تبیان، دستیار زندگی

در یک حدیث بسیار زیباو نغز خیلی کامل و بامعنی  این نوع نگاه به دنیا رو معرفی میکنه:

نعم العون الدنیا علی الاخره /دنیا یاور خوبی برای آخرت است /بحارالانوار جلد7 صفحه27

این رویات دنیا رو یاور آخرت معرفی میکند.یعنی توسط این دنیا ما می توانیم آخرتی خودمان رو آباد کنیم.پس نگاه به این دنیا در نگرش اسلامی مذموم نیست بلگه نگرشی ارزشی به این دنیا قلمداد می شود.برای اینکه این مسئله بیشتر واضح بشود به این حدیث شریف از مولا امیر مومنان ع توجه کنید:

َإِنَّمَا الدُّنْیَا مَنْتَهَی بَصَرِ الْأَعْمَی، لاَیُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَیئاً، وَالْبَصِیرُ یَنْفُذُهَا بَصَرُهُ، وَیَعْلَمُ أَنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا. فَالبَصِیرُ مِنْهَا شَاخِصٌ، وَالْأَعْمَی إِلَیْهَا شَاخِصٌ، وَالْبَصِیرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ، وَالْأَعْمَی لَهَا مُتَزَوِّدٌ

همانا دنیا نهایت دیدگاه کوردلان است، که آن سوی دنیا را نمی‏نگرند،
اما انسان آگاه، نگاهش از دنیا عبور کرده از پس آن سرای جاویدان آخرت را می‏بیند،
پس انسان آگاه به دنیا دل نمی‏بندد و انسان کوردل تمام توجه‏اش دنیاست،
بینا از دنیا زاد و توشه برگیرد و نابینا برای دنیا توشه فراهم می‏کند.

در این حدیث دو نوع نگاه به دنیا معرفی شده
1-نگاه به دنیا بعنوان هدف باشد و غایت نظرو نگاه قرار بگیرد
2-نگاه به دنیا بعنوان معبر و محل گذر و وسیله ای برای نظاره کردن اخرت باشد.

در حقیقت بهترین نگاه به دنیا همان نگاه دومی است.اگر در متون دینی دیده می شود از دنیا بعنوان یک چیز ناپسند نگاه می شود باید گفت این نوع نگرش نسبت به نگاه منفی و اشتباه به دنیاست وعلت اینکه این   نگاه خالی از واقعیت هست مذموم شمرده شده
زمانیگه حقیقت دنیا معبر و محل عبور و مسیر راهی به کمال باشد و ما نگاهمان به دنیا بعنوان هدف باشد این نگاه هم خلاف واقعیت هست هم عاملی است برای رکود ما.
اما اگر نگاهمان همانطور که واقعیت دنیا هست یعنی معبر بودن دنیا این نگرش هم باعث کمال هست و هم باعث واقع بینی می شود
بهتر است از قرآن هم در این مورد استمداد بجوییم
در قرآن آمده:

وَمَن كَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلاً
اما کسى که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بوده است، در آخرت نیز نابینا و گمراهتر است!

پس این دنیا یاور ما حساب می شود در بینا شدن یا کور شدن!!
یعنی در این ایه هم اشاره به نوع دید انسان به دنیا شده
با این ایه تنیجه ای که عاید انسان می شود اینست که دنیا محلی است که در آن  یا انسان
بصیرت پیدا می کند
یا اینکه توسط این دنیا از خیلی انوار و مبصرات محروم میشود
لکن این نگاه به دنیا هم اغشته به حقیقت هست و هم نگاهی زیبا و مناسب به دنیاست که راهگشای انسان برای رسیدن به مطلوب واقعی و کمال راستین هست.
خلاصه
دنیا مزرعه آخرت است .

بسم الله
بحث خوبیه
آز انجا که حاوی نکات خوبیست دوستان نظراتشون رو لطف کنن بگن

امام "ع" در وصف دنیا: "ما اصف من دار اولها عناء و آخرها فناء! فى حلالها حساب و فى حرامها عقاب. من استغنى فیها فتن و من افتقر فیها حزن و من ساعاها فاتته و من قعد عنها واتته و من ابصر بها بصرته و من ابصر الیها اعمته." [ نهج البلاغه كلام 82. ]

چه بگویم درباره ى سرایى كه آغاز آن رنج بردن است و پایان آن مردن. در حلال آن حساب است و در حرام آن عقاب. آن كه خود را در آن بى نیاز بیند، در فتنه و فریب افتد و آن خود را در آن نیازمند بیند، افسرده و اندوهبار شود. آن كه در پى آن كوشید بدان نرسى و آن كه به دنبال آن نرفت. او رام وى گردید. آن كه بدان نگریست "و آن را وسیله دید" حقیقت را به وى نمود و آن كه در آن نگریست "و آن را هدف دید" دیده اش را بر هم دوخت.

شریف رضى در ذیل این سخن امام "ع" مى گوید: "اگر تامل كننده در گفته ى امام "من ابصر بها بصرته" نیك بیندیشد، معناى بس شگفت و مقصودى والا در آن مى یابد كه به نهایت آن نمى توان رسید و ژرفاى آن را نمى توان دید، بویژه اگر با گفته آن حضرت مقارن شود كه "و من ابصر الیها عمته" كه فرق میان "ابصر بها" و "ابصر الیها" تا كجاست و این سخن تا چه اندازه آشكار و درخشان و شگفت و خیره كنان است."

برگرفته از نهج البلاغه علی (علیه السلام)

جای هیچ توضیح اضافه ای نیست. میشه گفت :"بدون شرح"!!