چرا رأفت قوه قضاییه تنها نصیب وابستگان قدرت و ثروت می‌شود؟
پس از آن که آزادی حسین مرعشی از زندان با عنوان مرخصی نوروزی تنها پس از گذشت یك روز از بازداشت وی برای افكار عمومی نمونه ی دیگری از برخوردهای دوگانه دستگاه قضایی را به نمایش گذاشت، بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در بیانیه ای ضمن مقایسه ی این رفتار با آن چه در ایام نوروز سال گذشته در قبال آزاد کردن طلبه ی سیرجانی اتفاق افتاد، به کوتاهیهای صورت گرفته از طرف قوه ی قضائیه در برخورد با سران فتنه و وابستگان به برخی مسئولین اعتراض کرد.
به گزارش رجانیوز متن کامل این بیانیه که در آن نسبت به آزادی آقازاده های لندن نشین نیز انتقاد شده، بدین شرح است:
باسمه تعالی
سال 88 سال باشکوهی در تاریخ انقلاب اسلامی بود. سالی که بسیاری از نکاتی که در پرده‌ی سیاسی‌بازی و ژست‌های دروغین سیاسیون پنهان مانده بود، آشکار شد. بسیاری از افرادی که خود را صاحبان انقلاب می‌دانستند نشان دادند که باید به گوشه ای رفته و خاطره‌های زمان انقلابی‌گری‌شان را بنگارند، که اگر همچنان اصرار به حضور بکنند، انقلاب را به مسلخ خواهند برد. در عوض ملت نشان داد که همچنان با چه شور و نشاط و بصیرت بی نظیری در وسط میدان دفاع از ارزش ها و آرمان های انقلاب حضور دارد و به هیچ کس اجازه‌ی به انحراف کشیدن اهداف انقلاب را نمی دهد.
حماسه ی بزرگ 9 دی و فتح الفتوح 22 بهمن ملت سرافراز ایران پاسخی قاطع و کوبنده بود نسبت به 8 ماه فتنه گری دشمنان خارجی و دنباله روهای ذلیل داخلی‌شان. شکوه و عظمت خروش مردم در اعلام پیروی از رهبر عزیز انقلاب اسلامی و آرمان‌های جاودان امام خمینی(ره)، پیام‌هایی روشن و صریح برای دوستان ساده‌لوح و خام‌اندیشی که همواره اسلام از غفلت‌ها و خیانت های شان ضربه خورده است و همچنین برخی مسئولین و منسوبین به نظام، در برداشته است.
مسئولینی که شاید به دلیل روزمرگی، شاید به دلیل فضاسازی اطرافیان نادان یا خائن، شاید به دلیل حب دنیا و شایدهای دیگر، از اعتماد به آرمان‌های انقلاب ناامید و از استقامت در راه آن خسته شده‌اند.
پیام ملت، مبارزه‌ی بی‌امان، جدی، قاطع و سریع با فساد و تبعیض است. پیام ملت، تلاش هر چه بیشتر برای برقراری عدالت در همه‌ی ساحت‌های کشور و جهان است. پیام ملت، برخورد قاطع با خوی اشرافیت و استکباری در هر شکل آن است. چه در دولت آمریکا نمایان شود و چه در برخی وابستگان و مسئولین منتسب به نظام! سؤال اساسی در ذهن مردم این است که مسئولین قوه‌ی قضاییه تا چه زمانی می‌خواهند سستی کنند و از انجام وظایف خود سر باز زنند؟ سال ها است که به انجام دادن کارهای بزرگ و انقلابی به وسیله این قوه عریض و طویل امیدواریم؛ سالها است که منتظر برخورد های قاطعانه با دانه درشت ها هستیم؛ سالها است که برخورد و محاکمه وابستگان به جریان‌های سیاسی و اقتصادی را تنها در شعار ها و الفاظ می‌بینیم. ملت انتظار زیادی ندارد؛ تنها می‌خواهد به قانون عمل شود. سوال جدی این است که آقایان اگر صدای صریح امروز ملت -در این راهپیمایی های بی نظیر- را نشنیده باشند، دیگر با چه صدایی برخواهند خواست؟
آیا مسئولین محترم قوه‌ی قضائیه بر این باور نیستند که امنیت پایدار و اقتدار نظام مقدس اسلامی جز در سایه اجرای بی کم و کاست قانون بدست نمی آید و این موضوع هیچ استثنائی ندارد؟ سؤال ما از مسئولین محترم قوه‌ی قضائیه این است که اگر قرار بر این باشد که هرگاه عده‌ای قدرت طلب برای کسب قدرت و جاه دنیا، آتش فتنه‌ای به پا کنند و هزینه های زیادی را به ملت مسلمان و نظام اسلامی تحمیل نمایند، در برابر اعمال خود متحمل هیچ هزینه ای نشوند و در هیچ محکمه ای هم پاسخگوی اعمال خود نباشند، آیا هیچ گاه می‌توان انتظار امنیتی پایدار را داشت؟ آیا اگر درسالیان گذشته با خطا و خیانت برخی مسئولین و فرزندان شان مماشات نشده بود، امروز شاهد این فتنه‌های پیچیده بودیم؟ اگر دیروز برای جرم های کوچک ترشان محاکمه می‌شدند، آیا امروز کارشان به محاربه با نظام اسلامی می رسید؟
برخورد با عوامل دون اگر چه کار خوبی است ولی هرگز جای برخورد با عوامل اصلی را نمی‌گیرد. مگر آنها که آزادانه در خیابان‌ها می‌گردند و در لندن و سوییس اوقات می‌گذرانند خون شان رنگین تر از آن فریب‌خوردگان و عوامل رده پایین آشوب ها است؟ چرا دلرحمی و رأفت قوه قضاییه تنها نصیب وابستگان قدرت و ثروت می‌شود؟
فاجعه‌ای که قوه قضاییه در این اهمال و خیانت‌ها می‌آفریند بسیار پر دامنه و مملو از مثال‌های موید است. نمونه اخیر آن آزادی آقای مرعشی با توجیه مرخصی نوروزی است. چرا این مرخصی فقط نصیب کسانی می‌شود که از رانت و رابطه با برخی جریان های سیاسی-اقتصادی برخوردارند؟ چه طور است که کل زندانیان دیگر را از این عیدی بهره‌مند نمی‌کنید؟ چون خیانت‌ها و جرم های آنان خیلی کوچکتر است، نباید به مرخصی بروند؟ ملت ایران هیچ گاه این برخوردهای دوگانه را فراموش نخواهد کرد.
مردم فراموش نخواهند کرد که سال گذشته طلبه‌ی سیرجانی «علیرضا جهان‌شاهی» پس از تحمل ۸ ماه حبس و انفرادی به دلیل مبارزه با زمین‌خواری در سیرجان(!)، روزهای پایانی سال را در زندان به سر می‌برد!! در حالی که جرم او فقط پیاده‌روی از سیرجان به سمت تهران برای رساندن صدای مردم محروم سیرجان به مسئولین بود؛ و البته قوه قضاییه به جای برخورد با زمین‌خواران ترجیح داد تا این طلبه‌ی انقلابی را بازداشت کند. با کتمان فرمان رهبری و کارشکنی های مسئولین دادگاه ویژه، ایشان تا روزهای پایانی سال در زندان نگه داشته شد تا جایی که رهبر انقلاب دستور دیگری مبنی بر آزادی وی دادند. عده ای در قوه قضاییه همچنان قصد داشتند طلبه سیرجانی را تا بعد از تعطیلات نوروز در زندان نگه دارند. هرچند با پیگیری های انجام شده، بالاخره ایشان آزاد شد. در آن روزها، حرفی از رأفت و ترحم قوه قضاییه و مرخضی نوروزی در رابطه با شخصی که به ناحق دستگیر شده بود، در میان نبود!
حال سوال اساسی اینجاست: چه می‌شود که حضرات نسبت به برخی وابستگان جریان‌های سیاسی که اتفاقا تلاش‌های جدی برای انحراف و حتی براندازی نظام داشته اند و بخش زیادی از فسادهای اقتصادی از پیوند همین جریانات سیاسی با عناصر فاسد اقتصادی-اجتماعی شکل گرفته است، دلرحم می‌شوند و خواهان آزادی آنها می‌گردند، ولی نسبت به دیگرانی که اتفاقا به جرم پیگیری آرمان‌های انقلاب اسلامی و اهداف عدالت‌خواهانه مورد بازداشت قرار می‌گیرند چنین برخوردهای مهربانانه‌ای نمی‌شود؟ تبعیض در رافت اسلامی آن هم نه به نفع آمرین به معروف و نهی کنندگان از منکر که به نفع آقازاده ها و منسوبین به برخی آقایان با چه توجیه شرعی، عقلی یا قانونی صورت می پذیرد؟
تا چه زمانی باید شاهد قربانی شدن فرزندان انقلاب، مبارزان و مخالفان فساد و تبعیض باشیم؟ فریاد عدالتخواهی و برخورد قاطع و قانونی با دشمنان اسلام، انقلاب و آرمان های آن را بشنویم و خشم مردم از سران فتنه را حس کنیم، اما مشتی برانداز و کبوتران حریم ثروت و قدرت و خاندان های خاص رها باشند و زمزمه های دهشتناک مبنی بر تقدم وحدت ظالم و مظلوم بر عدالت از دستگاه قضا شنیده شود؟
«أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَیمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ * قَاتِلُوهُمْ یعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیدِیكُمْ وَیخْزِهِمْ وَینْصُرْكُمْ عَلَیهِمْ وَیشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ» (آیات 13 و 14 سوره ی مبارکه ی توبه)
آیا با گروهی که پیمان های خود را شکستند، و تصمیم به اخراج پیامبر گرفتند، پیکار نمی‌کنید؟! در حالی که آن ها نخستین بار (پیکار با شما را) آغاز کردند؛ آیا از آن ها می‌ترسید؟! با این که خداوند سزاوارتر است که از او بترسید، اگر مؤمن هستید! * با آن ها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می‌کند؛ و آنان را رسوا می‌سازد؛ و سینه ی گروهی از مؤمنان را شفا می‌بخشد (و بر قلب آنها مرهم می‌نهد).
بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
