تبیان، دستیار زندگی

«ترورهای آكادمیك» به عنوان بخشی از برنامه كلان «ترورهای سیاه» اغلب با شكست «كودتاهای انتخاباتی» و به مثابه عملیات مشترك آژانس اطلاعات مركزی آمریكا (CIA)، اینتلیجنس سرویس انگلستان (MI6) و سازمان جاسوسی «موساد» برای استمرار پروژه «بی ثبات سازی سیاسی» در كشورهای هدف انجام می شود. بر پایه سند اجرایی 2/10 «شورای امنیت ملی آمریكا»، این ترورها از كانال همان «واسطه های خصوصی» پیش می روند كه به نام «سازمان های غیردولتی جامعه مدنی» (مانند بنیادهای سوروس و هیفوس) در تحقق «جنگ نرم» ایفای نقش كردند. تجربه تاریخی نیز نشان می دهد كه «روشنفكران سكولار» (شهروندان مورد اعتماد آمریكا) نیز در تحقق «ترورهای آكادمیك» مشاركت داشته اند.

با زوال «كودتای سبز» در ایران، مثلثCIA، موساد و MI6 پروژه «ترورهای سیاه» را با قتل «ندا آقاسلطان» و ترور «علی موسوی» كلید زدند. این شكل از ترورها كه «ترورهای برانگیزاننده» نام دارند، براساس «مدل كلاسیك كودتای مخملی در نیكاراگوئه» برای ایجاد جنگ روانی، هیجان كاذب و بسیج عمومی انجام می شوند. در همین اثناء، پروژه «ترورهای سفید» را نیز مانند كودتای مخملی چكسلواكی پیگیری كردند و رسانه های خارجی از كشته شدن افرادی مانند «سعیده-پ» خبر دادند كه چند روز بعد دروغ بودن آن ها فاش گشت. هیچ كدام از این ترورها نتوانست مسیر شكست «كودتای سبز» را تغییر دهد. از این رو، فاز جدید ترورهای سیاه با وقوع یك ترور آكادمیك پیش رفت و صبح روز 23 تیرماه 1388، دكتر «مسعود علی محمدی» (استاد سرشناس فیزیك دانشگاه تهران) در برابر منزلش شهید شد. این ترور، گویای شكست پروژه «كودتای مخملی» و البته نشانه ای از ورود مثلث جاسوسی غرب به فاز جدیدی از استراتژی درازمدت خود در مقابله با نظام جمهوری اسلامی است. چرا چنین قضاوت می كنیم؟

دستورالعملCIA برای ترورهای سیاه

درنظریه های جاسوسی لیبرال، «ترورهای آكادمیك» را بخشی از پروژه «بی ثبات سازی سیاسی» می دانند و اغلب پس از شكست «كودتاهای انتخاباتی» ایالات متحده، برای استمرار آن كلید می خورد. این ترورها بخشی از یك برنامه كلان خرابكاری های مرگبار به نام «ترورهای سیاه» است كه مه .1948م در دستورالعمل فوق سری «جنگ های سیاسی» توسط «جرج كنان» (از پایه گذاران سازمانCIA و معمار جنگ سرد) تبیین گشت. این دستورالعمل بر اساس فرمان رئیس جمهور آمریكا در ژوئن 1948، با عنوان سند اجرایی شماره 2/10 «شورای امنیت ملی آمریكا» در حكم قانون «عملیات بی ثبات سازی سیاسی» شناخته شد و پس از 6 دهه، تنها بخش هایی از آن با لغو طبقه بندی امنیتی در سال 2007 توسط موسسه تحقیقات امنیتی پنتاگون (Rand) انتشار یافت.

براساس دستورالعمل «جنگ های سیاسی» برای فروپاشی یك رژیم در كنار شبكه سازی از «فعالان جامعه مدنی» (شهروندان مورد اعتماد آمریكا)، تأسیس «كمیته های آزادیبخش» و «گروه های زیرزمینی» نیز برای فعالیت در «وضعیت بحران» ضرورت دارد. وظیفه این كمیته ها انجام عملیات شبه نظامی، ترور مخالفان دموكراتیزاسیون و شخصیت های ضدآمریكایی (رهبران سیاسی، شخصیت های مذهبی، دانشمندان، نخبگان، هنرمندان، آموزگاران و...) به منظور تضعیف قدرت كشور هدف است و هنگامی آغاز می شود كه كارگزاران «كودتای مخملی» در اجرای مأموریت خود با بحران روبرو هستند. بر پایه متن صریح سند اجرایی شماره
2/10 «شورای امنیت ملی آمریكا»، ترورهای سیاه و جنگ های شبه چریكی باید از كانال «واسطه های خصوصی» جامعه مدنی پیش بروند. این واسطه ها، همان موسسات و بنگاه های خصوصی آمریكایی هستند كه با شعار «جنگ مقدس برای آزادی» از شبكه نیروهای دموكراسی خواه حمایت مادی و معنوی می كنند و در عین حال، وظیفه «پشتیبانی تسلیحاتی» شبه نظامیان را نیز برعهده می گیرند. «واسطه های خصوصی» مانند «بنیاد جامعه باز» (متعلق به جرج سوروس)، موسسه هلندی «هیفوس» و «بنیاد اعانه ملی برای دموكراسی» (NED) به نمایندگی از «معاونت هماهنگی عملیات هایCIA» هزینه «ترورهای سیاه» و «جنگ های شبه چریكی» را به سازمان های روشنفكری، اتحادیه های كارگری، انجمن های دانشجویی و ... می پردازند. دستورالعمل «جرج كنان» نشان می دهد كه ترور، خرابكاری امنیتی و مداخله نظامی در فرآیند «جنگ نرم» نه تنها مشروع، بلكه واجب است. نسخه تكمیلی و روزآمد شده این دستورالعمل، توسط «جین شارپ» و «رابرت هلوی» سال 2004 توسط «انستیتو صلح آمریكا» در كتاب «جنگ استراتژیك نرم» ارائه گشت و در «نقشه عملیاتی» آن، پس از شرح تاكتیك های «تخریب اموال اشخاص»، «تصرف اماكن عمومی»، «اشغال اموال مردم» و...، از میان برداشتن مخالفان انقلاب های مخملی نیز مجاز فرض شده است.

ترور در مدل كلاسیك كودتای مخملی

تاریخ جاسوسی 60 سال گذشته، نمونه های شگفت انگیزی از «ترورهای سیاه» مشترك آژانس اطلاعات مركزی آمریكا(CIA)، اینتلیجنس سرویس انگلستان(MI6) و سازمان جاسوسی موساد را پیش روی ما می گذارد. «جان استاك ول»، از رهبران سابق نیروی ضربتیCIA، سال 1991با شرح «مدل كلاسیك كودتای مخملی» در كشور نیكاراگوئه، به نحوه ایجاد «جوخه های مرگ در دل جامعه مدنی» می پردازد و نشان می دهد كه چگونه نیروهای دموكراسی خواه به تروریست های خونخوار بدل می گردند. از سال 1981، سازمان سیا با سرمایه گذاری روی نیروهای موسوم به «كنتراها» آنان را به عنوان «فعالان دموكراسی سازی» تقویت كرد تا زمینه های پیروزی كاندیدای لیبرال ها را در انتخابات ریاست جمهوری آتی فراهم آورد. با این حال، «دانیل اورتگا» به عنوان رهبر جنبش ضدآمریكایی ساندینیست ها با تفاوت رأی بسیاری در انتخابات سال 1984 پیروز شد. استاك ول به عنوان رئیس وقت نیروی ضربتیCIA می گوید كه با شكست كودتای انتخاباتی، ایالات متحده این بار هم زیر پوشش «برنامه دموكراتیزاسیون نیكاراگوئه» ابتدا پروژه «بی اعتبارسازی انتخابات» را پیش برد، اما مشروعیت زدایی از رژیم نافرجام ماند. سپس سازمان سیا به سراغ دستورالعمل «جنگ های سیاسی» رفت. همزمان با وضع تحریم های شدید اقتصادی علیه آن كشور، «كنتراها» از «فعالان جامعه مدنی» به نیروهای شبه نظامی ای بدل شدند كه براساس تاكتیك های «دفترچه ترورCIA» با راه انداختن تظاهرات و آشوب های خیابانی به انهدام ادارات دولتی، كارخانه ها و موسسات خصوصی پرداختند و كامیون ها و وسائل نقلیه خصوصی را منفجر می كردند. براساس آمار رسمی در دهه 1980 برای شكستن كمر جنبش ضد آمریكایی نیكاراگوئه، 45 هزار نفر از شخصیت ها و هواداران آن توسط شبه نظامیان «كنترا» ترور شدند و یك میلیارد دلار خرج این پروژه بی ثبات سازی شد. در همان هنگام رئیس جمهور آمریكا با افتخار می گفت كه «من یك فرد كونترا هستم» و از جنس همان هایی كه می خواهند «نیكاراگوئه به دموكراسی باز گردد!»

«دانیل گنسر»، استاد تاریخ معاصر دانشگاه سوئیس در كتاب «ارتش های سری ناتو» از ترورهای آكادمیك در اروپای غربی پرده برمی دارد. در دهه 1940 وقتی علیرغم همه كمك های بلوك غرب به لیبرال ها، چپ گرایان اروپایی در كشورهای فرانسه، ایتالیا و... انتخاب های پارلمانی را بردند، آمریكا برای كاهش رأی آنان در دوره های بعدی انتخابات، پروژه ای با اسم رمز «گلادیو» را طراحی كرد. او می نویسد سلسله بمب گذاری های گسترده ای توسط «ناتو» طراحی و اجرا شد كه اغلب چهره های آكادمیك و ایدئولوژیك چپ را هدف می گرفت، اما به دروغ گردن خود چپ گرایان می افتاد تا برای ادوار بعدی انتخابات ازاقبال عمومی چپ گرایان بكاهند. بر مبنای نظریه استاك ول و گنسر، پروژه ترورهای آكادمیك برای استمرار كودتای مخملی 3 هدف عمده را دنبال می كند:

1) سرویس های جاسوسی غرب و سازمان نظامی ناتو، براساس دستورالعمل «جنگ سیاسی» جرج كنان در سال 1948، و از طریق «واسطه های خصوصی» و «شبكه های جامعه مدنی» با بمب گذاری های منجر به ترور، ابتدا عده ای از شخصیت های ضد آمریكایی را حذف می كند. 2) سپس از رهگذر جنگ تبلیغاتی- روانی، گناه ترورها را به گردن دولت های مخالف خود می اندازد تا به تدریج آنان را نزد شهروندانشان بی اعتبار سازد. 3) در آخر، این خرابكاری های مرگبار را زمینه استمرار پروژه كودتای مخملی در ادوار آینده فرض می كند...