این روزها هر كسی برای رسیدن به اون چیزی كه بهش عشق دارد تلاش می كنه ولی امان از اونروزی كه هیچ عشقی نداشته باشی تا تورو به زندگی كردن امیدوار كنه من خودم دارم از این درد رنج می برم
امان از وقتی که آدم امیدش نا امید شه :((
من خودم این حسو داشتم و یک سال عمرم به بطالط کامل گذشت ، صحبت های حامد عالی بودند ، همیشه یه عشق زمینی می تونه همراهی باشه برای رسیدن به عشق حقیقی و الهی همه میگن پل و در و فلان من میگم همراه کننده ، ما در زندگیمون وقتی به یک سفر میریم بدون همراه مطمئنا سفر برایمون بی معنیه و بیشتر افسردمون می کنه و باید همیشه همراهی با ما باشه و وقتی این همراه درست انتخاب شده باشه مطمئنا انتهای مسیر موفقیت بزرگی در انتظارمونه ، پس یک نکته ی مهم اینه که با وضعیت روحی وخیم هیچ وقت همراهتون رو انتخاب نکنید چون ممکن به علت فشارهایی که وجود داره اشتباهات جبران ناپدیری کنیم و نا امیدیمون بیشتر شه .
یاد خدا همیشه مهمه خدا اون چیزی که در درون خودمون بهش رسیدیم و تعریف خودمونه البته با عقل و احساسات همیشه همراهمونه و هیچ وقت تنهامون نمیذاره و مطمئن باش نزدیک ترین و عاشق ترینه . مقیاس کوچیکش عشق مادر به فرزندشه .
اما به طور کل به قول حامد آدم باید تو زندگیش اهداف گوناگونی رو قرار بده و هیچ وقت بی هدف نباشه و یاد بگیره زندگی درست رو درست زندگی کنه :) این جمله رو از یک مدیر متشخص و خیلی با کلاس و خیلی پولدار :) و روشن فکر خداشناس هدیه گرفتم :) و هیچ وقت فراموشش نمی کنم .
انشاءالله همیشه در زندگیتون با هدف باشید و زیبا زندگی کنید .