقش‌مایه‌ها عمدتاً شامل نگهبان نیزه‌دار، شیر و حیوانات مختلط بودند.
هنر هخامنشى روش‌هاى نمادپردازى را طبق سنت‌هاى پیشین ادامه داد و هیچ‌گاه به طبیعت‌گرایى روى نیاورد
