تبیان، دستیار زندگی

از اوایل تاریکی صبح روز 6بهمن سال 1360 که وقتی مردم آمل از منازل بیرون آمدند ، وضعیت شهر را دگرگون یافتند ، اشرار و منافقین را میدیدند که شهر را به یک پادگان نظامی تبدیل کرده بودند. این افراد کسانی نبودند مگر، کمونیستها و محاهدین خلق(خادمین شکم و روده و معده)که خودرا «سربداران» می نامیدند.این منافقین به حمایت نظام کمونیست شوروی اراده کرده بودند تا ظرف مدت کوتاهی ارتباط شهر آمل را بعنوان ورودی اصلی مازندران، از تهران قطع نمایند سپس به تدریج کل مناطق شمال ایران را از پیکره نظام اسلامی جداسازند.چرا که حضور اجانب شوروی در شمال ایران و انگلیسی ها در جنوب ، و دامنه نفوذ آنها به سالها و ده های دور برمیگشت. حضور شوروی بخصوص در سالهای جنگ جهانی دوم، هرگز از حافظه مردم شمال ایران اسلامی پاک نخواهد شد، بنحوی که آنان با تمام گستاخی خود، از ضعف دولت مرکزی ایران بهره میبردند و هر جنایتی که میتوانستند برسر مردم بی دفاع این خطه می آوردند. حتی آنان در ورودیهای استانی مانند مازندران   گمرک هایی بدون اجازه ایران  قرار داده بودند  تا  رفت و آمد مردم را به تهران زیر نظر داشته باشند. که نتیجه آن برای مردم مظلومی که برای تهیه مایحتاجشان مجبور به رفتن تهران بوند ، جز باج و خراج دادن به این بیگانگان نبود. 
آری ، آن روز یعنی ششم بهمن، به منظور نهایی کردن هدف خود و زدن ضربه نهایی و مهلک به پیکره انقلاب، منافقان با قرار دادن مقر خود در جنگلهای آمل، وبا تمرینات سخت نظامی و چریکی، آماده برای چنین هدفی شده بودند.در پی این تحلیل سازمان کمونیستها در اوایل سال1360 طی نشستهایی به دو قسمت مجزا اما ، در كل پشتیبان یكدیگر تقسیم گردید. گروه اشرف دهقان طرفدار جنگ چریكی شهری كه در كردستان استقرار یافت  و گروه ارتش رهایی بخش به رهبری حرمتی پور و عبدالرحیم صبوری كه خواهان اعزام به جنگل و حركت دهقانی بودند.
از دید این سازمان هدف و انگیزه انتخاب خط مشی مسلحانه و استقرار در جنگل عبارت بود از: «1- افتتاح جبهه دوم مبارزه علیه نظام اسلامی، تا كمك به جبهه منافقین كردستان باشد 2- با جنگ پارتیزانی(نامنظم ) نیروهای انقلاب را در این جبهه سرگرم كرده تا كردستان ضربه نخورد و شمال را هم مانند كردستان كم كم آزاد نمایند 3- سپس ارتش مردمی ایجاد شود و ...... »
هدف سازمان از انجام مبارزه مسلحانه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و برپایی حاكمیت باصطلاح انقلابی خودشان بوده است. اما این هدف در كوتاه مدت عملی نبود زیرا: «توازن نیروی خلق و ضد خلق نشان می داد كه ایران نمی تواند به شكل قیام – توده ای و زودهنگام – خود را آزاد سازد، لذا این عدم توازن نیرو اینطور مینمایاند كه راه رهایی ، جنگ دراز مدت است تا در آن نیروی انقلابی كم كم به آزاد كردن مناطق شمال بپردازند.»
در پی این طرز تفكر نیروهای ارتش رهایی بخش در تابستان 1360 شروع به شناسایی و استقرار نیرو  در جنگل های شمال كشور کردند و خود را آماده درگیریهای شورشی نمودند.اتحادیه منافقین قصد داشت از طریق عملیات پی در پی نظامی و جذب نیروهای جدید از طریق روستاها و شهرها،‌ ارتش رهایی بخش خلق را پی ریزی كند و با این ارتش خلقی كه قسمت اعظم آن توده های مردمی خواهند بود انقلاب اسلامی را سرنگون سازد. «پس می توان اهداف شورش مسلحانه این منافقین را اینگونه مطرح كرد: 1- جنگ مسلحانه علیه نظام پس از استقرار در جنگل، 2- قیام مسلحانه شهری، 3- گرفتن شهر آمل و آزاد سازی آن،‌ 4- برانگیختن مردم برای قیام مسلحانه علیه نظام اسلامی  5- و در نهایت برانداری نظام جمهوری اسلامی ایران ».
اما در این بین اراده و مشیت خداوند چیز دیگری بود، چرا که ملتی،  اگر در راه خداوند گام بردارد و دست به جهاد و ازخود گذشتگی زند، حنما نصرتها و امدادهای الهی با آنان خواهد بود.مردم آمل

هم که غیرت انقلابیشان به جوش آمده بود جلوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تجمع کردند تا با گرفتن اسلحه بطور خود جوش به مبارزه علیه آنان بپردازند.چون که آن سالها همزمان با ایام دفاع مقدس بود ، لذا سپاه بخاطر نداشتن  اسلحه کافی ، نتوانست به همه مردم مبارز آمل، اسلحه دهد، اما مردم مبارز و شهید پرور آمل که در تحت هر شرایط خود را فدایی انقلاب و رهبر انقلاب میدانستند، آرام ننشستند و بقیه کسانیکه نتوانستند اسلحه بگیرند با چوب ، بیل ، سنگ و...... وهرآنچه که در دست داشتند به جهاد شتافتند.مردم آمل با تمام و جود سینه ها را سپر انقلاب و رهبری نمودند در مقابل گستاخی این منافقین کوردل که به اشتباه مردم را حامی خود میدانستند!! ایستادن و یکسره شهر را میدان مبارزه کردند و با ساخت سنگرهای بیشمار، شهر آمل را برای همیشه به نام شهر«هزارسنگر»در قاموس انقلاب اسلامی ایران ثبت کردند.
در آن روز حماسی مردم آمل ظرف مدت 10 ساعت چشم فتنه را از کاسه درآوردند و با سرکوب کردن منافقین، خاطره به یادماندنی از خود به یادگار گذاشتند. در آن روز مردم آمل با اهدای چهل شهید به انقلاب ، توانستند همانند این آیه که میفرماید«وَ وَعَدنا مُوسَی ثَلاثِینَ لَیلَه وَ اَتمَمنَاهَا بِعَشر....»(--- و ما به موسی سی شب وعده دادیم و چون پایان یافت، ده شب دیگر به آن افزودیم تا آنکه زمان وعده به چهل شب کامل شد........سوره اعراف آیه 142---) کار را اتمام نمایند. و تقدیر چنین بود که حتما تعداد شهدا عدد 40شود، تااین تجلی اخلاص و شجاعت به اکمال برسد و انقلاب اسلامی را بیمه نماید.و بی جهت نبود که حضرت امام خمینی رحمت الله علیه در وصیتنامه خود با عظمت از مرد م  آمل یا کردند و اشاره داشتند که ما باید از شهر آمل و مردم آمل تشکر کنیم، دیدید که مردم آمل چه بر روز آنان آوردند و............
عالم فرزانه و مفسربزرگ قرآن در جهان اسلام، آیت الله جوادی آملی حفظه الله میفرمایند «از آن هنگام كه مردم آمل بیدار شدند و به صحنه آمدند، به شكل جدی و همه جانبه مبارزه كردند و مأموران رژیم پهلوی را در آمل به عجز و ناتوانی واداشتند. نشانه‌اش این بود كه آمل جزو نخستین شهرهایی بود كه در سال 1357(هـ.ش) با اعلام جمهوری و استقلال، ارتباط خود را از رژیم پهلوی قطع كرد و مردم شهر و روستاها كنترل ورود و خروج و تأمین امنیّت و نظم شهر را توسط هسته‌های مردمی متشكل از جوانان سلحشور شهر و روستاها به عهده گرفتند و بدین طریق، زودتر از بسیاری از شهرها از دولت طاغوت نجات پیدا كردند.
همچنین قیام همگانی مردم آمل و روستانشینان آن در جریان جنگل (حماسه‌ی‌ قیام ششم بهمن سال 1360(هـ.ش) بر ضد گروهك‌های مهاجم به شهر آمل)، برگ زرین دیگری از سلسله افتخارات مردم منطقه‌ی‌ آمل و شمال به حساب می‌آید، بلكه فخری برای همه‌ی‌ مردم ایران بود؛ چون در برابر مهاجمان جنگلی در ظرف ده ساعت مقاومت و ایثار جانانه، چهل شهید و قربانی دادند؛ یعنی هریك ربع ساعت، یك تن از بهترین جوانان خود را قربانی دادند تا توانستند فضای شهر و محیط اطراف آن را از لوث وجود و حضور عناصر ملحد، فاسد و مزدور اجنبی پاك و به خون پاك شهیدانشان عطرآگین كنند. از این‌رو، امام راحل"رضوان اللّه علیه" در وصیّت‌نامه الهی ـ سیاسی خود از مردم آمل و قیام مردم شهر و روستاهای آن بر ضد جنگلی‌های مهاجم به عظمت یاد و از آن‌ها تشكر كردند.»
به هر حال بر همه نسل جوان لازم و ضروریست که تاریخ انقلاب اسلامی را واکاوی نمایند تا با افتخار به آن در جهت حفظش کوشا باشند. إن شاءالله...........

چقدر جالب بود.........من این موارد گفته شده رو قبل از این نمیدونستم.............

گرچه قبلا دورادور از حماسه مردم شهر هزارسنگر آمل و تشکر امام خمینی از مردم  ون شنیده بودم اما با توضیحات  شما ، خیلی به این حادثه اشراف پیدا کردم

ممنون

با سلام درود و صد بدرود بر روان پاك شهدای اسلام و ایذان اسلامی گُل كاشتن یا علی

یه سؤال چرا هرسال سالگرد حماسه 6بهمن رو پاسداری می‌کنند؛ ولی درحالیکه حرکتی شبیه همون اتفاقی که در آمل افتاد، هم زمان با اون واقعه در گنبدکاووس هم رخ داده ولی نامی از اون نمیبرند! چرا؟؟؟؟

آیا مقاصد سیاسی پشت پرده است یا به خاطر مردمی نبودن دفاع ترکمن‌ها حرفی ازآن نیست؟؟؟؟

خیلی دوست دارم درباره‌ی آن‌هم بدانم ولی منابع فارسی مرتبط با آن قلیل‌اند و البته منابع ترکمنی زبان زیاد دیدم.

ممنون از مطلب خوبتون. ممنون که حماسه ششم بهمن آمل رو یادآوری کردین.