تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم
با قطع نظر از اختلافات سیاسی و تفاوت های اساسی و ریشه ای كه میان دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب درباره مسائل مهم سیاست خارجی و داخلی وجود دارد و بدون قضاوتی درباره اینكه نظر كدام جناح درست است و كدام غلط این واقعیت بسیار مهم را نمی توان كتمان كرد كه هر دو جناح هنگامی كه قدرت را در اختیار دارند نسبت به اصول و ارزش ها اهل مسامحه می شوند و هنگامی كه رقیب در مسند قدرت است تسامح را كنار می گذارند. این یعنی پوست انداختن جناح ها.
اینكه خوبست جناح ها پوست بیاندازند یا نه موضوع مهمی است كه شاید تا به حال هیچیك از آنها به عوارض آن برای خودشان توجه نكرده باشند ولی تردیدی نباید كرد كه این پوست انداختن برای انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و كشور و ملت زیبانبار است . برشمردن این زیان را اگر به بعد از تبیین اصل موضوع موكول كنیم بهتر است .
اصل موضوع اینست كه اصلاح طلب ها وقتی از قدرت دور بودند به همه عملكردها و موضعگیری های جناح رقیب ایراد می گرفتند كه اینها برخلاف خط امام و اصول انقلاب است و اگر قدرت در اختیار ما باشد ما می دانیم چگونه خط امام و اصول انقلاب را پیاده كنیم . در آن زمان هنوز عنوان « اصلاح طلب » برای این جناح در نظر گرفته نشده بود و جناح مقابل هم هنوز با عنوان « اصولگرا » شناخته نمی شد. وقتی دولت اصلاحات تشكیل شد سران جناح اصلاح طلب در برابر اظهارات شگفت انگیز و نوشته های حیرت آور همفكران خود كه می گفتند انقلاب تمام شده و می نوشتند امام حسین علیه السلام در كربلا انتقام تندروی های حضرت علی علیه السلام در بدر را پس داده واكنش نشان نمی دادند درحالی كه اینها از شناخته شده ترین خط قرمزهای امام خمینی بودند و اگر در زمان حیات ایشان چنین مطالبی گفته یا نوشته می شد به شدت موضعگیری می كردند. در آن دوران اصولگراها در برابر این قبیل مسائل و اموری از قبیل تسامح فرهنگی و مذاكره با آمریكا و وزیر و وكیل شدن افراد ثروتمند بشدت عكس العمل نشان می دادند.
وقتی قدرت به دست جناح رقیب افتاد و فصل حاكمیت اصولگراها شروع شد بسیاری از اصول رنگ باختند و به بركت تسامح كه گویا در اردوگاه اصولگرائی به دلیل آنكه آنها معتقدند پیچ و مهره دین را در اختیار خود دارند و هر كاری بكنند و هرچه بگویند عین دیانت است بسیاری از نارواها كاملا روا شدند. پوست انداختن جناح ها یعنی این .
برای آنكه كلی گوئی نكرده باشیم به دو سه مورد از مصادیق تسامح اصولگراها در هفته های اخیر اشاره می كنیم .
تلاش ناموفقی كه برای مذاكره با آمریكا و حتی تحویل دادن اورانیوم به روسیه صورت گرفت با همه موازین و اصول مورد قبول در تضاد بود. سكوت سنگین اصولگراها در برابر این انحراف واقعا شگفت انگیز است . برای لحظه ای تصور كنید اگر در دولت اصلاح طلب ها چنین اقدامی صورت می گرفت اصولگراها در رسانه هایشان و در مجلس و هر جای دیگر كه حضور دارند حتی در حوزه های علمیه چه غوغائی به پا می كردند! البته حق هم داشتند ولی آیا اكنون حق ندارند و یا وظیفه ای برعهده آنها نیست !
فجایعی كه در هفته های اخیر در اطراف تهران در عرصه ناموسی رخ داد اگر در دوران اصلاحات رخ داده بود اصولگراها فریاد بر می آوردند كه این فجایع از نتایج حاكمیت اصلاح طلب هاست . چرا اكنون اصولگراها اكنون از خود نمی پرسند در چهار سال و نیم حاكمیت دولت اصولگرا چه عملكردی وجود داشته كه اكنون شاهد چنین فجایع كم نظیری هستیم
روز یكشنبه هفته گذشته یك سرمایه دار كه خود اصولگراها به برخورداری او از صدها میلیارد تومان ثروت اعتراف دارند از مجلس رای اعتماد گرفت تا وزیر رفاه باشد. اصولگراهای مجلس برای وزیر شدن او صلوات هم فرستادند و حتی بعضی از آنها به كسانی كه ثروتمند بودن را مانعی جدی برای درك وضعیت محرومین دانستند تشر زدند و توپیدند یعنی كه ثروتمند بر دو نوع است خوب و بد وقتی از ما باشد خوبست و فقط درصورتی كه از ما نباشد بد است !
حالا تصور كنید اگر در دولت اصلاحات فردی با صدها میلیارد تومان ثروت برای وزیر شدن به مجلس معرفی میشد چه غوغائی توسط همین اصولگرایان به راه می افتاد و چه وا انقلابا و وا اماما كه سر داده نمی شد.
روز جمعه 22 آبان با حضور رئیس جمهور دولت اصولگرا در همدان و در قالب جشنواره ای برای بزرگداشت ابوعلی سینا از حسین نصر رئیس دفتر فرح پهلوی تجلیل شد و به او جایزه « حكمتانه » دادند. جالب است كه این شخص قبلا توسط رسمی ترین موسسات فرهنگی وابسته به اصولگرا یك شوالیه ناتوی فرهنگی دانسته شده بود كه در طول 31 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دست دردست آمریكائی ها و فرح و اشرف و بنیاد سوروس و چندین موسسه جنگ نرم به نظریه پردازی علیه انقلاب و تلاش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران پرداخته است . حالا اصولگراها به چنین شخصی جایزه داده اند برای او كف زده اند و در مجلس اصولگرا حتی یكنفر به این خیانت اعتراض نكرد و محافل فرهنگی و رسانه های اصولگرا نیز سكوت را بر هر موضعگیری دیگری ترجیح دادند غیر از یك انتقاد نیم بند كه در یكی از آنها صورت گرفت آنهم لابد برای خالی نبودن عریضه ! وای اگر این اقدام در دولت اصلاحات صورت می گرفت . رئیس جمهور اصلاحات اگر به این شوالیه ناتوی فرهنگی جایزه میداد قطعا قبل از آنكه از همدان به تهران برسد هم خلع سلاح می شد و هم خلع ید ولی چون پیچ و مهره دین در اختیار اصولگراهاست آنها هر كاری بكنند درست است و كسی را حق اعتراض نیست آنچه آن خسرو كند شیرین بود!
زیان پوست انداختن جناح ها قبل از دیگران متوجه خودشان می شود. مردم وقتی عدم انطباق عمل ها با شعارها را ببینند از جناح ها برمی گردند و به آنها بی اعتقاد می شوند. این بی اعتقاد شدن یك خطر برای كشور و نظام است زیرا بی اعتقادی موجب بی اعتمادی می شود و فعالان سیاسی فقط هنگامی می توانند خدمت كنند كه مورد اعتماد مردم باشند. از این ها خطرناك تر ضربه ایست كه به اصول و آرمان ها وارد می شود. اصلاح طلب واقعی كسی است كه در برابر مفاسد بایستد و تمام توان خود را برای جلوگیری از وارد آمدن خسارت به اصول بكار بگیرد. اصولگرای واقعی كسی است كه اصول را فدای منافع زودگذر خود نكند. كمترین آسیبی كه از رهگذر پوست انداختن جناح ها متوجه كشور می شود فراموش شدن اصول و روی آوردن مسئولان به توجیه است . تاكنون زیان های زیادی از ناحیه همین توجیه گر شدن كه نتیجه مستقیم پوست انداختن جناح هاست متوجه كشور و ملت و انقلاب و نظام گردیده است . اگر این روند خطرناك هرچه زودتر متوقف نشود چه بسا زیان آن دامن اسلام رانیز بگیرد و چنین مباد