ایران و دستهایی پر در کنفرانس نیویورک
در جهان امروز ، بشر برای زندگی زیر سایه صلح و امنیت عمومی ، همواره
دغدغه های زیادی دارد که یکی از اساسی ترین آنها مساله خلع سلاح هسته ای
است. با همه ی ترس و نفرتی که انسانها نسبت به سلاح هسته ای دارد ،
متاسفانه همچنان برخی از قدرتها و رژیم شرور صهیونیستی ، بر نقش سلاح
هستهای در دکترین نظامی خود اصرار دارند .
آنها نه فقط بر این اصرار هستند که ، هر از چندی کشورهای فاقد سلاح
هستهای را به استفاده از این سلاحهای ویرانگر و غیرانسانی تهدید میکنند
که نمونه آن دکترین منسوخ شده بازدارندگی هستهای است که متعلق به جنگ سرد
است . این امر ، بویژه ضرورت مقابله با اشاعه عمومی یعنی نوسازی سلاحهای
هستهای را ایجاب می کند . فرار از نظارت های بین المللی و همزمان قرار
گرفتن در مقام مدعی ! متاسفانه امروز به رویه ای در رفتارهای برخی کشورها
مانند آمریکا و رژیم صهیونیستی درباره برنامه های هسته ای شان تبدیل شده
است . با توجه به برگزاری کنفرانس بازنگری پیمانNPT در نیویورک ، جامعه
بینالمللی باید تلاش کند تمام کشورهای خارج ازاین معاهده را وادار به
پیوستن به آن کند و تمامی فعالیت های هسته ای در سطح جهان می باید تحت
نظارت پادمانهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی قرار گیرد .
نمایندگان کشورهای جهان در سال 1968 اساس پیمان را در چارچوب گفت
وگوهایی طراحی و پی ریختند که در سال 1970 پس از رفت و آمدها و تبادل
نظرهای بسیار ، مفاد آن برای اعضا لازم اجرا شد .امیدواری بشر به زندگانی
بدون نگرانی از سلاح های هسته ای دوام چندانی نیاورد و اولین و اساسی ترین
قدم ها برای به تعبیر "بان کی مون " دبیر کل سازمان ملل "بی اعتمادی " به
پیمان NPTتوسط قدرتهایی بر داشته شد که به صراحت پیمان به عنوان "قدرتهای
هسته ای آن زمان "پذیرفته و متعهد شده بودند تا به خلع سلاح هسته ای تن
دهند. نمایندگان جامعه بشری که آن زمان پای پیمان NPT امضا گذاشتند ،
اذعان داشتند که با توجه به ویرانیهایی که یک جنگ هستهای برای نوع بشر
ببار میآورد ، و در نتیجه نیاز به یک تلاش همه جانبه برای جلوگیری از خطر
چنین جنگی و اتخاذ اقداماتی در جهت حفظ امنیت مردم هست ؛ باید که جلوی
گسترش سلاح های هسته ای را گرفت ، و درهمان حال که کشورها اجازه دارند تا
برای اهداف و مقاصد و منافع صلح جویانه به توان شکافت هسته دست پیدا کنند
، همه ی مساعی جمیله دولتها و ملت ها باید مصروف آن گردد تا جلوی تولید ،
تکثیر و اشاعه سلاح های هسته ای گرفته شود.
این نکته اساسی در همان ماده اول پیمان و بدنبال مقدمه ای نسبتا
جامع که همین مهم را به علاوه ضرورت و اهمیت خلع سلاح هسته ای دیده،این
گونه آورده شده است:"هر یک از اعضای این پیمان که دارای سلاح هستهای است
متعهد میشود از واگذاری مستقیم یا غیر مستقیم سلاحهای هستهای یا سایر
ادوات انفجاری هستهای و یا کنترل بر این سلاحها یا ادوات انفجاری به
دیگری خودداری نموده و هیچ یک از دولتهای فاقد سلاح هستهای را به هیچ
طریقی در ساختن سلاحهای هستهای یا سایر ادوات انفجاری هستهای و یا کسب
این سلاحها یا دیگر ادوات انفجاری هستهای و کنترل بر آنها کمک، تشویق و
ترغیب ننماید. "
اساسی ترین نکته و در حقیقت روح پیمانNPT، خلع سلاح بود که نه تنها
قدرتهای هسته ای به آن تن ندادند که با انتقال آن به رژیم شروری مانند
رژیم صهیونیستی و کشورهای غیر عضو پیمان ، اساسی ترین ضربه را به اعتبار
پیمان و امیدهایی که به آن بسته شده بود ، زدند.
ماده دوم پیمان تاکید دارد :" هر یک از اعضاء این پیمان که فاقد سلاح
هستهای است متعهد میشود از قبول مستقیم یا غیر مستقیم انتقال سلاحهای
هستهای یا سایر ادوات انفجاری هستهای و یا کنترل بر این سلاحها یا سایر
ادوات انفجاری هستهای به دیگری خودداری نموده و به هیچ طریقی سلاحهای
هستهای یا سایر ادوات انفجاری هستهای را نساخته و کسب ننماید و در جستجو
و یا دریافت کمک برای ساخت سلاحها یا سایر ادوات انفجاری هستهای برنیاید
."
امروزه و آنچه نزدیک به 40 سال پس از امضای پیمان NPT برای 188 عضو
پیمان به عنوان سوال مطرح است این می باشد که چرا کشورها و رژیم های شروری
مانند آمریکا و اسراییل یا از امضای پیمان سر باز می زنند ، و یا پس از
امضای آن به طرق مختلف به تداوم پیگیری خواسته های نامشروع خود می پردازند
؟ و در چنین شرایطی آیا پیمان در اساس منسوخ نشده ؟ و آیا با چنین تعاملی
با آن ، تبعیت سایر کشورها از پیمان امری بی فایده نیست ؟ بخصوص که این
کشورها هیچ گاه قصد تولید و یا تکثیر این گونه سلاح ها را نداشته اند. به
باور اغلب اعضای ان .پی .تی ، آنچه موجب طرح جدی این سوال و به تعبیر "
بان کی مون " دبیر کل سازمان ملل در پیام او به نشست دوره ای بازبینی
پیمان در وین "بحران عدم اعتماد " میان اعضای آن شده ، " ریشه در
برخوردهای منفعت طلبانه آمریکا با پیمان " دارد که موجب پدید آمدن فضایی
از " بی اعتمادی میان کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته عضو
پیمان بخصوص آمریکا ، برای مانع تراشی های سیاسی آن در سر راه کشورهای در
حال توسعه برای دسترسی به انرژی هسته ای با اهداف صلح آمیز شده است ."
ادامه دارد...