تبیان، دستیار زندگی

با سلام

به نظر شما جایگاه استخاره در ازدواج چیه؟

پسری برای خواستگاری به سراغ دختری می‌ره، ولی می‌شنود كه استخاره‌مون بد اومده!!!!!!

آیا استخاره در امر ازدواج جایی داره؟
اگر استخاره برای ازدواج انجام می‌شه، با چه شرایطی؟

یا علی

سلام

آنچه مینویسم نقل به مضمون از سخنرانی ازدواج موفق دکتر فرهنگ (روانشناس و مدرس حوزه ) است ...

استخاره در سه چیز مستحب است : تجارت - مسافرت - ازدواج

البته ایشون درباره استخاره توضیح بسیاری در این سخنرانی می دهند...

اما تاکید ایشون برای استخاره در ازدواج اینه که :

حتما" این استخاره باید قبل از مجلس خواستگاری انجام گیرد

نه اینکه بعد از چندین مرحله خواستگاری و ایجاد مهر و محبت.... تا طرفین لطمه نخورند

با سلام
من هم كاملاًموافقم
باید قبل از رفتن به خواستگاری، طلب خیر كنیم كه آیا این مورد را برای تحقیقات بیش‌تر انتخاب كنیم یا نه
موفق باشید
یا علی

اگر از قبل دختر و پسر هم و دیده باشند و پسندیده باشند، اما موقعیت خواستگاری پیش نیومده واسشون هنوز چی؟
آیا باز هم استخاره باید انجام داد؟ و اگر بد در اومد چی میشه؟

موفق باشید.

با سلام
فكر نكنم اون‌جایی كه پسندی، صورت گرفته، جای اسخاره بمونه
باید هرچه زودتر شرایط خواستگاری رو فراهم كرد- علما می‌گن نباید این مدت خیلی طولانی بشه كه ضربات روحی بدی مخصوصا به دختر وارد می‌شه كه حتی بعد از ازدواج هم گاهی اثراتش وجود داره
خیلی دقت كن
یا علی

با سلام

معنای استخاره

استخاره دو معنی دارد: یکی از آن‌ها معنای حقیقی‌ ‌استخاره است (یعنی استخاره‌ی ‌مطلق) و در اخبار و روایات(1) ‌ما از آن بیشتر نام برده شده و پیش خواص، متعارف است و ‌آن،‌ ‌طلب خیر نمودن از خدا است. این نوع استخاره در تمام کارهایی که انسان می‌کند، ‌خوب و‌ ‌مستحب است‌.‌‌ ‌‌


معنای دیگر استخاره این است که پس از آن ‌که انسان به کلی در امری متحیر و‌ ‌وامانده ‌شد، به طوری که نه عقل خودش وی را به خوبی و بدی آن راهنمایی کرد، و نه عقل‌‌ ‌دیگری راه خیر و شر را به او فهماند، و نه خدای جهان در باره‌ی آن کار، تکلیفی و‌ ‌فرمانی ‌داشت که راهنمای او باشد، در این صورت که هیچ راهی برای پیدا کردن خوب و بد‌ ‌در کار ‌نیست، اگر یکی پیدا شود و انسان را به یک سوی کار، دلگرم کند و با اراده‌ی‌ ‌راسخ و ‌امیدوارانه به کار وادار کند، چه منّت بزرگی به انسان دارد. ‌

اینجا‌ ‌دین‌داران می‌گویند: خدای عالم که پناه بیچارگان و دادرس افتادگان است، در حالت‌ ‌تحیر و دو دلی، یک راه امیدی بر روی انسان باز کرده و اگر انسان با این حال اضطرار‌ ‌به او ‌پناه ببرد و از او راهنمایی جوید، خدای جهان که قادر بر پیدا و نهان است، یا‌‌ ‌دل او را به ‌یک‌سو می‌کشاند و راهنمای قلب او می‌شود (در استخاره قلبی) که او مقلب‌ ‌القلوب ‌است، یا دست او را به یک طرف تسبیح می‌اندازد (در هنگام استخاره با تسبیح)‌‌ ‌یا به ‌وسیله‌ی قرآن، دل او را گرم می‌کند (در استخاره با قرآن)‌‌.‌‌(2)‌

لازم به ذکر است که از روایات، صحّت هر دو‌ ‌معنی استفاده می‌شود‌.‌
یا علی

سلام

بله حتما" قبل از مراسم خواستگار ی ا نجام شود

چون استخاره یعنی طلب خیر

و خدا خیری را میداند که ما نمیدانیم

اگر کسی به این قضیه اعتقاد دارد که خدای عالم به غیب میداند آنچه ما نمیدانیم

این کار را انجام می دهد

و به خدا اعتماد دارد

انشاالله

اگر چه که میگن در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست.................

ولی من خودم خیلی اعتقاد دارم به استخاره...........

و هر وقت مطابق با استخاره عمل کردم پشیمون نشدم............

با سلام

 دلایل جواز استخاره با قرآن‌


در باره‌ی استخاره با‌ ‌قرآن روایاتی از پیشوایان معصوم ـ علیهم السلام ـ نقل شده است ‌که به برخی از آن‌ها‌ ‌اشاره می‌شود‌:

‌1ـ روایت شده است که: یَسع بن عبدِالله قمی به امام صادق ـ علیه‌ ‌السلام ـ عرض کرد: ‌گاهی می‌خواهم کاری انجام دهم ولی متحیر هستم که آیا انجام دهم‌ ‌یا نه؟ امام صادق ‌ـ علیه السلام ـ به او فرمود: هنگام نماز ـ که شیطان از هر وقت‌ ‌دیگر از انسان دورتر ‌است ـ قرآن را بگشا، اولین آیه‌ای که در آغاز صفحه دست راست‌ ‌می‌بینی، عمل کن‌.‌‌(3)‌‌



‌2‌‌ ‌ـ از رسول‌ ‌خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نقل شده است که فرمود: هنگام ‌استخاره با قرآن،‌ ‌ابتدا سه بار سوره‌ی توحید را بخوان سپس سه بار صلوات بر محمد و ‌آلش بفرست، سپس‌ ‌بگو: «اللهم تفألتُ بِکِتابکَ و تَوکلتُ عَلیکَ فَأرِنی مِن کِتابکَ مَاهُو ‌مَکتومٌ مِن سِرکَ المَکنونِ‌ ‌فِی غَیبکَ». یعنی: خدایا به کتاب تو تفأل می‌زنم، و بر تو توکل ‌می‌کنم و از کتابت‌ ‌آنچه را که در نهان غیب تو، پوشیده شده به من بنمایان.» پس از این ‌دعا، قرآن را‌ ‌بگشا و از سطر اول، صفحه‌ی سمت راست، مقصود خود را به دست آور‌.‌‌(4)‌‌


‌3ـ وقتی خبر تولد زید را به پدر بزرگوارش‌ ‌امام سجاد ـ علیه السلام ـ، امام ـ علیه السلام ‌ـ به اصحاب خود رو کرد و فرمود:‌‌ ‌نام این کودک را چه بگذارم؟ هر کس، نامی گفت، حضرت ‌قرآن طلبید قرآنی را به آن حضرت‌ ‌دادند، قران را باز کرد، این آیه آمد: «و فضل اللهُ ‌المجاهدینَ علی القاعدینَ اجراً‌‌ ‌عظیماً»(5)‌‌


بار دیگر قرآن را‌ ‌گشود، این بار در آغاز صفحه‌ی اول قرآن، این آیه آمد: «اِن اللهَ اشتَرَی مِنَ ‌المؤمنینَ‌ ‌اَنفسَهم وَ اَموالَهُم باَنَّ لَهُم الجَنّةَ یُقاتِلونَ فِی سَبیلِ اللهِ... وَ ذلک هِو الفَوزُ ‌العَظیم»(6).‌‌ ‌امام سجاد ـ علیه السلام ـ به این‌ ‌دو آیه نظر انداخت و دید هر دو در مورد ‌جهاد در راه خدا است و از آنچه که رسول خدا‌ ‌ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و علی ـ ‌علیه السلام ـ در مورد «زید» فرموده بودند‌ ‌که در صلب امام سجاد ـ علیه السلام ـ پدید ‌می‌آید، دریافت که این کودک همان زید‌ ‌است، آنگاه مکرّر به حاضران فرمود: «سوگند به ‌خدا این همان «زید» است و نام او را‌ ‌زید گذاشت».(7)‌

یا علی

به نام خدا

سلام

من هم اعتقاد دارم اگه حرفی زده شده و خواستگاری صورت گرفته دیگه استخاره جایی نداره

من شنیدم برخی ها شاید هم اغلب مردم، وقتی همه کارها رو می‌بینن بدون مشکل هست و همه تحقیقات صورت گرفته و همه ی حرف ها زده شده

در مرحله‌ی آخر می‌گن باید استخاره هم بکنیم

و خدا نکنه این استخاره بد بیاد اون وقت همون مشکلاتی که بهش اشاره شد پیش میاد

با سلام

روایتی که از تفأل به‌ ‌قرآن نهی می‌کند‌

شیخ بزرگوار کلینی (ره) از امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت‌ ‌کرده است که «به قرآن ‌تفأل مکن»


علامه مجلسی (ره) می‌فرماید: این حدیث را تأویل ‌کرده‌اند به این که از فال‌ ‌گشودن ‌قرآن برای استنباط احوال آینده از آیات [پیشگویی] نهی شده است، چنان که برخی از ‌جاهلان،‌ ‌این روش را وسیله‌ای برای کسب روزی خود قرار داده‌اند و به این صورت، مردم را ‌فریب‌ ‌می‌دهند و ممکن است مقصود، نهی از تفألی باشد که بیشتر مردم از دیدن یا ‌شنیدن بعضی‌ ‌امور اعتقاد پیدا می‌کنند و برخی را مبارک و برخی دیگر را شوم می‌گیرند، ‌بدین صورت‌ ‌که از آیات قرآن کریم نیز فال نیک و فال بد گرفته شود. و شاید یک حکمتش ‌این باشد که‌ ‌اگر موافق نیفتاد باعث کم اعتقادی مردم به قرآن نگردد‌.‌‌

تذکر این نکته نیز لازم است که کسانی که با قرآن، انس و‌ ‌الفتی ندارند و محکم و ‌متشابه آن را نمی‌شناسند و از علم تفسیر، بهره‌ای ندارند،‌ ‌باید از استخاره و تفأل با ‌قرآن، سخت بپرهیزند و آیات خدا را به بازی نگیرند.

شاید‌ ‌این حدیث شریف در اصول ‌کافی، خطاب به این دسته از افراد باشد. زیرا استخاره و فال‌ ‌معمولاً معنای یکسانی ‌دارند، چنان‌که در دعای استخاره با قرآن می‌گوییم: «اللهم‌ ‌تفألتُ بکِتابکَ، یعنی خدایا به ‌کتاب تو فال می‌زنم»


شاید بتوان این فرق را هم قائل شد‌ ‌که از میان انواع استخاره، ‌استخاره‌هایی که ابزار محسوسی مثل قرآن، تسبیح، دیوان،‌ ‌شعر، کاغذ و.... دارند، آنها ‌را فال هم می‌گویند؛ و استخاره‌هایی که هیچ ابزاری جز‌ ‌دعا و قلب ندارند، آنها را فقط ‌استخاره می‌گویند؛ مثل استخاره‌های مطلق، قلبی،‌ ‌مشورتی‌.‌‌
منیع:اندیشه قم

یا علی