به نام خدا
سلام
مثل وابستگی جهان خلقت به حجت خدا، مثل وابستگی انسان به هواست.
قوام وجود انسان به هواست. جایی که هوا نباشد، انسان، توان بودن ندارد. امام هم اگر نباشد، جهان خلقت، تاب ماندن ندارد. امام، حجت خدا در دنیا و ولی خدا بر مردم است و در نظام خلقت ولایت تکوینی و تشریعی دارد.
اینها را باید بدانی تا بدانی که در انتظار که هستی. در انتظار او که آسمان به یاری او ایستاده است و زمین به یمن وجود او گیاه میرویاند. او که دلیل بودن همهی هستی و بهانهی آفرینش است. او که از عصارهی عصمت آفریده شده،
از آلودگی خطا در امان است و از کدورت گناه، پاک و ولایت او، یعنی اطاعت محض از او؛ یعنی آن که او را در امور زندگیات، چه فردی و چه اجتماعی از خودت دخیلتر بدانی و اطاعت از او را اطاعت از خدا بدانی. این همان ولایتی است که خدا به آن فرمان داده است. معنای همان (أطیعوا الله و أطیعوا الرسول و أولی الأمر منکم) است.
یعنی که چون قطرهای در جویبار زلال ولایت جاری شوی و دل به مسیرهدایت او بسپاری. در هر صراطی که راه مینماید، با تمام وجود قدم نهی و باور کنی که تنها او صراط مستقیم است و مهرش را در ذره ذرهی وجودت به ودیعه بگذار تا روزی که این مهر، جواز از ورود تو به وادی سعادت شود.
باید یقین داشته باشی که دوستی او، یعنی دوستی خدا و مهر او، یعنی مهر خدا و دشمنی و مخالفت با او، یعنی دشمنی و مخالفت با خدا. آن وقت میبینی که در غیبت او چه سرگردان و حیران ماندهای؛ میدانی که او هست. اگر نبود حجت خدا بر روی زمین، زمین اهلش را در خود فرو میبرد و آسمان در هم میپیچید.
میدانی که او هست، اما در پس پردهی غیبت، تو را میبیند و راه مینماید، اما از پشت حجاب غیبت؛ مثل خورشیدی پشت ابر، میدانی که هست و میدانی که به نورش دنیا را روشن میکند.
و چه قدر دلت میخواهد که این ابر کنار برود و خورشید را با همهی وجودت حس کنی. چه قدر دلت میخواهد که بیاید و دیدگان تو به دیدار جمالش روشن شود. بیاید و بر کوچههامان قدم نهد و قدمگاهش را ببوسی و بر چشم نهی و آن را توتیای دیده سازی.
کاش که بیاید و بهاری الهی را در دلهای تک تکمان به پا کند و ما چشم دوخته در آینهی معرفتش و شناسای قدر والایش، سر به اطاعت محضش نهیم و جان و سر به رهش فدا کنیم. خوشا روزی که بیاید آنسراسر مهر، آن لطف ازلی، آن محبت جاری و آن حقیقیترین بهار.
چه قدر فیض خدا در این گوشهی خلقت جاری است؛ که خدا امام را ظرف وجود معنوی انسانها قرار داد و چه قدر حکمت او لایتناهی است، آن گاه که امام را در پردهی غیبت کشید و چه قدر لطف و مهر میبارد که حتی در غیبت هم، ما را تنها نگذاشت و زنجیرهی ولایت را همواره متصل نگاه داشت تا در دوران تاریک غیبت و در هجران بهار، راه را گم نکنیم و سبز بودن را از یاد نبریم و آینهی اطاعت محض را که خصلت دایمی انسان است در برابر شیطان منهیم، با او باشیم و به راه او قدم زنیم، سبز و بهاری بمانیم، معنای گلهای خوبی را در یادها نگه داریم و آماده شویم که آمدن بهار سخت نزدیک است.
برگرفته از کتاب روح بهار
آغاز ولایت حضرت مهدی عج بر همگان مبارک
اللهم عجل لولیک الفرج
