کنجکاوی!
میشه گفت آدما دو دسته ان.بعضی هاشون
کنجکاون و بعضی هاشون بی تفاوت.خوب البته خیلی نا موزون پراکنده شدن.یعنی حدود 80
درصد ادما کنجکاون و 20 درصد باقی مونده بی تفاوت(که خوب البته مجبورن که وجود
داشته باشن چون بهر حال کنجکاوی نسبیه و وقتی میگیم 80 درصد کنجکاون باید یه چند
تایی هم بی تفاوت باشن که اینا نسبت به اونا سنجیده شده باشن!).اصلن اسم این ویژگی
روشه .کنجکاو یعنی یه آدمی که می ره کنج رو می کاوه و اون 20 درصدی که تو کنجن رو
رو آزار میده(اسمشون رو میذاریم کنجی!)
از قضای روزگار منم از اون آدمای
کنجیم...و اصلا این آدمای کنج کاو رو درک نمی کنم .و صد البته همیشه می خوام به
اینا یاد بدم که بابا این چیزی که تو کنجه ممکنه به چه درد تو بخوره!یه مثال می
زنیم یه آدم کنجی رو فرض کنید که میره یه کتابی از مدرسه ی قراضه که می خواد به
زودی موزه بشه میگیره.حال آن گروه معهود می یان و هر کدومشون که از این کنج رد می
شن میگن کتابتو بده ببینم و خوب موضوع به همین جا ختم نمی شه .این فرد
موزی(موذی)نظرات شخصیش رو هم در مورد کتاب بیان می کنه و این کنجی مجبوره گوش کنه
به هر حال کنجی ها حس می کنن که این افراد خیلی مادی پرستن. یعنی به هر حال به نظر
من خیلی بده که آدم ها نسبت به همه چی حریص باشن و حس کنن که باید همه چیز رو
بدونن.و تازه فضای شخصی کنجی رو از بین می بره(در نظر بگیرید که کنجی با فضای شخصی
تعریف می شه!).
و این دعوا همیشه بین کنجی و کنج کاو
وجود داره!کنج کاو ها معتقدند که باید از همه چی باخبر بشن چون ممکنه که به دردشون
بخوره و می خوان در مورد همه ی افراد جامعه اطلاعات کسب کنند.و کنجی ها معتقدند که
مجبور نیستند هر کاری که می کنند و هر چیزی رو که فکر می کنن و برنامه ریزی می کنن
جلوی همه نمایانده بشه!خوب البته به نظر مورشناسان افراد کنجکاو برون گرا و افراد
کنجی درون گرا هستند .ببینید اصلا حتی من که یه کنجیم وقتی دارم این رو می نویسم
اصلا علاقه ندارم و نمی خوام که کسی از کار من سر در بیاره چون فضای ذهن رو اشغال
می کنه و آدم رو محدود می کنه پس مزاحمه!
ام.اس
خوب شما کنجی هستید یا کنج کاو؟ نظر و تجربه ی شما درباره ی احساسات کنجی ها و
کنجکاو ها چیه؟
