با سلام
غافر، 44 و 45: ... و اُفَوِّضُ أمری إلَی اللهِ إنَّ اللهَ بصیرٌ بِالعِبادِ * فَوَقاهُ اللهُ سَیِّئاتِ ما مکروا و حاقَ بِألِ فرعَونَ سوءُ العذابِو من کار خود را به خدا وامیگذارم زیرا خداوند به بندگانش بیناست. * پس فرعونیان آهنگ او کردند؛ اما چون او کار خود را به خدا واگذار کرده بود، خدا وی را از بدیهای نیرنگ آنان نگاه داشت و عذابی ناگوار بر خاندان فرعون فرود آمد.امام صادق علیه السلام فرمود: در شگفتم از کسی که از چهار چیز در هراس است، چگونه به چهار چیز پناه نمیبرد:
1. در شگفتم از کسی كه میترسد، چگونه به سخن خدا «حسبنا الله و نعم الوکیل» پناه نمیبرد؟! زیرا من از خدای بزرگ شنیدهام که در پی آن میفرماید: «پس با نعمت و بخششی از جانب خدا، بازگشتند در حالی که هیچ گزندی به آنان نرسیده بود.»
2. و در شگفتم از کسی که اندوهگین است چگونه به سخن خدای بزرگ «لا إله إلّا أنت سبحانَک إنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین» پناه نمیبرد؟! زیرا من از خدای بزرگ شنیدهام که در پی آن میفرماید: «پس خواستهی او را پذیرفتم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را اینگونه رهایی میبخشیم.»
3. و در شگفتم از کسی که با او مکر و نیرنگ شده است، چگونه به این سخن خداوند «و اُفوِّضُ أمری إلَی الله إنّ الله بصیرٌ بالعباد» پناه نمیجوید؟! زیرا از خدای بزرگ شنیدهام که در پی آن میفرماید: «پس خداوند او را از بدیهای نیرنگشان نگاه داشت.»
4. و در شگفتم از کسی که خواهان دنیا و زینتهای آن است، چگونه به سخن خدای بزرگ « ما شآء الله لا قوّةَ إلّا بِالله» روی نمیآورد؟! زیرا من از خدای بزرگ شنیدهام که در پی آن میفرماید: « ... پس امید است که پروردگارم بهتر از بوستان تو به من عطا کند.»
(خصال صدوق، ص 218، ح43).
یا علی
