تبیان، دستیار زندگی

سلامت جسمی از سلامت روانی و عاطفی قابل تفکیک نیست. آدم‌های شاد، آدم‌های سالمی هستند. تاریخ جهان به ما می‌گوید که شادی به این که شما چه دارید بستگی ندارد بلکه به این که شما که هستید وابسته است. اکنون که در آستانه سال نو قرار داریم، خوب است لحظه‌ای به این موضوع بیندیشیم که چه چیزی واقعاً ما را شاد می‌‌کند.
کلید زیر می‌‌توانند در این زمینه به ما کمک کنند:
١) به ندای بدن خود گوش فرا دهید. این ندا از طریق علامت‌های راحتی یا ناراحتی، خوشی یا ناخوشی، خود را به ما عرضه می‌‌کند. هنگامی که رفتار خاصی را برمی‌‌گزینید و انجام می‌‌دهید از بدن خود بپرسید چه احساسی درباره آن دارد؟ اگر بدنتان علامت ناراحتی و درماندگی جسمی یا روانی فرستاد، آن رفتار را کنار بگذارید. و چنانچه علامت راحتی و اشتیاق فرستاد، آن را ادامه دهید.
٢) در «حال» زندگی کنید، چون این تنها لحظه‌ای است که در اختیار دارید. توجه و تمرکز خود را بر هر آنچه اینجا و اکنون است معطوف دارید و جستجوگر «کمال» در هر لحظه باشید. هر چه برایتان پیش می‌‌آید را تمام و کمال بپذیرید. در این صورت است که می‌‌توانید از آن لذت ببرید، از آن درس بگیرید و سپس رهایش کنید. «حال» همان گونه است که باید می‌‌بود. بینهایت قانون طبیعت دست به دست هم داده‌اند تا این لحظه خاص، این تفکر خاص و این تلقی خاص را برای شما به وجود آورند. این لحظه بدین گونه است زیرا کلّ جهان هستی بدین گونه است. سعی نکنید با بینهایت چیز مختلف از سر ستیزه‌جوئی برآئید. بلکه در عوض، خود را با آن‌ها یگانه سازید.
٣) زمان‌هایی را برای سکوت، مراقبه (مدیتیشن) و گفتگوهای درونی با خودتان اختصاص دهید. در این لحظه‌های سکوت و آرامش، به زندگی درونی خود توجه کنید و با منبع آگاهی‌‌های خالص خود دوباره ارتباط برقرار کنید و اجازه دهید به جای این که تعبیر و تفسیرهای تحمیلی خارجی به شما بگوید چه چیزی برای شما خوب است و چه چیزی برای شما خوب نیست، شهود و مکاشفه درونی شما را راهنمایی کند.
٤) نیاز خود برای تأیید شدن توسط دیگران را کنار بگذارید. شما تنها قاضی ارزش‌های خود هستید و هدف شما کشف ارزش‌های بی‌‌شمار در درون خود است، صرفنظر از این که دیگران چه فکری کنند. اگر این را بپذیرید، آزادی بزرگی به دست می‌‌آورید.
٥- هنگامی که در خود احساس خشم یا مخالفت با یک نفر یا یک وضعیت کردید، قبول کنید که دارید تنها با خودتان مبارزه می‌‌کنید. مقابله کردن، یک واکنش دفاعی است که بر اثر آسیب‌های کهنه به وجود می‌‌آید. با دست کشیدن از خشم خود، هم به بهبود حالتان کمک می‌‌کنید و هم با جریان هستی هماهنگ می‌‌شوید.
٦) بدانید که دنیای «خارج» انعکاس واقعیت «درونی» شماست. واکنش‌هایی که نسبت به افراد نشان می‌‌دهید، چه عشق و چه نفرت، بازتاب دنیای درونی شماست. آن چیز که بیشترین نفرت را از او دارید، چیزی است که آن را بیشتر از سایر چیزها در درون خود انکار می‌کنید. و آن چیز که بیشتر از بقیه چیزها بدان عشق می‌‌ورزید، چیزی است بیشتر از هر چیز دیگر در درون خود آرزویش را دارید. از آینه روابطتان برای تکامل خود راهنمایی بگیرید. هدف، خودآگاهی کامل است. هنگامی که بدان دست یافتید، هر چیز را که طلب کنید به طور خودکار برایتان فراهم است و هر چیزی را که دوست نداشته باشید به طور خودکار ناپدید خواهد شد.
٧) بار سنگین «قضاوت کردن» را از دوشتان بردارید تا احساس سبکی کنید. قضاوت، جنبه‌های ارزشی درست یا غلط را بر یک وضعیت تحمیل می‌‌کند. هر چیز قابل درک و بخشش است، امّا وقتی درباره آن قضاوت می‌‌کنید، امکان درک کردن را از بین می‌‌برید و فرایند یادگیری عشق ورزیدن را قطع می‌‌کنید. شما وقتی درباره دیگران قضاوت می‌‌کنید، در واقع کمبود خویشتن‌پذیری خود را بروز می‌‌دهید. به یاد داشته باشید که با بخشیدن هر نفر، بر میزان عشق به خود می‌‌افزائید.
٨) بدن خود را با خوراکی‌‌ها، نوشیدنی‌‌ها و عواطف ناسالم آلوده نکنید. بدن شما وظیفه‌اش فقط پشتیبانی از حیات شما نیست بلکه وسیله‌ای است که شما را در سفر به سمت تکامل حمل می‌‌کند. سلامت هر سلّول، مستقیماً در وضعیت سلامت کلّی شما موثر است زیرا هر سلّول در حکم یک نقطه آگاهی در مجموعه آگاهی‌‌هایی است که شما باشید.
٩) رفتارهای با انگیزه ترس را با رفتارهای با انگیزه عشق جایگزین سازید. ترس ناشی از خاطراتی است که در گذشته در ذهن ما جا گرفته است. با یادآوردن آنچه در گذشته ما را ناراحت کرده، انرژی‌‌های خود را به سمتی هدایت می‌‌کنیم که مطمئن شویم یک آسیب قدیمی دوباره خود را تکرار نکند. امّا با تحمیل گذشته بر حال، هرگز نمی‌‌توانیم تهدید آسیب دیدن دوباره را برطرف سازیم. این کار تنها هنگامی اتفاق می‌‌افتد که سپر امنیتی خود را کشف کنیم و آن چیزی جز عشق نیست. وقتی رفتارهای ما با انگیزه عشق و حقایق درونی باشد، می‌‌توانیم با هر تهدیدی مقابله کنیم زیرا قدرت درونی ما در برابر ترس نفوذ ناپذیر است.
١٠) این را بدانید که دنیای بیرونی‌، تنها آینه‌ای از یک هوشمندی عمیق‌تر است. این هوش و خرد، سازمان‌دهنده ناپیدای همه چیز در عالم هستی است و چون بخشی از آن در وجود شما قرار دارد، شما هم در سازماندهی امور جهان شریکید. بنابراین، شما به طور جدایی‌‌ناپذیری با همه چیز پیوند دارید. پس وجود افکار مسموم و ناسالم در ذهن شما بر کل هوشمندی جهان اثر منفی می‌‌گذارد. زیستن در حالت تعادل و خلوص، هم برای خود شما و هم برای کره زمین بهترین چیز است.

با سلام ممنون- خیلی خوب بود لطفا همه‌ی مطلبتون رو Bold نكنید، خوندنش كمی سخت می‌شه ممنون

با سلام - به نظر من کلمات نمیتونن به خوبی تاثیرگذار باشند.