تبیان، دستیار زندگی

با سلام

این جا میخوام مشاعره راه بندازم 

هركی اهلش هست بیاد 

البته من مطمئن هستم كه از شما زرنگتر هم هست 

ولی میتونی ثابت كنی 

خودم شروع می كنم البته با یاد خدا

ای نام تو بهترین سرآغاز                                بی نام تو نامه كی كنم باز                         

زد در دل من كسی پیامی

آیا تو همان لُپّ كلامی

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب

 بود ایا که فلک زین دوسه کاری بکند

در آستان مرگ که زندان زندگی ست
تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم
پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
یک روز خنده کردم و عمری گریستم

من نه انم که دو صد مصرع رنگین گویم

من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

مرا با خویش خواهد برد طوفانی که در راه است

شب یلدایی سر در گریبانی که در راه است

 و شاید یخ ببندد خون گرمم سال های سال

میان مویرگ ها از زمستانی که در راه است

سلام

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق

هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

ما بی تو تا دنیاست دنیایی نداریم .....
 چو سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم..

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت

كاول نظر به دیدن او دیده ور شدم 

سلام

می گفت گل عزیز است ولی پرپرش خوش است

شهنامه است زندگی و آخرش خوش است

تو از دشت وفا یاد مرا گیر
سراغ داغ فریاد مرا گیر
قدم نه در کویر دیدگانم
ازین نامردمان داد مرا گیر