تبیان، دستیار زندگی

سلام در مورد برنامه امروز دیروز فردا نظر دهید

من چه قدر منتظر بودم این برنامه مورد تحلیل قرار بگیره :))

این برنامه از هر نظر بخوای مشکل داره !!! البته صدا و سیمای ما همینه دیگه بهش عادت کردیم دیگه !!! اینکه تو برنامه هامون فقط از یک سو فکر کنیم اینکه حق بیان تفکرات مختلفمون رو نداشته باشیم چیز عجیبی نیست ولی به هر حال این برنامه بیشتر یک برنامه ی سرگرم کننده است تا یک برنامه ی تحلیلی !!! و هدفش هم سرگرمیه !!!

منتظرم تا شما هم نظر بدین تا در یک بحث و جدل جنجالی موافق و مخالف به بیان دیدگاهامون بپردازیم و به نتیجه برسیم .

:) 

به نظر من برنامه خوبیه

چون فرصتی برای ابراز عقاید هر دو جناح شده

مخصوصا مناظره شریعتمداری و كواكبیان

تعجب میكنم بعضیا میگن صدا و سیما عدالت رو رعایت نمیكنه و ....

این كاربر باید خیلی شجاع باشه كه پای مسائل سیاسی رو به این انجمن باز كرده و ** یا شاید هم زمانه عوض شده ** . من با این همه ادعا جرئت چنین جسارتی رو ندارم . دوست عزیز مگه نمیدونی اینجا صحبت درباره ی هر چیزی غیر از فیلم ممنوع حرام شمرده شده و فرد متخلف اعدام خواهد شد :). مگه از جونت سیر شدی ؟ :) :) :)
.......................................
.......................................
در پرانتز
( در عجبم از مردمی كه خود انحصارگرا هستند و اندیشه ی مخالف را برنمیتابند ولیكن دیگران را به انحصار گرایی و یك جانبه نگر بودن متهم میكنند.انتقاد خوب است اما برای دیگران )

بسم الله . اولاً جای این مطلب اینجا نیست . اما اگه نظر می خوایید برنامه خوبیه . خیلی هم خوبه چونکه نسل جوان با حقایقی که تا حالا از آنها دور نگه داشته می شدند آشنا می شن. البته عده ای از این برنامه به هراس افتادن . حتی بنی صدر خائن هم پیام داده . در داخل کشور هم برخی عمداً یا از روی نادانی موضع مخالف گرفته اند . البته همه برای مردم شناخته شده اند. اگه یه نیم نگاهی به مواضع قبلی منتقدان بندازیم مشخص میشن از چه طیف و گروهی هستند. عده ای که تا دیروز نام ائمه اطهار و حضرت فاطمه زهرا(س) و حضرت جدیجه را به تمسخر گرفته بودن امروز از منتقدان این برنامه شده اند. همیشه گذشته انسان ها معلم خوبی برای فهم عملکردشون در آیند آینده است.

در اینجا قرار نیست از نظر سیاسی به برنامه نگاه کنیم قراره به بررسی این برنامه ها و کیفیت برنامه های این شکلی بپردازیم :) 

تعجب میكنم چطور متوجه منظورم نشدین . مخاطب اصلی من در این نوشته شما بودین آقای مدیر !

 بچه ها اینجا قراره در مورد برنامه های مناظره ای بحث کنیم نه مسائل سیاسی ، ببینیم ضعف ها کجاست و نقاط قوت رو روشن کنیم . 

این نوشته در مورد مناظرات انتخاباته ، خوبه که مناظره را که در کشورمان تازه جان گرفته با کشورهای خارجی که تجربه ی بیشتری دارند مقایسه کنیم :)

در مورد اینکه دیروز امروز قردا مناظره نداره باید بگم فرصت خوبی دیدم که در این پست به طور کل عملکرد مجری این برنامه را در برنامه ی مناظره ای روبه فردا بررسی کنیم و دیگر مناظرات سیما را مورد تحلیل قرار دهیم .

دید ما سیاسی نباید باشد و فقط رسانه ای بیان می کنیم . 

1-دکور  

در ایران:دکور عظیم برنامه «انتخاب برتر» دکوری خوش آب و رنگ و البته شلوغ بود. فضای شلوغ دکور حواس مخاطب را پرت می کرد. 
در آمریکا:دکور بسیار ساده است. 2میز که کاندیداها پشت آن رو به تماشاگران می ایستند و مجری هم که رو به رویشان نشسته. رنگ دکور عموماً آبی و قرمز است که 2 رنگ اصلی پرچم آمریکاست تا حواس مخاطب پرت نشود. 
نظر کارشناس: متاسفانه چیزی به اسم دکور مناسب تلویزیونی اصلاً در کل تلویزیون نداریم. تلقی ام یک دکور متوسط بود. این دکور چند نکته دارد؛ اول اینکه شلوغ است؛ وقتی اتفاق مهیجی می افتد دکور باید آرام باشد تا فضای پر هیجان آن دیده شود. دوم استفاده زیاد از پرچم است؛ نباید این قدراز پرچم استفاده کرد. ما حتماً درهر پلان، پرچم می دیدیم؛ این غلط بود و من به این خیلی اعتراض دارم. سوم اینکه وقتی در مناظره ای زمان مهم است باید ساعت جایی در دکور داشته باشد تا هم ما ببینیم و هم کاندیداها. ببینید چقدر از این جمله ها داریم؛ «من چقدر وقت دارم؟ چقدر حرف زدم؟...» این قدر اینها در این مناظره ها تکرار شده که شبیه جوک شده است. قرار دادن ساعت در دکور، هم هیجان انگیز بود وهم به کارگردان در قاب بندی کمک می کرد؛ این اعلام زمان به شوخی شبیه شده بود. نکته دیگر اینکه، میزانسن 3 نفر هم فعال وخوب نبود. میزانسن، ایستا، محدود و کوچک بود. 

2-مجری

در ایران: مجری هر 6 مناظره رضا پور حسین بود. او رئیس شبکه 4 است. دیده شده ترین اجرایش، گفت گو با دکتر ولایتی در «دوقدم مانده به صبح» است. البته او در آن برنامه هم بیشتر شنونده حرف های وزیر خارجه اسبق ایران درباره تمدن اسلامی است. او بیشتر مدیر و نقش ریش سفید را در میانه مناظره ها به عهده داشت و دغدغه اش اجرا نبود بلکه یک جور جمع کردن محترمانه بود. 
پور حسین فقط نقش تایمر را داشت و زمان های باقیمانده هر کاندیدا را می گفت و بود و نبودش در میانه مناظره نقش چندانی نداشت؛ نه مانع اتهام زنی به غایبان می شد و نه مانع رد شدن کاندیداها ازقوانین کمیسیون تبلیغات. نقش پور حسین آن قدر کم بود که می توانست وسط مناظره، کلید استودیو را به کاندیداها بدهد و بگوید: «بی زحمت می رفتین، در رو هم پشت سرتون قفل کنین» و برود خانه اش!
در آمریکا: معمولاً هر مناظره مجری جداگانه ای دارد. در 3 مناظره اصلی اوباما، مک کین، جیم لدر، سردبیر و مجری برنامه خبری «The News Hour» از شبکه PBS،تام بروکاو، خبرنگار و مجری کارکشته NBC و باب شیفر، مجری برنامه «face hte nation» بودند. مجری می تواند وسط بحث ها بپرد، سوال بپرسد یا اگر کسی از فضای مناظره بیرون رفت، جدی و سریع جواب بدهد. البته توی این سیستم، خود مجری هم مثل 2 طرف مناظره، یک پای اظهار نظر است و می تواند موج سازی کند. 
نظر کارشناس: هر کس جای پور حسین بود هم همین طور اجرا می کرد. صدا و سیما همین انتظار را داشت. حالت انفعالی صدا و سیما، انفعالی ترین وضع ممکن را به اجرا داد؛ یعنی حداکثر کار مجری، کورنومتر بودن بود. این تعریف سازمان ازمناظره بود که محتاط بودن را در اولویت گذاشته بود. پور حسین بی اطلاع نیست. 
می توانست کار را پیش ببرد ولی طراحی اولیه این بود؛ «آسته برو آسته بیا که گربه شاخت نزنه».
هیچ کس به من پیشنهاد اجرای این برنامه را نداد و اگر هم می شد، قبول نمی کردم چون می دانستم این اتفاق می افتد و این جور اجرا، رشک برانگیز نبود. من حدس می زنم تلویزیون می خواست چهره ای غیر تلویزیونی و نا آشنا بگذارد تا تلویزیون آسیبی نبیند.

3-موضوعات 

در ایران: موضوع خاصی در فضای مناظراتی کاندیداها وجود نداشت و بحث ها شاخه به شاخه و بسته به حال و هوا و آمادگی 2 طرف بود. بنابراین بعضی اوقات سررشته از دست کاندیداها و مخاطب در می رفت. 
در آمریکا: مناظره اول با موضوع سایست خارجی شروع شد ولی به دلیل بحران مالی به سمت مسائل اقتصادی چرخید. 2 مناظره دیگر هم داخلی بود و فرم اقتصادی داشت.
نظر کارشناس: صدا و سیما بیشتر از آنکه به تاثیر پذیری مناظره ها فکر کند به بی دردسر بودن ماجرا فکر کرد. برخورد منفعلانه ای داشت. تلویزیون فقط پخش کرد و کاررسانه ای درباره مناظره ها نکرد. در همین قانون تبلیغات،حقوقی برای صدا و سیما در نظر گرفته شده بود که خودش آنها را رعایت نکرد. صدا و سیما می توانست برنامه های تحلیلی زیادی اطراف مناظره ها برگزار کند. این مناظره ها بهانه ای بود که ما تا 10 ساعت برنامه داشته باشیم ولی چون می ترسیدیم که متهم به جانبداری شویم، هیچ کاری نکردیم. البته چون اولین بار بود، طبیعی بود که همه مان ندانیم در جزئیات چی می شود ولی این قدر هم نباید محتاطانه عمل می شد. 

4-اعلام زمان

در ایران:زمان توسط مجری اعلام می شد؛ با هماهنگی پشت صحنه.
در آمریکا: جلوی هر کاندیدا یک چراغ راهنما رانندگی قرار دارد. چراغ سبز، یعنی اینکه 30 ثانیه به پایان وقت مانده. چراغ زرد، یعنی 15 ثانیه و چراغ قرمز، یعنی 5 ثانیه. 
نظر کارشناس: مدت زمان مناظره ها مناسب بود ولی به نظرم جا داشت تا نیم ساعت دیگر افزایش پیدا کند. فرصت 2 ساعته این امکان را فراهم می کرد تا نتیجه گیری بهتری انجام شود. 

5-مکان 

در ایران: استودیوی زیر زمین ساختمان تولید تلویزیون، محل برگزاری هر 6 مناظره نامزدها بود. 
در آمریکا: 3مناظره اصلی در دانشگاه می سی سی پی آکسفورد، دانشگاه بلمونت تنسی و دانشگاه نیویورک برگزار شد. 

6-تعداد

در ایران: 4کاندیدا 6 مناظره را در فاصله 10 روز مانده به انتخابات هر شب برگزار کردند؛ یعنی هر کاندیدا فقط یک بار وقت داشت تا با کاندیدای دیگر مناظره کند. 
در آمریکا: در انتخابات پارسال 2 کاندیدا 3 بار با هم مناظره کردند. مناظره اول 26 سپتامبر(4مهر)، مناظره دوم 7 اکتبر(15مهر) و مناظره سوم(23مهر)برگزار شد. انتخابات هم 15 آبان بود. این مناظره ها به جز مناظره های کارشناسان با هم بود. حدود 3 هفته بین آخرین مناظره تا انتخابات فاصله افتاد تا کارشناس های 2 طرف، آنها را آنالیز کنند.
نظر کارشناس: زمان قانونی انتخابات ما کوتاه است، این باعث می شود تا جذابیت و ریتم کاهش پیدا کند. دوره تبلیغات باید 3 -2 ماه باشد تا بشود سر فرصت کار کرد. با این فضا خیلی مشکل می شود به مناظره ها فرم داد. به هر حال همین که حاضر شدند 2 طرف را بیاورند خوب است. اما فکر کنم دیگر تکرار نشود چون تجربه خوبی نبود و کشید به جایی که نباید؛ به جایی که شایسته مردم و کاندیداها نبود. 

7-تقسیم بندی زمان 

در ایران: زمان 90دقیقه ای مناظره به 2 بخش حدوداً 40 دقیقه ای به هر کاندیدا و 10 دقیقه به مجری تقسیم شده که 10 دقیقه، 10 دقیقه بین کاندیداها به تناوب چرخید. طبق قرعه یی از کاندیداها شروع کرد و دیگری این فرصت را داشت تا صحبت های پایانی را انجام دهد. 
در آمریکا: 90 دقیقه مناظره به 10بخش 9دقیقه ای تقسیم می شود که هر بخش یک سر فصل دارد که با سؤال مجری شروع می شود یا با سؤال طرفین از هم. 
نظر کارشناس: تقسیم زمان بین کاندیداها به زمان های 10 دقیقه ای خوب نبود. این تقسیم به نظرم باید ببین 2 تا 5 دقیقه می بود تا ریتم تندتر باشد، موضوعات مختلف باشد تا شناخت ما بهتر شود. این فرصت های طولانی 10 دقیقه ای، جملات را مطول می کرد. 
منبع:مجله همشهری جوان، شماره215 /س

آمریکا،آمریکا،آمریکا.... میخوایم شبیه همه بشیم الا خودمون

اگرچه ضریب هوشی من بسیار پایینه اما اگه اشتباه نكنم !! این بحث درباره ی برنامه ی امروز دیروز فردا بود نه منظره های كاندیداهای ریاست جمهوری
در عجبم از انجمنی كه مدیرش خود اسپم میدهد و موضوع را منحرف می نماید
حكیمی را گفتند : اسپم از كه آموختی ؟ فرمود : از مدیر اسپمرها !
البته ناگفته نماند این موضوعی كه مدیر قرار دادند موضوع جالبی بود اما باید در مبحثی دیگر به اون پرداخته میشد چون ربطی به این بحث نداشت
اون دوستمون هم به نكته ی جالبی اشاره كردن : میخوایم شبیه همه بشیم الا خودمون
راست میگه . واقعا چرا همیشه دوست داریم مثل مرغ مقلد از دیگران تقلید كنیم ؟
چرا برای یكبار هم كه شده خودمون ساختارهای كهنه و غلط را نمیشكنیم ؟
روح ماجراجویی و مبارزه طلبی در ما مرده است. سالهاست كه مرده است