با سلام
روانشناسان نُه باور غیر منطقی كه افراد اغلب درباره انتخاب همسر دارند را بیان كرده اند:
1 - اعتقاد به اینكه من فقط می‌توانم عاشق یك نفر باشم: شخصی كه دارای این عقیده است گمان می‌كند كه تنها یك نفر در دنیا برای ازدواج با او مناسب است. این تفكر بسیار شبیه این عقیده است كه ما جایی در دنیا همزاد و یا نیمه‌ی دومی داریم كه با ازدواج با او همه چیز به تكامل می‌رسد.این افكار غالباً غیرمنطقی هستند، چرا كه باید به هنگام روبرو شدن با تنها فرد به خصوص، او را شناخت. البته چگونه این دیدگاه به سرانجام می‌رسد روشن نیست. همچنین شاید این عقیده دعوت به انتظار غیر فعالی باشد برای رسیدن به دقیقه اعجاز برانگیزی كه چشم‌انداز یك ازدواج خوب را نوید می‌دهد.
2 - همسر كامل:اعتقاد به تفكر كه «تا زمانی كه فردی كامل برای زندگی پیدا نكنم، نباید ازدواج كنم». كسی كه این اعتقاد را داشته باشد شاید برای تصمیم گرفتن برای ازدواج دچار محدودیت شود چرا كه هیچ فردی كامل نیست و شاید برای پیدا كردن چنین فردی باید زمانی طولانی صرف شود.
3 - تكامل خود:كسی كه اینگونه فكر می‌كند و می‌گوید:«تا زمانی كه نتوانم به خودم به عنوان یك همسر اعتماد كنم، نباید ازدواج كنم». این اعتقاد نیز محدود كننده و غیر منطقی است از آن جهت كه هیچ كس كامل نیست و احساس كامل بودن به عنوان یك همسر را نخواهد داشت. احساس آمادگی برای ازدواج ضروریست، اما شاید اشخاصی را برای تصمیم گیری درباره ازدواج دچار اضطراب كند.
4 - ارتباط كامل: صاحب این عقیده این چنین می‌اندیشد:«ما باید قبل از ازدواج ثابت كنیم كه ارتباط مؤثری خواهیم داشت».توجه به فاكتورهای پیش بینی كننده‌ی پیش از ازدواج بسیار عاقلانه است.مانند ارتباط خوب و مهارت‌های حل مشكل و تشابه و همانندی ارزش‌ها و عقاید. جستجوی چنین ارتباطی و چنین همسری كه این مهارت‌ها و قابلیت‌ها را داشته باشد عاقلانه است.با این وجود ، از آنجا كه موفقیت در ازدواج را نمی‌توان تضمین كرد، برای كم كردن محدودیت این تفكر می‌توان اینگونه اندیشید كه هیچ راهی برای تضمین خوشبختی پیش از ازدواج میسر نمی‌باشد.
5 - تلاش بیشتر:این اعتقاد با این تفكر شكل می‌گیرد كه من با هركسی كه برای ازدواج انتخاب كنم( فرقی هم نمی کند از چه خانواده ای باشد) خوشبخت خواهم شد به شرط آن كه به قدر كافی تلاش كنم.روان شناسان تأكید می‌كنند كه تلاش دو همسر برای حل مشكلات و مؤثر ساختن یك ازدواج ، دو فرد بالغ و متفكر را می‌طلبد. از آنجا كه هر كسی آنقدر متمایل به حل مشكلات نخواهد بود. بنابراین كمی‌دقت در انتخاب همسر در ابتدای ضروری به نظر می‌رسد.
6 - عشق كافی است:فرد دارای این عقیده شاید چنین بگوید:«عاشق كسی شدن برای من دلیل كافی برای ازدواج است». جامعه‌ی غربی عشق رمانتیك را به عنوان شرطی لازم برای ازدواج ارزشمند می‌شمارد.در واقع، اشخاص كمی‌هستند كه ازدواج را بدون عشق تصور كنند. اگر عشق به عنوان تنها معیار در نظر گرفته شود، سایر توانایی‌های اساسی فردی و بین فردی از نظر دور خواهد ماند.
7 – همزیستی:این عقیده چنین است: «اگر من و همسر آینده ام قبل از ازدواج با هم زندگی كنیم، شانس وخوشبختی مان را افزایش خواهیم داد».مرور سوابق همزیستی و موفقیت‌های بعدی در ازدواج نشان داده است كه افرادی كه قبل از ازدواج با هم زندگی می‌كنند آمادگی بیشتری را برای نارضایتی از زندگی وجدایی دارا می‌باشند در مقایسه با كسانی كه با هم همزیستی نكرده اند.این ارتباط معمولاً با خصوصیات كسانی كه همزیستی می‌كنند به نسبت كسانی كه همزیستی نمی‌كنند مشكلات بیشتری در رابطه با تعهد دارند و تمایل كمتری برای ارزشمند شمردن ازدواج ونگرش مثبت تری نسبت به طلاق دارند.
8 - فرد مكمل و تضاد:در این نگرش شخص اینگونه می‌اندیشد: «من باید با كسی ازدواج كنم كه خصوصیات شخصیتی او متضاد با خصوصیات من باشد». اگر چه تفكر رایج مبنی بر آنكه افراد با خصوصیات كاملاً متفاوت می‌توانند كامل كننده‌ی ضعف‌ها و قوت‌های یكدیگر باشند، اما فاكتورهای پیش‌بینی كننده‌ی موفقیت در ازدواج نشان می‌دهند كه قویترین عامل خوشبختی ، همانندی در ارزش‌ها، نگرش‌ها و خصوصیات شخصی است.
9 - انتخاب باید آسان باشد:این عقیده كه انتخاب یك همسر باید ساده باشد و این انتخاب حامل یك شانس و یا اتفاق است. بنابراین فرد شاید تصور كند كه برای انتخاب همسر به جای عمل كردن باید در انتظار یك اتفاق بماند.چنین فردی در انتظار شانسی برای دیدار و عشق در اولین نگاه است بدون آنكه از تفكر محتاطانه آمادگی لازم، یا انجام عملی برای نزدیك تر شدن به هدف ازدواج كمك گرفته شود.مواردی كه عنوان شدند فقط تعدادی از نگرش‌ها و باورهای غیر منطقی افراد نسبت به انتخاب همسر می‌باشند.
یا علی
