تبیان، دستیار زندگی

سلام به تو خواننده عزیز

چه خوش بی مهربانی هر دو ­سر ­بی­

باتوجه به نظر عزیزان به مطالب من حقیر به نظرم رسید تا یک جمع بندی از آنچه تحت عنوان ***می دونم که دوسش داری، مگه نه!*** مطرح کرده ام عرضه کنم.

از ابتدا سعی در این بود که برای عزیزان معین شود که خدا آنها را دوست دارد و این دوست داشتن با گنهکار شدن انسان خدشه دارد نمیشود بلکه در این میان تنها انسان است که با گنهکار بودن از فیض دوست داشتن او بی بهره میشود که در این باره مثال پرده را ذکر کردیم که انسان با کشیدن آن از آفتاب بی بهره میشود و در حالی که این امر در آفتاب و تابشش تأ ثیری ندارد.

پس معین گردید رابطه دوست داشتن از طرف او برقرار است.

بنده تو را دوستدارم

حالا سؤالی که مطرح می گردد این است که ما چقدر خدا را دوستداریم؟

                                               دوستار کوچک شما

تا زمانی که احساسم دخالت نکنه و کاری از دستم برنیاد.(اونم نه همیشه)