تبیان، دستیار زندگی

دختر كوچولوی صاحبخانه از آقای " كی" پرسید:

    اگر كوسه ها آدم بودند، با ماهی های كوچولو مهربانتر میشدند؟

    آقای كی گفت : البته ! اگر كوسه ها آدم بودند،

    توی دریا برای ماهیها جعبه های محكمی میساختند،

   همه جور خوراكی توی آن میگذاشتند،

    مواظب بودند كه همیشه پر آب باشد.

    هوای بهداشت ماهی های كوچولو را هم داشتند.

   برای آنكه هیچوقت دل ماهی كوچولو نگیرد،

    گاهگاه مهمانی های بزرگ بر پا میكردند،

    چون كه گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است !

    برای ماهی ها مدرسه میساختند  وبه آنها یاد میدادند

    كه چه جوری به طرف دهان كوسه شنا كنند

    درس اصلی ماهیها اخلاق بود

    به آنها می قبولاندند

    كه زیبا ترین و باشكوه ترین كار برای یك ماهی این است

   كه خودش را در نهایت خوشوقتی تقدیم یك كوسه كند

    به ماهی كوچولو یاد میدادند كه چطور به كوسه ها معتقد باشند

    و چه جوری خود را برای یك آینده زیبا مهیا كنند

    آینده یی كه فقط از راه اطاعت به دست میآیید

    اگر كوسه ها ادم بودند،

    در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:

    از دندان كوسه تصاویر زیبا و رنگارنگی می كشیدند،

   ته دریا نمایشنامه به روی صحنه میآوردند كه در آن ماهی كوچولو های قهرمان  شاد و شنگول به دهان كوسه ها شیرجه میرفتند.

    همراه نمایش، آهنگهای مسحور كننده یی هم مینواختند كه بی اختیار

    ماهیهای كوچولو را به طرف دهان كوسه ها میكشاند.

   در آنجا بی تردید مذهبی هم وجود داشت   كه به ماهیها می آموخت

   "زندگی واقعی در شكم كوسه ها آغاز میشود"

مقایسه جالبی بود از این جهت که تا دو خط مانده به آخر کوسه شبیه آدم خودخواهیه که همه چیز رو به نفع خودش می خواد اما وقتی پای مذهب به میون میاد و دو خط آخر رو می خونیم انگار این کوسه ای که برتولت به آدما تشبیه می کنه در اقع آدمی است که مرگ در راه محبوب رو اول زندگی و تولد واقعی می دونه کما اینکه ما در مورد شهدا معتقدیم شاید آنها به ظاهر از میان ما رفته باشند اما در حقیقت زنده اند و در نزد پروردگارشان هستند. البته تشبیه به کوسه شاید خیلی جالب نباشه چون معمولا ما تصور خوبی نسبت به کوسه نداریم و آن را یک حیوان درنده می شناسیم. ای کاش برتولت هم این نکته رو در نظر می گرفت!!!!!!