تبیان، دستیار زندگی

پدرم وقتی که...ساله بودم.

وقتی 4ساله بودم : بابا هر کاری رو میتونه انجام بده

وقتی 5 ساله بودم : بابام  خیلی چیزها می دونه

وقتی 6 ساله بودم : بابام از بابابی تو باهوش تره

وقتی 8 ساله بودم : بابام هر چیزی رو دقیقا نمی دونه

وقتی 10 ساله بودم : در گذشته زمانی که بابام بزرگ می شد همه چیز مطمئنا متفاوت بود

وقتی 12 ساله بودم : خوب طبیعیه بابا در ان مورد چیزی نمی دونه ،اون برای به خاطر اوردن کودکی اش خیلی پیره

وقتی 14ساله بودم : به بابام خیلی توجه نکن اون خیلی قدیمی فکر می کنه

وقتی 20 ساله بودم : اه خدای من اون از جریان خیلی پرته

وقتی 25 ساله بودم :  باید بابام کمی در این باره اطلاعات داشته باشه  چون اون تجربه اش زیاده

وقتی 35 ساله بودم : بدون مشورت با بابام کوچیکترین کاری رو انجام نمی دم

وقتی 40 ساله بودم : متعجبم که بابا چطوری ان جریان و حل کرد ؟ او خیلی عاقل و دانا بود و دنیایی تجربه داشت

وقتی 50 ساله بودم : اگه بابام اینجا بود همه چیزرو در اختیارش قرار می دادم و در این باره با اون مشورت می کردم .خیلی بد شد که نفهمیدم اون چقدر فهمیده بود و می تونستم خیلی چیزها ازش یاد بگیرم

واقعا چرا ما قدر باباهامونو نمی دونیم اونطور که باید بدونیم ؟...بیاین تا داریمشون قدرشونو بدونیم چون وقتی دیر بشه دیگه نمی شه کاری کرد و پشیمونی هیچ سودی نداره

اومیدوارم خوشتون بیاد و اگه در مورد پدر مطلبی دارین خوشحال میشم بخونم تا بعد...قربونتون یاسی

سلام یاسی جان

مرسی بابت مطلبت.آره واقعا چرا ؟من خودمو می گم حالا که این مطلبو خوندم وفکر کردم دیدم آره من چقدر بچه ی بدی واسه بابام هستم چقدر اذیتش کردمخدا منو ببخشه قول می دم از این به بعد دختر خوب و حرف گوش کنی باشم.

با علی

سلام

رسول خدا(ص(می فرماید:

حق پدر بر فرزندش این است که:او را به اسم صدا نزند

جلو تر از او راه نرود،پیش از او ننشیند،وبرای او دشنام نخرد

                    میزان الحکمه

سلام

همه ما اینها رو میدونیم ولی مهم اینه که تو سنی احساس مکنی بابا نمیدونه به اینها عمل کنیم که این هم خیلی سخته چون توی اون سن ما جونیم و احساس مکنیم که بزرگ شدیم و همه چیز رو میدونیم در صورتی که ما فقط جلوی پامون رو میبینیم

موفق باشید

سلام دوستای عزیزم.

ممنون از مطلب ساده اما تاثیرگذارت.

مشکلی که من دارم اینه که میگم اگه از این به بعد مشکلی واسم پیش اومد با بابام مشورت می کنم. و همش همینو میگم. چند ساله دارم اینو میگم.

امیدوارم هیچ کدوم واسمون اتفاق نیفته که قدر پدرامون رو ندونیم و از دستش بدیم.

سلام یاسی جان.

خیلی متشکرم که مطلبی در مورد پدر گذاشتی.

متأسفانه من حالا که 27 سال دارم دیگر باید بگویم ای کاش پدرم این جا بود. اگر اون بود خیلی کارها می کرد و خیلی کمک ها به من می کرد. متأسفانه اون دیگر نیست...

حالا جای خالی اش را هر روز بیشتر از روز گذشته حس می کنم. بابایی من خیلی مهربون بود و خیلی چیزها می دونست و من هم خیلی دوستش داشتم و صد البته دارم. ولی باز هم فکر می کنم که می تونستم خیلی کارها برایش انجام بدهم و خیلی کارها را انجام ندهم تا بیشتر خوشحالش کنم ولی نکردم و زمان از دست رفت.

باز هم از مطلب زیبایی که ثبت کرده بودی تشکر می کنم که باعث شد من در مورد پدر مهربان و دوست داشتنی ام ، پاسخی به این بحث داده باشم.