تبیان، دستیار زندگی

سلام

پایان شبهای بلند انتظاری
آیا برای آمدن میلی نداری؟

من نذر کردم خاک پایت را ببوسم
آیا سر این بنده منت می گذاری؟

من قبل از این ویران نبودم
آیا بود این خانه ی من روزگاری

من دل ندادم تا که روزی پس بگیرم
می خواستم پیشت بماند یادگاری

تا این که دلها بوی سجاده بگیرند
باید بیایی و کمی تربت بیاری

یک روز می آیی و تا صبح قیامت
ما را به دست آسمانها می سپاری

یک هفته دیگر دل آواره ی من
باید بسازد با فقیری با نداری...

مهدی جان آجرک الله فی مصیبتک
یا علی

زبان حال زینب:

تو که آشفته تر از زلف پریشون منی
به موهام نگاه نکن شونه نمیدم بزنی

تو نفس می زنی و من نفسم بند اومده
بابا اومد رو لبات یکمی لبخند بیاره

سلام
قاطمه جان
غم غم شما اگرچه برای ما غم بزرگی است اما غم برزگ تر ما این است از ساحت مقدس وجود شما فقط غم خورده ایم.
یا علی

سلام

زهرا همان کسی است که بیت محقرش
طعنه زده به عرش و تمامی گوهرش

او را خدا برای خودش آفریده است
تا اینکه هر سحر بنشیند برابرش

شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست
«مردی» پیمبر است که زهراست دخترش

مانند احترام خداوند واجب است
حفظ مقام فاطمه حتی به همسرش

یک نیمه‌اش نبوت و نیمش ولایت است
حالا علی صداش کنم یا پیمبرش؟

شاعر: علی اکبر لطیفیان

یا علی