فناوری لایت پیک احتمالا جای USB را خواهد گرفت، در این درگاه به جای استفاده از رشتههای مسی از نور برای انتقال دادهها استفاده میشود.
هنوز پورتهای نسل سوم USB در وسایل مختلف بطور گسترده استفاده نمیشوند و یکی از دلایل محدودیت آنها هم عدم پشتیبانی تراشههای اینتل از این پورتها است. انتظار این بود که وقتی چیپستهای P55 و مدلهای بعدی مثل H57 تولید شدند مجهز به کنترلر نسل سوم USB باشند که این اتفاق نیافتاد اما دلیل آن تازه مشخص شده است.
دکتر کوین کان که بالاترین سمت بخش فنی را در اینتل دارد پیشبینی کرده لایتپیک خیلی زودتر از آنچه انتظار میرفت وارد مادربوردها و تجهیزات جانبی شود و گفته شاید قبل از اینکه USB 3 بطور واقعی کار خود را شروع کند توسط لایت پیک مغلوب شود. کان زمان مشخصی اعلام نکرده اما اگر درست پیشبینی کرده باشد تا اواخر امسال این فناوری به تولید انبوه میرسد.
در مورد لایت پیک باید گفت این درگاه در نمایشگاه CES امسال نمایش داده شد و در آن از چهار رشته اپتیکال استفاده شده است. این درگاه به شکل مربعی با ضلع 1/2 سانتیمتر روی بورد قرار میگیرد و از آن چهار رشته خارج میشود که میتواند از دو پورت پشتیبانی کند. سرعت این درگاه 10 گیگابیت در ثانیه است که نسبت به USB و SATA سرعت بسیار بیشتری دارد. البته اینتل سرعت صد گیگابیت در ثانیه را برای نسل بعدی این درگاه پیشبینی کرده است. ایده اصلی این درگاه برای این بود که تمام پورتهای دستگاه تبدیل به یک درگاه یک شکل و یکسان شود که میتواند برای شبکه، خروجی کارت گرافیکی، صدا و حتی ماوس و کیبورد مورد استفاده قرار بگیرد. با این حال اینتل هنوز بطور رسمی هیچ مطلبی در مورد این فناوری عنوان نکرده و فقط در بخش تحقیقات خود مطلبی در مورد آن نوشته که آن هم بیشتر شامل بحثهای فنی است. اما در مصاحبههایی که مدیران ارشد این شرکت داشتند به این موضوع اشاره شده و آنها هم اول سال 2011 را برای ورود این فناوری مطرح کردهاند.
مثلا جیسن زیلر که مسئول بخش رابطهای نوری اینتل است گفته چیپ کنترلر و ماژولهای این رابط طراحی شده و برای تولید انبوه به تولیدکنندگان داده شده که تا اواخر امسال تولید آن اجرایی میشود. زیلر همچنین گفته که ممکن است این فناوری از هر دو رابط لایتپیک و USB پشتیبانی کند اما هدف این است که تمام کانکتورها به شکلی واحد تبدیل شوند.
کابلهای نوری تا قبل از این بیشتر در صنعت ارتباطات استفاده میشدند که مهمترین آنها هم فیبر نوری است. ولی با تحقیقات انجام شده هزینه تولید کابلهای نوری شبکه 30 برابر لایتپیک است.
لایت پیک میتواند یکمیلیارد بیت داده را در یک ثانیه مبادله کند و قطر هر کدام از این رشته تنها 125 میکرون و به اندازه یک تار مو است. در روشهای قبلی از سیمهای مسی برای انتقال اده استفاده میشد که این مسئله علاوه بر ایجاد میدان القایی، از نظر طول هم با محدودیت روبرو بود ولی لایت پیک میتواند در فواصل بالای صد متر هم استفاده شود. لیزری که در لایت پیک استفاده می شود VCSEL نام دارد.
یکی از نکات قابل توجه در مورد این درگاه حجم انتقال اطلاعات است که به عنوان مثال برای انتقال کل دادههای موجود در کتابخانه کنگره آمریکا که در حدود 10 ترابایت است تنها 17 دقیقه زمان لازم خواهد بود.