تبیان، دستیار زندگی

"به نام محبوبترین یار"

با سلام :

با تبریک به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 57 ، در این تاپیک قصد داریم تا با اتفاقات سالهای

 انقلاب در شهر و استان اصفهان آشنا شویم . اگر شما یا اطرافیانتان از گذر انقلاب در اصفهان خاطراتی دارید یا از منابع

 موثق اطلاعاتی در مورد آن روزهای اصفهان در دست دارید(با ذکر منبع) می توانید در این تاپیک ثبت کنید.

"با تشکر "

اولین حکومت نظامی:

به دنبال پیام هشت ماده ای امام در اول رمضان، شهرهای ایران بویژه شیراز و اصفهان به جوش و خروش افتاد. اصفهان حالت غیرعادی پیدا کرد و مردم ضمن تظاهرات، سینماها، بانکها و ادارات دولتی را به آتش کشیدند و عده ی زیادی کشته شدند. به دنبال این حادثه، دولت آموزگار در 25 مرداد 1357 در اصفهان، نجف آباد، شهرضا و همایون شهر حکومت نظامی و منع رفت و آمد اعلام کرده، سرلشکر رضا ناجی را به فرمانداری نظامی آنجا منصوب کرد. (تاریخ سیاسی معاصر ایران،مدنی،ج2،ص255-256)

4 بهمن 1357

در این روز افسران و همافران پایگاههای اصفهان ، بوشهر و شیراز به حمایت از امام خمینی (ره) تظاهرات کردند . 

بخشی ازسخنان امام خمینی در بهشت زهرا در روز 12 بهمن 1357

اصفهان در روز های انقلاب همچون امروزه همواره در راس قرار داشت. شنیده ام كه اولین حكومت نظامی توسط رضا ناجی دراصفهان برقرار شد یا مثلا مجسمه ی شاه از سبزه میدان و مجسمه ی پدر ملعونش از میدان انقلاب به پایین كشیده شد و تكه هایش را مردم با پا تا انتهای خیابان زینبیه هم بردند!!!

 "یا حی یا قیوم"

اصفهان هم در دوران مبارزه با رژیم ستم شاهی همپای همه ایران نفی استكبار را فریاد زد و در 22بهمن 57 بهار پیروزی در قامت نصف جهان پیچید.

اصفهان هم كه همواره حضور خود را در صحنه های مختلف سیاسی و اجتماعی به رخ دیگران كشیده است، این بار پرشورتر از همیشه به صحنه آمد و با فریاد خود، سكوت نشسته در گلوی مظلومان را به گوش ظالمان طاغوت صفت رسانید. فریادهای مردم اصفهان اما همزمان با فریادهای مردم تمامی نقاط كشور، در روز 22 بهمن به ثمر نشست و نهضت انقلابی ایران اسلامی به پیروزی رسید و این سرآغازی برای آزادی ایران پس  از قرن ها به حساب می آمد.

در روز دوازدهم بهمن ماه سال 1357، هیچكدام از روزنامه هایی كه خبر ورود امام به ایران را درج كرده بودند، روی دكه ها باقی نماند. مردم با در دست داشتن روزنامه خبر ورود امام به ایران را به گوش هم می رساندند و طولی نكشید كه سراسر میدان نقش جهان تا خیابان سپاه كنونی، خیابان چهارباغ و میدان انقلاب كنونی مملو از جمعیتی شد كه برای جشن ورود رهبر نهضت انقلابی ایران به كشور آماده می شدند.

دانشگاه اصفهان ، به مركز انقلابی اصفهان تبدیل شده بود. مركزی كه كلیه فعالیت های آن زیرزمینی و با احتیاط فراوان اما با شور و اشتیاق بسیاری به گوش مردم می رسید و آنان را برای ادامه راه انقلاب آماده می كرد.

روز سیزدهم بهمن ماه كلیه تندیس های شاه فراری ایران از میدان ها و خیابان های شهر به پایین كشیده شد و در روز چهاردهم بهمن نیز پرده ها و نشانه های حكومت طاغوتی پهلوی رنگ آتش گون به خود گرفت.

روز شانزدهم بهمن ، زمانی كه مردم از حادثه شب گذشته شهر اصفهان و كشته شدن سی نفر از مردم این شهر مطلع شدند، به خیابان ها ریختند و در ابتدای كار سنگرهایی را ساختند كه آنها را از گزند تیر دشمنان انقلاب محفوظ نگاه می داشت. هر چند شهادت در راه انقلاب افتخاری عظیم بود اما وجود مردم در آن زمان بیش از شهادتشان به انقلاب یاری می داد. با همه اوضاع پیش رو، مردم اصفهان روز سنگینی را همراه با نبرد و درگیری مسلحانه گذراندند. این در حالی بود كه مردم بسیاری از شهرهای دیگر، انقلاب را به ثمر رسانده بودند و تنها تهران، اصفهان، تبریز و مشهد به دلیل محسوب شدن به عنوان شهرهای مهم كشور ایران، هنوز با نیروهای امنیتی رژیم طاغوت درگیر بودند.

در روز هفدهم و هجدهم بهمن ماه ، درگیری ها همچنان ادامه داشت و بسیاری از نیروهای مبارز انقلابی نیز به درگیری با نیروهای رژیم طاغوت ادامه دادند. در این دو روز تعدادی از همشهریان اصفهانی در راه انقلاب به شهادت رسیدند اما هیچگاه آمار دقیق آن از سوی نیروهای امنیتی و منابع بیمارستانی اعلام نشد. با این وجود اما بسیاری از مردم و مبارزان انقلابی اصفهان نیز از سوی حكومت استعماری پهلوی ربوده شدند و به زندان های دور از شهر این رژیم انتقال یافتند. این تعداد، همان افرادی بودند كه پس از پیروزی انقلاب از شكنجه های شش روزه خود، رسوایی های بسیاری را برای رژیم طاغوت به بار آوردند.

روز نوزدهم بهمن ماه اما انقلاب دیگر در مسیر پیروزی قرار گرفته بود. در خرداد ماه سال 42 و زمانی كه امام خمینی(ره) خیانات رژیم طاغوتی پهلوی را افشا كرد، تظاهراتی روی داد كه شهرهای دور و نزدیك قم را هم فرا گرفت و این اولین قدم نهضت انقلابی ایران برای دستیابی به انقلابی عظیم به حساب می آمد.