تبیان، دستیار زندگی

به نام یزدان پاک



اهمیت طبیعت در فرهنگ ایران باستان
در ایران باستان آسب رساندن به موجودات زنده و آلودن عناصر چهارگانه، گناه و جرم محسوب می‌شده و در برخی از موارد مجازاتی نیز برای خطاکار تعیین شده است.


عناصر چهارگانه:
وارد کردن ناپاکی در آب، آتش و یا خاک تقریبا در تمامی منابع گناه شمرده شده است. آلودن عناصر مقدس طبیعت بسیار مذموم بوده، ارتکاب آن شدیدا منع شده است.
در مورد این گناهان همیشه ضمانت اجرای اخروی سنگینی در نظر گرفته شده و گاهی نیز برای آن مجازات دنیوی تعیین شده است.
چنان‌که در پتت «خرده اوستا» آمده است: "از هرگونه گوشت مردمان و سگان و جانوران زیانکار مرده و زنده که به آب و آتش رساندم و هرجای آبادان که آلودم و از هر پلیدی که به آب و آتش رساندم، از این اندیشه و گفتار و کردارها پشیمانم و پتت می‌‌کنم."
یزدگردی، آلودن آتش و آب گیاهان را از جمله گناهانی که قابل سزا بوده‌اند، دانسته است.
در فصل چهل و چهارم دینکرد آمده است که آلودن آب یا آتش از گناهان بزرگ است. در این باب احکام مربوط به رساندن مرده به آب یا آتش و یا اوردن آب به شیئی مرده و آلودن آب ذکر شده است.


گیاهان و درختان:
در «هوسپارم نسک» بخشی درباره‌ی گناه آنان که به گیاهان آزار می‌رسانند و درختان را می‌برند، آمده است و کیفری که می‌باید از این‌کار در دادگاه ببرند.
در پاره‌ی 11 یسنا 17 آمده: همه‌ی گیاهان مزدا داده را می‌ستاییم و در پاره‌ی 9 یسنا 71 آمده: بالا و ریشه‌ی گیاهان را می‌ستاییم.
قطع درختان جرم محسوب می‌شد و حتی کندن برگ درختان نیز گناه بود. تنها در شرایط خاصی که در قوانین تعیین شده بود، ممکن بود درختی را ریشه‌کن کرد. همچنین مطابق مندرجات بند 61 فصل اول «سکاتوم نسک»، ریشه‌کن کردن گیاهان طبی، گناه بوده است.


حیوانات:
یکی از بخش‌های «گنباسر نیگاد نسک»، «مجموعه‌ی قوانین درباره‌ی حیوانات» است. در این بخش مطالبی در خصوص حمله‌ی غیرقانونی و ایراد جراحت به حیوانات باری و گوساله و گوسفند، با مکافات و تاوان آن آمده است.
در پتت «خرده اوستا» آمده است: "از هرگونه گناهی که من به روان به بهمن امشاسپند و به تن به جانداران، جانداران گوناگون کرده‌ام، چارپایانی را زده‌ و آزرده‌ام و یا با شکنجه و سختی کشتم یا خوراک و آب به گاه خود به او ندادم و یا استخوان او را شکستم و یا از دزد و گرگ و راهزن نگاه نداشتم و یا از سرما و گرمای بی‌اندازه دور نگاه نداشتم، اگر جاندار ماده‌ی جوان را کشتم و یا گاو ورزا، و اسب کارزاری و بره و بزغاله و مرغ کرچ را کشتم تا بهمن امشاسپند از من آزرده و ناخشنود گردید، به اندیشه و گفتار و کردار، از آن گناهان پشیمان شده و پتت می‌کنم."
در باب سیزدهم «وندیداد» گناه زدن ضربتی که باعث بیهوشی و نهایتا مرگ سگ پاسبان گله گردد، هشتصد ضرب با آلت فرمانبرداری یا هشتصد ضرب با سیخ اسب‌رانی آمده است. این مکافات جرم، در مورد سگ پاسبان محله، هفتصد ضرب و برای سگ بی‌صاحب، ششصد ضربه تعیین شده است. در مورد کشتن توله سگ، شغال تیزدندان و روباه نیز، پانصد ضربه مقرر شده است.
در بند پنجاه فصل پانزدهم «وندیداد» آمده است که هر کسی ماده سگی را که تازه زاییده باشد بکشد، سزای آن هفتصد ضرب با سیخ اسب‌رانی و هفاصد ضرب با آلت فرمانبرداری است.
مطابق بند دو از فصل چهاردهم «وندیداد»، هرگاه کسی ضربه‌ای کشنده به سگ آبی بزند و در نتیجه آن سگ بمیرد، سزای آن ده‌هزار ضربت با سیخ اسبرانی و ده‌هزار ضرب با آلت فرمانبرداری است.
مطابق مندرجات روایات «داراب هرمزدیار»، کشتن خرگوش از جرائم مهم بوده، سزای مجرم، مرگ است.
در «سکاتوم نسک»، ترساندن گوسفند و زدن حیوانات باری به طور غیر قانونی، ممنوع و گناه بوده است.
در «دینکرد»، کرکردن سگی که گله را هدایت می‌کند، جرم بوده است. هرگونه رفتار غیر عادلانه‌ی چوپان با سگ گله، جرم محسوب می‌شده، از جمله کار کشیدن غیر عادلانه از سگ و عدم توجه به اعطای پاداش به سگ در مواردی که ضروری به نظر می‌رسد.
در یک بخش از «سکاتوم نسک» داریم که انسان باید شرایط تولید مثل برای حیوانات را فراهم کند.این بخش حاوی مطالبی در مورد گناه عدم ایجاد شرایط تولید مثل برای حیواناتی همچون شتر، گاو، گوسفند و بز بوده، تاوان آن‌ها را مشخص کرده است.
هرگاه چوپانی موجبات نگرانی گله را فراهم آورد، مرتکب جرم شده است.
در بند بیستم باب سیزدهم «وندیداد» آمده است:" ای مقدس دادار گیتی جسمانی کسی که به سگ پاسبان گله غذای بد بدهد چه اندازه گناه به خود وارد آورد. پس اهورامزدا گفت مانند آن‌که در گیتی جسمانی به رئیس بزرگترین خانه غذای بد دهد و گناه به خود آورد.
در بند سوم باب پانزدهم «وندیداد» آمده:" دوم معصیت‌های کبیره که مردم کنند آن است که کسی سگ پاسبان را استخوان غیرقابل جویدن یا خوراک داغ بدهد. در بند چهارم آمده است که اگر از این‌کار استخوان در دندان‌های سگ گیر کند یا آن خوراک داغ، دهان یا زبان او را بسوزاند و سگ از آن زخمی شود، از این عمل مردم سراپا گناه می‌شوند."
‌در فرگرد چهل و هشتم «ارداویراف‌نامه»، این‌گونه آمده است:" این روان آن مرد «دروند» (پیرو دروغ) است که در گیتی خوراک از سگ شبانان و سگ پاسبان باز داشت، یا آن‌ها را زد و کشت."


نویسنده: آرش نورآقایی

منابع:
نظام جزایی ایران در عصر ساسانیان، آوا واحدی نوایی، با دیباچه رضا نوربها، تهران، میزان، 1380
 حقوق جهان در ایران باستان، فریدون جنیدی، ویراست 2، تهران، بنیاد نیشابور، نشر بلخ، 1383
http://nikoosegal.blogspot.com/2008/11/blog-post_7829.htm

برخی از مناطق کشورمون برای طبیعتی برای درمان برخی بیماریهاست.

بچه ها تو این تاپیک با کمک هم مراکزی که در طبیعت ایران هست و در درمان بیماریها موثر است بیاییم معرفی کنیم.

من تو پست ها یه سری موارد رو میذارم

بقیه اش دست شما رو می بوسه گرم گرم .

استفاده از اثر شفابخش چشمه های آب گرم برای درمان برخی بیماریها قدمتی چندهزار ساله دارد. این روش در پزشکی نوین از جایگاهی بایسته برخوردار بوده و توصیه شده است. به همین دلیل در سراسر جهان مناطقی که دارای چشمه های آب گرم حاوی املاح مفید هستند، از جمله جاذبه های توریستی به شمار می آیند. شمار کیفیت و پراکنش چشمه های آب گرم در ایران نیز به گونه ای است که طبیعت درمانی با استفاده از آب های گرم طبیعی را به عنوان یکی از مهم ترین منابع اکوتوریسم کشور معرفی می کند. اغلب چشمه های آب گرم ایران در دامنه های رشته کوه البرز قرار دارند. با این وجود شمار چشمه های آب گرم در دیگر نقاط کشور نیز جالب توجه است.

جز آن برخی از انواع دیگر طبیعت درمانی همچون لجن درمانی نیز در مناطقی از کشور همچون دریاچه ارومیه و دامنه های قله آتشفشانی تفتان در بلوچستان رواج دارد.

همچنین یکی از معمول ترین شیوه های طبیعت درمانی در کشور ما استفاده از نقاهتگاه های ییلاقی است برخی از این نقاهتگاه ها همچون کلاردشت، شاندرمن و جواهر ده در مازندران، دیلمان در گیلان، شاندیز در مشهد و سردشت در خوزستان از شهرت ملی (و برای مناطقی همچون کلاردشت و جواهر ده بین المللی) برخوردار هستند.

اغلب نقاهتگاه های ییلاقی سالانه پذیرای هزاران مسافر هستند مردم برای بعضی از آنها مانند کلاردشت که در میان عوام گفته می شود هوای آن دو برابر دیگر مناطق است، اثر معجزه آسا قائل هستند.

قطب های بین المللی طبیعت درمانی کشور

مجموعه چشمه های آب گرم سرعین با توجه به کیفیت آب های آن و نیز جغرافیای طبیعی و چشم اندازهای پیرامون قطعا می تواند یکی از قطب های بین المللی طبیعت درمانی در جهان باشد.

در سال های اخیر اثر شفابخش لجن های دریاچه ارومیه نیز بازتاب محدودی در نشریات پزشکی جهان داشته است. همچنین اشتهار جواهر ده موجب شده است که به عنوان پررونق ترین نقاهتگاه ییلاقی همه ساله تابستان پذیرای ده ها توریست عرب به ویژه از کشور کویت باشد. کلاردشت نیز از این نظر توفیقاتی داشته است. آب گرم گنو در استان هرمزگان نیز با توجه به نزدیکی آن به منطقه خلیج فارس و در صورت معرفی بایسته می تواند پذیرای علاقه مندان به طبیعت درمانی از شیخ نشین های خلیج فارس باشد.

قطب های ملی طبیعت درمانی

قطب های ملی طبیعت درمانی در ایران متعدد و پرشمار بوده و به طور عمده شامل چشمه های آب گرم هستند. مهم ترین این قطب ها عبارتند از

سرعین اردبیل، سراب، آبگرم خان واسی سو آذربایجان غربی، آبگرم محلات، گرماب قوچان، آبگرم زنجان، آبگرم های پوزه باغ و بزمان ایرانشهر، چشمه قلعه دختر هراز، آبگرم های اسک و لاریجان مازندران، آبگرم فرقان قزوین، آبگرم گراو تفرش، آبگرم گنو هرمزگان، چشمه اعلا دماوند و آبگرم آبعلی در شمال شرق تهران.

قطب های محلی

بیش از صد چشمه آبگرم در استان های اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی، اصفهان، کرمان، مازندران، خراسان، خوزستان، زنجان، قزوین، سمنان، سیستان و بلوچستان، مرکزی، هرمزگان و تهران در حالی که اغلب فاقد حداقل امکانات رفاهی و بهداشتی هستند، سالانه صدها هزار ایرانی را به خود جلب می کنند. همچنانکه می بینیم پراکنش آب های گرم در کشور متوازن بوده و اغلب نواحی مختلف جغرافیایی را دربر می گیرد.

وضعیت بهره برداری

تقریبا فقط در سرعین اردبیل شرایط مطلوبی از نظر وضعیت بهره برداری از چشمه های آب گرم طبیعی وجود دارد. در دو دهه اخیر شمار مراکز اقامتی و رفاهی توریستی در این منطقه گسترش مناسبی نداشته است. اما عدم معرفی بین المللی موجب شده است طبیعت درمانی در این منطقه هم صرفا جنبه داخلی داشته باشد. در دیگر مناطق بهره برداری با وضعیتی بسیار نامطلوب صورت می گیرد، در کنار اغلب چشمه های آب گرم کشور حتی از حداقل امکانات رفاهی خبری نیست و نیز شیوه استفاده از این چشمه ها اغلب آنچنان غیربهداشتی است که ممکن است به جای درمان موجب ابتلا به برخی بیماری های پوستی شود. شرایط بد بهره برداری موجب شده است به جز در برخی موارد معدود اغلب مردم تمایلی به استفاده از آب های گرم طبیعی نداشته باشند.

با سلام دیدن مناظر طبیعت شادی آور هست و مفرح به جز آب گرم، چه چیزای دیگه‌ای رو می‌شه ذكر كرد؟؟؟؟ یا علی