تبیان، دستیار زندگی

حتما تاكنون به نامه‌های الکترونیکی ناخواسته در ای‌میل خود برخورد کرده‌اید که شامل مسایل مختلف خبری، سیاسی، تبلیغات و غیره هستند و هرگاه توسط کاربر ناخواسته تلقی شوند، به هرزنامه تعبیر می‌شوند.

به گزارش سرویس فن‌آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، 32 سال پیش در چنین روزی، بازاریاب یك شركت رایانه‌یی آمریكایی ای‌میلی را به 393 نفر از كاربران آرپانت - شبكه‌ی رایانه‌یی تحت اداره‌ دولت آمریكا كه سرانجام به اینترنت تبدیل شد - ارسال كرد كه این ای‌میل نخستین هرزنامه‌ تاریخ اینترنت به شمار می‌رود.

این پیام تجاری كه سوم ماه می ‌سال 1978 ارسال شد، واكنش سریع و منفی دریافت‌كنندگان را برانگیخت و آن‌ها مستقیما از گری توارك كه هیچ تلاشی برای پنهان كردن هویت خود نكرده بود، شكایت كردند و شركت دیجیتال اكیپمنت كورپوریشن نیز توسط مدیران آرپانت مجازات شد.

این ای‌میل نشانه‌ اتفاق‌های در حال وقوع بود؛ امروزه هرزنامه بیش از 90 درصد از تمامی ‌ای‌میل‌های ارسال شده كه در حدود 120 میلیارد پیام در روز محسوب می‌شوند را تشكیل می‌دهد و یك صنعت چند میلیارد دلاری به شمار می‌آید.

هرزنامه‌نویسان در عصر حاضر نه تنها ای‌میل بلكه وب‌سایت‌ها، وبلاگ‌ها، شبكه‌های اجتماعی و تلفن‌های همراه را نیز هدف قرار می‌دهند و با وجودی كه مبارزه‌كنندگان با هرزنامه تلاش می‌كنند این نامه‌های ناخواسته را از ارتباطات مفید دور نگه دارند، گویا هیچ پایانی برای آن وجود ندارد.

با این كه بیل گیتس در سال 2004 وعده داد كه جهان در سال 2006 بدون هرزنامه خواهد بود، به نظر می‌رسد هرزنامه‌نویسان و ضد هرزنامه‌نویسان در یك نبرد گرفتارند و هیچ‌كس انتظار ندارد كه نبرد علیه هرزنامه به این زودی به پایان برسد.

كنگره‌ آمریكا در سال 2003 قانون CAN- SPAM را به تصویب رساند كه رسما صنعت خارج از كنترل هرزنامه را كنترل می‌كرد و بر اساس آن اشخاص و شركت‌ها قبل از ارسال حجم انبوه ای‌میل، مقررات خاصی را باید رعایت كنند و برای كاربران گزینه عدم دریافت ای‌میل‌های انبوه را فراهم كنند.

به گفته یك پیشگام اینترنت كه اكنون رییس بنیاد مرز الكترونیكی است، نخستین پیام هرزنامه محصول دوره سالم‌تری بود و ارسال‌كننده، تبلیغات برای یك مدل رایانه‌یی جدید را از ‌آدرس ای‌میل خود ارسال و تمامی ‌آدرس‌ها را با دست تایپ كرده بود.

هرزنامه توجه عمومی را در سال 1994 و هنگامی ‌كه دو وكیل آمریكایی یك هرزنامه تجاری را به شش هزار كاربر گروه‌های گفت‌و‌گوی اینترنتی ارسال و خدمات خود را به‌عنوان وكلای مهاجرت تبلیغ كردند، برانگیخت.

این دو وكیل كتاب‌هایی را درباره نحوه ارسال هرزنامه نوشتند و به دیگران كمك كردند ارسال هرزنامه را آغاز كنند. كتاب این دو وكیل همچنین به توسعه‌ نخستین نرم‌افزار با هدف شناسایی و حذف پیام‌های هرزنامه منتهی شد.

نخستین موج هرزنامه‌نویسان شاهد لبریز شدن صندوق‌های ای‌میل خود از پاسخ‌های خشمگین بودند و اغلب اشتراك آن‌ها توسط ISP آن‌ها بسته می‌شد. هنگامی‌ كه افراد به سرعت یاد گرفتند هویت و محل خود را پنهان كنند، هرزنامه‌نویسی یك فعالیت زیرزمینی شد.

سازمان‌هایی مانند Spamhaust Project فهرستی از آدرس‌های IP تولیدكننده هرزنامه‌ی شناخته شده را منتشر و ISP‌ها نیز از این اطلاعات برای مسدود كردن ارسال ای‌میل به كاربرانشان از این آدرس‌ها استفاده كردند.

جدیدترین فیلترهای هرزنامه از فیلترهایی استفاده می‌كنند كه با استفاده از محتوای ای‌میل‌ها، تشخیص هرزنامه‌ها را فرامی‌گیرند یا سیستم‌هایی كه هرزنامه‌های جدید را از طریق اثرانگشت دیجیتالی شناسایی می‌كنند.

هرزنامه‌نویسان با ترفندهای خود علیه این تدابیر می‌جنگند و برای اجتناب از ردگیری شدن، شبكه‌یی از رایانه‌های تحت كنترل ایجاد كرده‌اند كه بدون اطلاع صاحبانشان، تحت كنترل آن‌ها هستند.

این شبكه‌ها كه به بات‌نت‌ معروفند، برای ارسال حجم بزرگی از هرزنامه كه شناسایی و مسدود كردن آن‌ها به علت غیرمتمركز بودنشان دشوار است، استفاده می‌شوند.

هرزنامه‌نویسان هم‌چنین محتوای هرزنامه‌هایشان را پیچیده می‌كنند تا تكنیك‌های -------- را مغلوب سازند. بسیاری از هرزنامه‌ها حاوی كلماتی هستند كه از كتاب‌های آنلاین رایگان گردآوری شده‌اند تا پیام‌های هرزنامه‌یی را استتار كنند.

به گفته‌ی محقق یك شركت ضدهرزنامه، یكی از دلایل ارسال زیاد هرزنامه این است كه نسبت كوچكی از آن‌ها از سیستم دفاعی ISP می‌گذرند و به صندوق ای‌میل كاربران راه می‌یابند.

متداول‌ترین استفاده از هرزنامه به‌منظور فروش یا تبلیغ یك محصول است به امید این كه برخی از مردم با خواندن آن جلب شوند. هزینه ارسال یك میلیون ای‌میل جزئی است و بازگشت احتمالی آن حتی اگر یك درصد نیز باشد برای هرزنامه‌نویسان جالب توجه است.

هرزنامه‌نویسان مجبورند هرزنامه‌های بیش‌تری بفرستند تا مطمئن شوند برخی از آن‌ها به مقصد می‌رسند اما در حالی كه هزینه‌ ارسال آن‌ها برای هرزنامه‌نویسان پایین باقی می‌ماند، ISP‌ها و مشتركانشان به دلیل اتلاف پهنای باند و هزینه فن‌آوری فیلترینگ، متحمل هزینه‌های بالاتری می‌شوند.

در این بین، هرزنامه‌نویسان به عرصه‌هایی فراتر از ای‌میل حركت كرده‌اند؛ در آسیا كه دسترسی به تلفن همراه بیش‌تر فراگیر است هرزنامه تلفن همراه در حال متداول شدن است.

در وب نرم‌افزار خودكار، وبلاگ‌های هرزنامه یا Splogs را ایجاد می‌كند كه كاملا برای میزبانی تبلیغات وجود دارند. در سایت‌های شبكه اجتماعی مانند فیس‌ بوك یا مای اسپیس، هرزنامه‌نویسان درخواست‌های دوستی قلابی ارسال می‌كنند تا بتوانند سیل هرزنامه را به كاربران جدید ارسال كنند.

متاسفانه هیچ‌كس فكر نمی‌كند هرزنامه به این زودی از میان برداشته شود و راه‌های جدید ارتباطات همواره به شكل‌گیری انواع جدیدی از هرزنامه منتهی می‌شود اما خوشبختانه پیش‌بینی‌های اولیه مبنی بر این كه هرزنامه، اینترنت را كند می‌كند، هنوز به وقوع نپیوسته‌ است.

جالب بود من تاحالا هزار بار شنیدم میگن هرزنامه ولی فكر میكردم به حرف های بد و نامه های زشت میگن هرزنامه ولی حالا فهمیدم نوشته بودین به نامه های مسخره میل میگن

بزرگ‌ترین تولیدكننده‌ی هرزنامه در آسیا مشخص شد