تبیان، دستیار زندگی

                                                      برخوردار و ماجراهایش

در خبر های  روزنامه ی چاپ کابل آمده بود:(طبق صلاحدید سازمان ملی جوانان کابل از این بعد  زوج های جوان در رقابت ثقیل کنکور  از 20 درصد سهمیه برخوردار خواهند بود).

با رسیدن این خبر به اسکولکستان کابلک محمد برخاست و اشاره کرد که استفاده از واژه ی  برخوردار  در این جا ناپسند است زیرا که درست است که برخوردار بودن از سهمیه  صفتی مثبت است ولی مزدوج شدن یک نوع بلای طبیعی برای او و هم نوعانش محسوب شده و لذا چون ترکیب عطفی بین این دو برقرار گشته پس استفاده  از صفت برخوردار کاری نکوهیده  و حساسیت زا می باشد و فضای جامعه را ملتهب می کند.

 در جواب او صدایی از قلی بر آمد که ای محمد دماغو!تو که دم از رعایت قوانین زبان فارسی می زنی چرا از فاعل جمع برای بیان نظر خود استفاده  کرده ای .او در ادامه اذعان داشت:نظر من کاملا مخالف نظر جناب آلو است.

این نیست که ما بگوییم مزدوج شدن دو انسان کاری نکوهیده  و یک نوع بلای طبیعی برای یکی از طرفین عمل مزدوج شدن محسوب می شود من بارها در انطاق خود این را گفته ام که حکومت ما حکومتی دین پایه و دین ما که عین سیاست ما و در نتیجه عین ریاضت ما(درس ریاضی)و در نتیجه عین  الگوی زندگی ماست بیان می کند که مزدوج شدن نه تنها یک بلای نیست بلکه تتمه کننده ی دین(قرض)ما نسبت به دین ما است.

در این موقع رضا که بقل دستی قلی بود از جای برخاست و گفت:البته قلی جان شما به مبحث قوانین متغیری که در اسلام وجود دارند توجه نکرده اید طبق نظر این جانب که نظر کتاب دین و زندگی سال سوم اسکولکستان هم می باشد این موضوع جزو احکام ثابت نمی باشد و برای هر زمانی باید با حفظ روح و حقیقت  موضوع و هدف اصلی انسان ها که رضای خداست  اقدام شود این است که حال با توجه با توجه به اصل سوم موجود در کتاب معهود ما مسلمین باید به دنبال فردی آگاه بگردیم تا حکم مرتبط با زمان را اعلام کند)

بعد از او حاجی  که فردی مادی پرست بود اشاره کرد:بابا شما چه کار دارید به درست بودن یا غلط بودنش ...من که دارم میرم  جستجوی طرف دیگه ی عمل مزدوج و بعدشم میرم پبت احوال و بعدشم....یوهو حالشو میبرم)

ولی محمد و قلی و رضا که افرادی حق جو بودند به حرف مادی پرست اهمیت ندادند و چون محمد و قلی دیدند که حرف رضا حرف حساب است بنابراین هر دو با رضا موافقت کردند .پس محمد و قلی و رضا آن روز هر سه  بعد از اتمام ساعت اسکولکستان

از اسکولکستان خارج شده و به دنبال حل کننده ی مشکلشان رفتند و اکنون بعد از گذشت 100 سال آن ها هنوز به دنبال هدف خود در خیابان های کشورکستان گیج و سرگردان می گردند و کسی از آن ها خبر ندارد.

ام.اس 

به نظر شما این داستان یک طنز مطبوعاتی است؟

خوب بود ولی یک مقدار گنگ به نظر می آمد و بی ربط!
بیشتر هم به هجو می خورد تا طنز!

نکته: اگر در نشریه ای چاپ شده باشد، احتمالا طنز مطبوعاتی است!

مرسی.دیگه به ما هم تیکه میندازی که اگه تو مجله چاپ بشه طنز مطبوعاتیه......... شوخی کردم ولی یک کم جدی گفتم حالا بدون این شوخی جدی به نظرت نقاط گنگش کجا بود؟

سلام

من فکر می کنم که یکی از مشکل های متنم اینه که از موضوع خیلی دور شدم و طفره رفتم ....یعنی  ادامه ی متن با اصل خبر نمی خونه.

و یکی دیگه از مشکلاتشم اینه که یه سری نکاتی توش هست که ممکنه همه ی مخاطب ها از اون موضوع با خبر نباشند.

مثل اینکه طبق قواعد زبان فارسی استفاده از صفت برخوردار در صورتی مجاز است که صفت گفته شده مثبت باشد و جمله ای مثل(او از کم خونی برخوردار است )غلط است.

یا اینکه نهاد باید با فعل از نظر شمار مطابقت داشته باشه.....

من فکر کردم که این متن  از جایی کپی پیست شده
برای همین گفتم طنز مطبوعاتی است
اما اگر خودتان نوشته اید، جای توجه دارد!

اما بعضی نکات:
یکی اینکه استفاده از کلمات ناملموس به عنوان اسامی شهرها و کشورها و نداشتن ارتباط خاصی با متن
دیگر اینکه چسباندن بی ربط کلمات به هم مثل سیاست، ریاضت
دیگرتر اینکه گاهی فضای شوخی و جدی با هم قاطی میشه و آدم گیج میشه
فضای شوخی مثل اسامی شهر و کشور
فضای جدی مثل خدا و اسلام و قرآن
و آخر اینکه آخرش معلوم نشد چی شد؟ ییهمو تموم شد.

موفق باشید

در مورد دو مورد اول حرفت کاملا درسته ولی این کارو آگاهانه انجام دادم .....یعنی منظور خاصی داشتم

تقریبا بیشتر چیز هایی رو که گفتی با غرض این طوری بنویسم.

و آخرشم این میشه که این افراد حق جو کسی رو بعد از 100 سال هم پیدا نمی کنند که ازش سوالاشونو بپرسند.