تبیان، دستیار زندگی

در جوامع امرزی طنز یکی از ارکان های مهم به حساب میاد و باعث شکل گیری شخصیّت افراد میگردد.

به همین جهت پرداخت به این موضوع یک امر اساسی تلقّّی میشود.

لذا در ابتدا من از شما عزیزان میخواهم در این مورد نظر بدهید.باتشکر ازشما

هرچه بگندد نمکش می زنند وای به وقتی ....

خود طنز معمولا حاشیه ها رو بررسی می کنه , چه جالب میشه وقتی بخوای حاشیه طنز رو بررسی کنی.

در کشورهایی که خفقان زیاده طنز راه حل خوبیه واسه بیان افکار.

در سیر بازگشت به گذشته های انجمن(البته اون موقع ها ما نبودیم) به این بحث برخوردم که جالب بود

به نظرم اصولا طنز در حاشیه ها معنا پیدا می کند
یعنی همیشه یک موضوع جدی وجود دارد به عنوان اصل
که در کنار آن به طنز هم پرداخته می شود، حالا به دلایل مختلف

مثلا برای جلب توجه یا سر نرفتن حوصله کاربر(بیننده)

نظر شما چیست؟

درسته..ولی نه توی همه ی طنزها...به نظرم میتونیم جاشون رو با هم عوض کنیم یعنی حاشیه ها رو جدی بگیریم و اصل موضوع رو طنز ...من اینجوری بیشتر ترجیح میدم.

بله طنز قابلیت آن را دارد كه هم در حاشیه برود و هم در اصل، اما معمولا در اصل می باشد مگر اصل موضوع خیلی خطری باشد كه مجبور بشود به حاشیه برود.

بله همینطور كه دوستان فرمودن هست. من هم بگم كه طنز كلا اصلا واسه به حاشیه كشیدن هست!! واسه به چالش كشیدن جامعه هست!! طنز ورایتی تلخ هست اما زمانی خنده دار میشه كه اسم طنز رو یدك میكشه و اجرا میشه!

امام محمد باقر فرمودن كه نیمی از شوخی جدی هست!

نتیجه میگیریم كه اگر طنزی ساخته میشه جدی هست اما واسه بیننده خنده دار هست! در واقع اگر اون رو به عنوان طنز به جامعه ندن باید گریه كرد به جای خنده! نمونش كارهای آقایونی چون مدیری، عطاران و .... .

مثلا در سریال های طنز آقای عطاران همش داره مشكلات جامعه و مردم رو گوش زد میكنه اما چون درون مایه ای شوخی و خنده دار بودن داره مردم میخندن! اگه نه خدایی اگه همین طنزهای عطاران رو مثه یه فیلم جدی در بیارن اشك آدم در میاد.

پس وقتی طنز بخواد مشكلات جامعه رو بیان كنه، پس حتما باید كارگردان منتظر حاشیه باشه!

یه مضمونی هست كه میگه اگه درد دلقك رو میدونستی چیه، به اون و كاراش نمیخندیدی هیچ وقت! یه آهنگیه از آقای اصفهانی!

موفق باشید.