تبیان، دستیار زندگی

این هم یک شعر متوسط به زیبا در وصف دانشگاه آزاد

همان روزی كه فرزندم بشد وارد به دانشگاه// برآمد از درون سینه ام از غصّه وغم آه
بشد دانشجوی آزاد ومن دربند وبیچاره// چرا كه نیك می دانم هزینه ساز و سرباره
ازاین پس الوداعی بایدم با خنده و شادی// وباهرچه پس اندازوحقوق و پول وآزادی
شروع گردید دوران ریاضت ، سختی و حرمان// هرآن چیزی بنا كردم بشد درلحظه ای ویران
زدم چوب حراج بر فرش و تخت و تی وی رنگی // همه چیزم بشد قربانی این كار فرهنگی
به خون دل نمودم جور، پول ثبت نام او// حدیث و داستان و قصّه بود، موضوع وام او
از آن ترسم كه تا پایان تحصیلات فرزندم// وتاگیرد لیسانس خویش این دردانه دلبندم
نه سقفی روی سر باشد نه فرشی زیر پای من// به جای خانه گردد محبس و زندان سرای من
شود او فارغ التحصیل و ساقط گردد از من حال// شود« جاوید» دراو حسرت شغل و زمن هم مال

درود 

 آره والا! به خدا من خانواده ای رو دیم که وضعشون نسبتا خوب بود زندگیشون رو می کردن! از شانس بد باباهه سه تا بچش رفتن دانشگاه آزاد! بیچاره به یه بدبختی ای افتاده... بهش می گیم خب نمی ذاشتی برن دانشگاه! می گه خب اولی که رفت نمی شد به دومی و سومی بگیم شما نرو! ولی اون اولیه بره! مجبور شدیم ستاشون رو بزاریم برن!

 متاسفانه بی پولی بی پولی مزاره! اگه اون افراد با همت و البته باهوشی رو که بدون هیچی و از روستاها و شهرای کوچیک قبول می شن دولتی و می رن! سایر افرادی که رفتن دولتی 90 درصد به کمک کلاس های آموزشی و کنکور های آزمایشی قبول شدن! که خب ثبت نام همین ها هم مسلزم پول داشتنه! اگه نداشت بابای بیچاره که پول کلاسای قبل از کنکور رو بده باید پول کلاسای دانشگاه آزاد بعد از کنکور رو بده یا اینکه بچه ی بیچاره قید درس رو بزنه! 

جالب اینجاست که دولت هم داره یواش یواش دانشگاههای پیام نور و  غیر انتفاعی را بصورت غیر منطقی گسترش میدهد که در جای خود هم جالب وهم نگران کننده است.....................................