تبیان، دستیار زندگی

گاهی وجدانی می میرد

وشرافت زیر لگدهای هوس جان میسپارد.

با کدام ترازوی میزان باید خوب و بد ودرست و نادرست را سنجید؟

اگر کسی وجدان خود را دست کاری کرده باشد

اگر غیرت کسی در ازدحام اجتماع گم شده باشد

اگر مردانگی و فتوت ازگروهی روی برگردانده و قهر کرده باشد چگونه میتوان به سلامت نبض جامعه اطمینان داشت

دیگر مرز مطمئنی نمی ماند و همه حرمت ها شکسته میشود

گناه همان تخلف از فرمان خدا و قانون آسمان است 

به تعبیر دیگر خلاف همان گناهی است که عقل وشرع و وجدان درنکوهش آن هم سخنند

این که یک مدیر و مسئوول امکانات دولتی و وسایل بیت المال را در راه استفاده های شخصی خود یا همسر و فرزندان و دوستان بکار گیرد یا مغازه داری برخی اجناس سهمیه ایی را برای نورچشمی ها وآشنا کنار بگذارد

پزشکی که از ناچاری بیمار سواستفاده کند و هزینه چندبرابر طلب کند

معلمی که در امر آموزش دانش آموزان از وقت و کار بدزدد و در کلاس جدول حل کند یا مجله بخواند

کارمندی که رشوه بگیرد یا اختلاس کند

تعمیرکاری که از خودرو و وسایل برقی افرادقطعه بردارد

مامور انتظامی که از متخلف حق حساب بگیرد و رهایش کند

اینها غیر از اینکه خاف استو جرم و پیگرد قانونی دارد گناه هم هست

چنان نیست که ارتکاب یک خاف تنها یک انحطاط فرهنگی و کار زشت اجتماعی باشد بلکه گناه است

و...گناه عذاب الهیدارد

عذاب وجدان هم سر جای خود 

سلام

مطلب خیلی جالب و پرمحتوایی رو مطرح کردید،

نمیدونم که شما اینو میدونید یا نه، 

اون چیزی که زندگی رو بعد از ظهور آقا صاحب العصر و الزمان جذاب و شیرین میکنه، عدالتیه که در سایه ی ایشون محقق میشه

چیزی که ما اصلا نمیتونیم تصورش رو هم بکنیم اینه که یه روزی قانون و شرع و عرف با هم منطبق میشن

یعنی در دنیای پس از ظهور، قانون اسلامی حتی به اندازه سر سوزن با شرع تفاوت و اختلاف نداره و از اون جالب تر اینکه عرف مردم هم کاملا با اون مطابقت پیدا میکنه!

با تشکر از کاربر عزیز MOHAMMADVAFENSS  که این بحث رو ایجاد کردند

از بقیه دوستان هم تقاضا می کنم که فعالانه در این بحث شرکت کنند.

آیا در موقع ارتکاب هر گونه خلاف حتی به ظاهر کوچک به یاد خدا هستیم؟

چگونه است که در هنگام ارتکاب گناه یا هر خلافی تمام جوانب را می پاییم که کسی نبیند و نشنود و از همگان مخفی بماند

اما ناظرترین و نزدیکترین را که همان پروردگار ماست در نظر نمی آوریم و از او خجالت نمی کشیم ؟؟؟

که وجدان و شرافت شاید همان احساس وجود خدا در هر لحظه باشد در کنارمان.

و چرا حس نمی کنیم این نزدیکترین را.

چگونه با نفس و هوس خود مبارزه کنیم و بر او غالب شویم؟؟؟

و یاد خدا را در هر لحظه جایگزین کنیم؟؟

تا پاک شود جامعه از گناه و خلاف و پیش رویم به سوی ایجاد اجتماعی خالص و پاک.

به نام خدا - سلام . ما با اینکه یکتا پرستیم اما به یکتای خود اعتقاد نداریم . خدا است و ما هم می دانیم که هست اما در عمل فقط در جاهایی هست که دیگران هستند و در جایی که ما تنهاییم نیست ! تازه خیلی زود به هوش بیایم بعد گناه دچار عذاب وجدان می شویم این نشان می دهد که شیطان با سوت زدن ما رو به سمت خودش می کشونه و لازم نیست که به پامون زنجیر بندازه . به نظر من دلیل این که گناه می کنیم این که بدون استدلال خدارا پذیرفتیم و حتی خود خدا گفته تقلید در توحید حرامه . برای این که گناه نکنیم اول باید خدا رو بشناسیم وبعد دستوراتشو .

من یه مقدار مقیاس ها رو کوچکتر می کنم - مثلا بیماری قند داریم ، اما شیرینی خیلی دوست داریم ، با گفتن یک بار که مشکلی نداره و خوردن شیرینی در واقع خلاف امر پزشک عمل کردیم و مرتکب خلاف شدیم ، خیلی وقتها باید هوس ها رو کنترل کنیم ، از بین بردن هوس کار درستی نیست ، به طور مثال ما خیلی هامون از اینکه پولدار باشیم لذت می بریم و هوس می کنیم که پول زیادی داشته باشیم تا بتونیم جایگاه خودمونو تثبیت کنیم و در پی آن هوس حاکم شدن هم داریم و می خواهیم به وسیله ثروت حاکم بشیم و حکمرانی کنیم ، خیلی ها شهوت قدرت دارند و فکر می کنند باید در همه ی مناسب رییس باشند(پدیده ی مسئولین چند شغله ) اگر ما بتونیم نفسمون رو کنترل کنیم و در هر چیزی تعادل داشته باشیم خیلی از مشکلات از بین میره ، اگر از پول دار شدن لذت می بریم به لذت کمک کردن و خیر بودن البته نه برای کسب شهرت ، فکر کنیم . اگر شهوت مسئولیت و ریاست داریم به لذت رسیدگی به امور دیگران که به مسئولیتمان مربوط می شوند هم فکر کنیم ، در همه ی موارد این رو بدونیم یا بفهمیم که استفاده ی درست از چیزی که به آن شهوت داریم نه تنها غلط است بلکه خیلی هم درسته . البته استفاده ی درست از گناه منظور بنده نیست ولی به طور کل میشه خیلی از شهوت ها رو به فرصت هایی برای بهتر کار کردن و درست عمل کردن تبدیل کرد .

با سلام هر چیزی كه در قانون كشور، خلاف باشه، گناه هم محسوب می‌شه همون‌طور كه امام خمینی (ره)، فكر كنم در فرانسه، نذاشتن كه گوسفندی رو در باغچه خونه قربونی كنن- چون قانون اونجا فقط كشتن حیوانات رو در كشتارگاه مجوز می‌ده البته اگر قانون كشور، با قانون اسلام مخالف باشه، اسلام ارجحیت داره یا علی

با سلام به همه ی دوستان. چیز های که دوست عزیزمان MOHAMMADVAFENSS بیان کردند کاملا درست است و امثالهم . ولی در کشور ما هر چیزی ممکن است ناگهان جرم از کار در بیاید

دوستای گلم به هرحال همه ما می دونیم که خلاف و گناه زیاد فاصله ای با هم ندارد و گناهان بر دو قسمند کبیره و صغیره که شاید برخی سنگین تر باشند ولی در هر حال دین اسلام ما رو از انجام خلاف و گناه منع کرده است. چرا که خلاف زمینه ی گناه رو فراهم می کنه. اما چطور خلاف نکنیم و گناه نکنیم. مثال می زنم کسانی رو که معتاد میشن . اکثر اونا وقتی ازشون می پرسی که چطور شد معتاد شدی در جواب میگن دفعه ی اول برای امتحان اینکه ببینیم مصرف مواد چه مزه ای داره مصرف کردیم و دیگه نتونستیم که بعد از اون ترک کنیم. خلاف و گناه هم حریم و حرمت دارد. در درجه ی اول از ورود به حریم گناه هم پرهیز کنیم تا شیطان ما رو به وسوسه نیندازد. که دوستان بدانید که هر گناهی یک حرمت اولی دارد که اگر برای یکبار حرمت شکسته شود بی شک برای دفعات بعدی انجام آن راحت تر خواهد بود. پس پاسداری در وارد نشدن به حریم گناه بسیار بسیار مهم است در شکست حرمت برای عملی کردن گناه . امیدوارم که هیچ کدام تو دام شکستن حرمت هیچ گناهی گرفتار نشیم.