با سلام.
مهمترین اصلی که دلالت بر محبت و ولایت پذیری بندگان نسبت به خلیفة الله ( همان ائمه اطهار ) دارد مساله تولی و تبری است.هل الدین الا الحب و البغض!؟
مساله ای که اگر به بهترین وجه به آن ملتزم باشیم ، به ولایة الله که همان ولایت علی ابن ابی طالب(ع) و خاندان پاکش ائمه اثنی عشری است،تمسک جسته ایم که تنها راه نجات از شر دنیا و آخرت است.کما اینکه این اصل اساسی را در زیارت عاشورا میخوانیم :
انی سلم لمن سالکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم....
اما تولی و تبری چیست ؟
این است که نه تنها خاندان امامت بلکه حب به محبین آن خاندان نیز تولی است و تبری نه تنها بغض و دوری از دشمنان ائمه است بلکه دوری از دشمنانِ دوست دارانِ ائمه نیز میباشد.
یعنی امکان جمع بین دوستی و دشمنی وجود ندارد.هموکه محب اهل بیت (ع) است بر او واجب است که با دشمنان اهل بیت نیز دشمن باشد.اما دشمنی به صرف زبان کفایت نمیکند.چه بسا دوستداران حسین (ع) که در شب عاشورا او را رها کردند و در مقام عمل دنیا را چسبیدن و عبد دنیا شدند!!!
پس در مقام عمل هم باید حب و بغض را سرلوحه کار خود قرار دهیم.آن فردی که میگوید قضیه خلافت علی (ع) امری تاریخی است و نباید پیرامونش دیگر جدالی باشد ، معنی تولیو تبری را نفهمیده.....
او که میگوید لعن را از اسلام حذف کنید که عامل تفرقه است ، معنی تولی و تبری را نفهمیده.
خلاصه اینکه تولی و تبری دو بال برای پرواز مومن به سوی لقاء الله است و قطعا پرواز بدون یک بال ممکن نمی باشد.
یا علی مدد.