تبیان، دستیار زندگی

طی چند سال اخیر، یكی از رجال نظامی كه خود بزرگ بینی هوس سیاسی شدن! بد جوری خفه اش كرده بود، وقتی خواست برای نمایندگی مجلس و یا ریاست جمهوری، كاندیدا شود، اقدام به عملی بسیار ناجوانمردانه كرد كه متاسفانه سنگ بنایی شد برای سوء استفاده های بعدی.
وی كه با گذشت سال های مدید از شهادت آن سرداران، هیچ سراغی از خانواده آنان نگرفته و تازه به فكرش رسیده بود كه می توان از عنوان خانواده آنها برای بالا بردن آراء انتخاباتی استفاده بهینه كرد، در بروشورهای تبلیغاتی اش، نام چند تن از فرزندان و همسران سرداران شهید را به عنوان حامی خود، یدك كش كرد تا با استفاده ابزاری از آنها، بتواند چند رای جمع كند. همان شد كه در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، شاهد بودیم كه برخی از آن خانواده ها كه خود را مدعی و نماینده تام الاختیار شهید خود می دانستند، با وجودی كه 26 سال از شهادت عزیزشان می گذرد، بجای او تصمیم گیری كرده و كم مانده بود از زبان آن شهید، نام كاندیدایی خاص را مطرح كنند!
عده ای كه همواره بر طبل "عدم تقدس شهدا " و زمینی بودن آنها می كوفتند، و برای كوبیدن جناح مقابل حتی حاضر بودند به خیال خام خود، جایگاه و مقام شهدا را تنزل دهند، به یك باره صفحات نشریات و بروشورهای شان مملو شد از تقدس و الهی بودن و دست نیافتنی بودن شهدا و به دنبال آن مصاحبه با خانواده آنها برای اعلام تایید خویش.
مثل این كه این روزها، بچه هایی كه از پدرشان حتی تصویری به خاطر ندارند، به خود حق می دهند تا درباره نظرات و تفكرات پدر خود تعیین تكلیف كنند و از قول آن بزرگوار، از افراد و جناح های مختلف حمایت كنند یا دیگران را بكوبند!
ای كاش این فرزندان محترم شهدا، فقط ذره ای نامه ها، وصیت نامه و گفته های پدران خویش را مرور می كردند تا دریابند پدرانشان، نه برای رسیدن به پست و مقام دنیوی، كه تنها و تنها برای حفظ اسلام و به پیروی از ولایت فقیه جان ارزشمند خویش را در طبق اخلاص نهادند. وگرنه همین شخصیت های سیاسی متحول شده و برگشته از آرمان های امام خمینی، همان روزها هم بودند و برای همین شهدا فقط به واسطه این كه در خط امام هستند، قابل احترام بودند و بس.
استاد شهید مرتضی مطهری، جمله بسیار زیبایی دارد به این مضمون:
"شخصیت ها، تا زمانی برای ما قابل احترام هستند كه در مسیر حق حركت می كنند، به محض این كه از راه حق خارج شدند، دیگر هیچ ارزش و احترامی ندارند. "
چه كسی گفته هر كس كه زمانی با امام بود، تا ابدالدهر هر عملی مرتكب شود برای ما مقدس است و باید الگو قرار گیرد؟
پس تكلیف بنی صدر، قطب زاده و ... ده ها تن امثال آنان كه سال های اول انقلاب ظاهرا با امام همراه بودند و به پیروی از نفس خود، به مرور مسیر خویش را امام و انقلاب اسلامی جدا كردند، چه می شود؟ آیا باید همچنان قابل احترام و ارزش باشند؟
مگر آنان كه با وجود سابقه ده ها ماه در جبهه و حتی جانبازی، به دلایل مختلف كم آوردند و در اوج ذلت و خفت به آغوش دشمن پناه بردند و با ارائه اطلاعات و افشای اسرار حكومت اسلامی، به انقلاب و مردم ضربه زدند و حتی امروز در شبكه های ماهواره ای غرب از شهید همت و باكری خاطره تعریف می كنند، باید برای ما قابل ارزش و احترام باشند؟
آیا "شمر بن ذی الجوشن "، به واسطه حضور در جنگ صفین و جانبازی در ركاب امام علی (ع)، باید كه الگو شود و در روز عاشورا، لشكریان مقابل امام حسین (ع)، شمر را با سابقه جبهه و جانبازی ببینند، ولی امام حسین (ع) را نبینند!
مگر صرف بودن مقطعی از تاریخ در كنار امام، مجوز هر گونه ادعایی تا یوم القیامة است؟
مگر نه این كه برخی از آنانی كه در جنگ های بدر و احد همراه پیامبر اعظم (ص) بودند، و یا در نبردهای امام علی (ع) ایستادگی و جانبازی از خود نشان دادند، در مقطعی در برابر تحریك آقا زاده ها و نفس خویش، كم آوردند و در مقابل امام بر حق، صف آرایی كرده و در اوج ذلت به هلاكت رسیدند؟
واقعا این حضرات بر سنگ قبر آنان چه می نویسند؟
بیش از این كه این خطر ما را تهدید كند كه از شهدا فقط عكسی زیبا در قابی زرین بر دیوار بنشانیم و بس، این خطر عظیم تهدیدمان می كند كه با استفاده سلیقه ای از شهدا در هر انتخابات و حوادث سیاسی، شان و جایگاه آنان را كه می تواند الگوی مردانگی، پایداری و پیروی از ولایت فقیه و جانبازی در راه اسلام و انقلاب باشند، به ابزاری ناقص با تاریخ مصرفی بسیار كوتاه تبدیل كنیم و مطمئن باشیم چند سال دیگر، نه مردم عادی كوچه و خیابان، كه پیش از آنها، رجال سیاسی و حتی خانواده شهدا، برای آنها ارزش و احترامی جز وسیله ای برای جلب و جذب آراء انتخاباتی نگاه نكنند.
و به قول قدیمی ها:
"حرمت امام زاده را متولی باید حفظ كند. "
این كه خانواده شهدا به خود اجازه دهند تا در هر مسئله دنیوی، از شهید خود خرج كنند، آیا باعث آن نخواهد شد كه جوانان جناح مقابل، به آن شهید به چشم دیگری بنگرند و خدایی ناكرده نسبت به او و هر آنچه درباره اش گفته می شود، موضع منفی بگیرند؟
چه كسی می تواند ادعا كند:
"اگر فلان شهید امروز بود چه می كرد و چه می شد؟ "
و چه سخت است كه عده ای برای تحریك احساسات و افكار عمومی، از دختری كه هنگام شهادت پدرش فقط 11 ماه داشته، بپرسند:
"اگر امروز پدرت بود چه می كرد؟ "
و اونیز تحت تاثیر جوسازی ها، بگوید:
"شاید اگر پدر و عموی من هم این روزها بودند مجبور می شدم در زندان به ملاقات شان بروم یا اعترافات شان را از تلویزیون ببینم. "
و چه سخت است كه سرداران شهید را با كسانی كه پرونده شان بسیار واضح است مقایسه كنیم.
فقط یك سوال:
كدامیك از این حضرات كه امروز اعترافات شان از تلویزیون پخش می شود، مستقیما در جبهه حضور داشتند؟
و یا كدامشان در پرونده 8 شهریور، و شهادت رجایی و باهنر دست نداشته اند؟
براستی اگر سرداران شهید امروز بودند، قاطعانه درخواست نمی كردند تا پرونده منافقین واقعی و قاتلین 8 شهریور پی گیری شود؟ و یا نه، به این بهانه كه اینان نیروهای ارزشی و زحمت كشیده انقلاب هستند، آن پرونده مكتوم بماند؟
مگر در همان ایام جنگ بحث های آن چنانی سیاسی در جریان نبود؟
مگر در همان سال های میانی جنگ، بحث چپ و راست، روحانیت و روحانیون، نخست وزیری و استعفای فلانی و هزاران مشكل سیاسی و جناحی دیگر در جریان نبود؟
براستی موضع سرداران شهید در قبال آن حوادث و مسائل چه بود؟
جنگ را رها كرده، خود را وقف فلان جناح سیاسی یا گروه و سازمان كردند؟ و یا این كه همچنان خالصانه، به استواری در راه خویش ادامه دادند و در بحرانی ترین شرایط كه به قول شهبد همت هر روز تهمتی بارشان می كردند، همه وجود و هستی خویش را در راه پیروی از ولی فقیه تقدیم كردند؟
امروز چه كسی می تواند ادعا كند كه فلان سردار شهید فقط به خواست و خوش آمد فلان شخص و یا فلان سازمان سیاسی نه خارج از خط امام، كه حتی در ظاهر در خط امام، جان خویش را فدا نمود؟
آقایان اگر می خواهند برای سرداران شهید زندگی نامه جدیدی بنویسند، حتما باید دست خط آنان را جعل كرده و وصیت نامه جدیدی بنویسند؛ وگرنه هر چه تلاش كنند و فریاد برآورند و متاسفانه در این راه از برخی خانواده آن شهیدان عزیز نیز بهره جویند، نمی توانند كلام و راه ثابت آن شهید را محو كنند و یا به نفع جناح خویش تغییر دهند.
فقط یادمان نرود: آن دلاورمردان و شهیدان، اسلام، انقلاب اسلامی و ولایت فقیه را با هیچیك از شخصیت ها، احزاب و جناح های سیاسی عوض نمی كردند چه برسد به متوسل شدن به بی.بی.سی، آمریكا و همراهی با جریانات لائیك و ماركسیست و جاسوس خارج از كشور برای اعتراض علیه نظام اسلامی به امید قیام و برقراری حكومتی كه خوش آمد دشمنان دیرینه اسلام و امام باشد.
هیچگاه دوست نداشتم از این ضرب المثل استفاده كنم، ولی ظلمی كه به واسطه برخی وازدگان و شكست خوردگان سیاسی كه به هنگام غرق شدن در گرداب هلاكت، به هر چیزی دست می اندازند، باعث شد تا این گونه گویم:
قدیمی ها ضرب المثل های قشنگی در این باره دارند كه:

"گیرم پدر تو بود فاضل، از فضل پدر تو را چه حاصل؟ "

با سلام ممنون- چی بگیم كه دلمون خون شد اللهم عجل لولیك الفرج یا علی