جنگ ما جنگ اسلام و کفر بود، جنگ
ما جنگ دین و کفر بود. جنگ ما جنگ با عراق نبود بلکه با کفار عالم بود. منظور از
کفار ، عراق نیست بلکه کفار دنیا است. آمار نشان می دهد که مردم ایران با 18 ملیت
در این نبرد روبه رو بوده است. فکر می کنید اگر ما در این جنگ شکست می خوردیم چه
می شد ؟ ( البته این جمله معنی ندارد فان حزب ا... هم الغالبون ) چه بر سر اسلام
ناب محمدی و شیعه علوی می آمد؟ در این جهان باید یک ملت پرچمدار حق و
دوستی با اهل بیت (ع) وجود داشته باشد . بیاندیشید به این که لبنانی ها و سایر شیعیان
چقدر از انقلاب و جنگ ما تاثیر گرفته اند ! حال به درد و دلمان گوش دهید: شهدا ،
شما یك شبه ره صد ساله را رفتید . شما در مقابل تیرو ترکش سینه ی تان را سپر کردید
تا بگویید قیمت ما ، ماشین و خانه و پول نیست . قیمت ما فقط خداست و آنقدر بر این
عقیده استوار بودید که هیچ ابزار و سلاحی جلوی شما نتوانست بایستد . شما تشنه
ماندید تا بگویید حسین وار شهید می شویم و مانند حسین ( ع )می جنگیم . شما خانه و خانواده
را رها کردید تا بگویید راه حسین ( ع ) همچنان ادامه دارد . شما شاگردان استاد ندیده ای
بودید که از خیلی کسانی استاد دیده بودند گوی سبقت را ربوده بودید . می دانم که در
آتش فراق می سوختید . شما سوختگان وصل بودید و اعمالتان فقط برای خدا بود و بس .
خلوت هایتان عالمی داشت ، روزگارتان صفایی داشت و کارتان شعاری . چهره هایتان نوری
داشت . اشکتان بویی داشت . یا حسینتان روحی داشت . تیرتان ترسی داشت و صدایتان سوزی
. شما تنها انتظار تان از ما این بود که راه تان را ادامه دهیم و خونتان را پایمال نکنیم
. « نامه یك زائر نوجوان به شهدا »
www.faryad14.persianblog.ir