سرمایه گذاری و شروع یک فعالیت اقتصادی راههای زیادی است که یکی از انها تاسیس یک شرکت و اغاز یک فعالیت اقتصادی اعم از تولیدی –خدماتی –سرمایه گذاری و غیره است. حال بسته به اینکه این فعالیت در چه زمینه ای و با چه سرمایه ای باشد میتوان بوسیله شراکت با دیگران به این هدف رسید .
اصولا در مواقعی که برای اغاز یک فعالیت اقتصادی سرمایه لازم در اختیار نباشد میتوان با ثبت یک شرکت سهامی و با مشارکت افراد دیگر این فعالیت را اغاز نمود .عمده مشخصات این شرکتها عبارتست از این موارد :
· سرمایه انها به سهام مساوی تقسیم شده و تعداد سهام هر یک از شرکا مشخص میباشد .
· مسئولیت دارندگان سهام فقط محدود به تعداد سهام انهاست .
· تعداد شرکا نباید از 3 نفر کمتر باشد و سرمایه شرکت نیز نباید از یک میلیون ریال کمتر باشد.
زمانی که سرمایه مورد نیاز بوسیله چند نفر تامین شود میتوان با ثبت یک شرکت سهامی خاص و مشخص نمودن نام شرکت میزان سرمایه نوع فعالیت و نام شرکا و میزان سهام هر یک اینکار را به انجام رساند .در این نوع شرکت تعداد شرکا محدود و انتقال سهام شرکا به ندرت اتفاق میافتد و معمولا واگذاری سهام هر یک از شرکا باید با رضایت دیگران باشد.
اما گاهی سرمایه لازم برای شروع فعالیت با شراکت چند نفر تامین نمیشود .
اغاز این نوع فعالیت ملزم به جذب سرمایه سایر افراد و شرکتها میباشد .که اینکار با تاسیس یک شرکت سهامی عام امکان پذیر میباشد در این گونه شرکت ها بر خلاف شرکت سهامی خاص تعداد افراد محدود نیست و نقل و انتقال سهام نیز ازاد میباشد .
شرکت سهامی عام شرکتی است که موسسین ان قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش به غیر تامین میکنند .
به این ترتیب که موسسین قبلا 20% سرمایه را خودشان تعهد کرده و لااقل 35% مبلغ تعهد شده را به حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس در یکی از بانکها سپرده و سپس اظهار نامه ای به ضمیمه طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام به مراجع ثبت شرکتها تسلیم مینمایند .
در اینگونه شرکتها نام و نوع شرکت- موضوع شرکت- مدت شرکت (از تاریخ تصویب اساسنامه به مدت نا محدود ) تابعیت و مرکز اصلی شرکت- سرمایه و تعداد سهام و ...در اساسنامه ذکر میشود .
کلیه سهام این شرکتها با نام بوده و تا زمانی که اوراق سهام صادر نشده شرکت میبایست به صاحبان سهام گواهینامه موقت بدهد .در این شرکتها مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام انهاست . . این اوراق سهام جزو اوراق بهادار محسوب میشوند که در انها نام شرکت نام سهامدار تعداد سهام مبلغ اسمی سهم و سرمایه شرکت درج میشود.
در ایران مبلغ اسمی هر سهم یکهزار ریال تایین شده است و سپس با تقسیم سرمایه بر این مبلغ تعداد سهام شرکت بدست میاید که همه این موارد در اساسنامه تایین میشود .
مرحله بعدی اعلام پذیره نویسی عمومی و جذب مابقی سرمایه شرکت است .
پس از انجام این عملیات و اغاز فعالیت شرکت هر یک از سهامداران میتوانند نسبت به نقل و انتقال سهام خود اقدام نمایند . اینکار با اطلاع شرکت و درج در دفاتر شرکت امکان پذیر است .
اصولا وقتی اینگونه شرکتها به سوددهی برسند و بتوانند پیشرفتی در زمینه فعالیت خود بدست اورند باعث رشد ارزش شرکت میشوند در اینجاست که تقاضا برای سهام این شرکتها بسته به مقدار رشد گذشته و پیش بینی ای که بازار از روند رو به رشد انها در اینده مینماید شکل میگیرد و تقاضا کنندگان حاضر میشوند سهام این شرکت را به مبلغی بیش از قیمت اسمی سهام ان خریداری نمایند و در مقابل برخی از سهامداران نیز حاضر میشوند تمام یا قسمتی از سهام خود را به مبلغی بیش از مبلغ اسمی واگذار نمایند و بر اساس تعادلی که مابین نیروهای عرضه و تقاضا بوجود میاید قیمت بازار برای انها شکل میگیرد .از اینجاست که هرگونه سوداوری یا عدم سوداوری و هرگونه پیش بینی از روند رشد یا عدم رشد شرکت میتواند به افزایش یا کاهش قیمت تعادلی میان عرضه و تقاضا یا همان قیمت تابلو بیانجامد.
بدیهی است برای خرید و فروش سهام یک شرکت نیاز به داشتن اطلاعات کافی در مورد شرکت و همچنین یافتن فروشنده و خریدار است .
در بورس اوراق بهادار امکان معامله بر روی سهام شرکنهای پذیرفته شده تسهیل و نظارت میگردد.شرکتهای بورسی اصولا شرکتهایی هستند که یا قبلا دولتی بوده و توسط سازمان خصوصی سازی سهام انها عرضه شده و یا شرکتهایی که بوسیله پذیره نویسی عمومی سرمایه انها تامین شده و در حال فعالیت هستند .
اصولا معامله بر روی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اسان تر و با اطمینان بیشتری صورت میگیرد . چرا که این شرکتها در هنگام پذیرش باید دارای شرایط خاصی باشند که این شرایط به مثابه فیلتری میباشد که سهامداران با اطمینان بیشتری روی شرکتهایی که از این فیلتر عبور کرده اند سرمایه گذاری مینمایند و همچنین پیدا کردن خریدار و فروشنده برای سهام شرکتهای بورسی به علت متمرکز بودن اسانتر است.ضمن اینکه دسترسی به اطلاعات شرکتهای پذیرفته شده براحتی امکان پذیر است و سازمان بورس اوراق بهادار بر ارائه اطلاعات شرکتها و ارائه صورتهای مالی انها نظارت مینماید.
برای درج نام یک شرکت در تابلو بورس اوراق بهادار و بعبارتی پذیرش در بورس اوراق بهادار (جدای از ویژگیهای تالار اصلی و فرعی ) خصوصیاتی لازم است که مهمترین انها عبارتند از :
1- شرکت باید سهامی عام باشد.
2- شرکت باید دارای سهام عادی با نام و دارای حق رای باشد و 100% بهای اسمی ان پرداخت شده باشد.
3- شرکت باید در اخرین سال مالی سود اور بوده و امکان سود اوری ان در اینده وجود داشته باشد.
4- اساسنامه شرکت باید طوری تنظیم شده باشد که به تشخیص هیئت پذیرش حقوق سهامداران جز در ان محفوظ باشد.
شرکتها پس از پذیرفته شدن باید برخی از ویژگیها را حفظ نمایند در غیر اینصورت نام انها از تابلو بورس اوراق بهادار حذف میشود.
برخی موارد که باعث حذف شدن نام شرکتها از بورس میشود عبارتست از مواردی از قبیل زیاندهی عدم رعایت سیاست افشای اطلاعات مطلوب نبودن میزان فعالیت و حجم داد و ستد و گردش سهام و...
نتیجه گیری :
پس نتیجه میگیریم برای سهیم شدن در یک فعالیت اقتصادی بزرگ که نه اداره ان به تنهایی امکان پذیر است و نه سرمایه لازم برای ان در اختیار است میتوان با خرید سهام یکی از شرکتها در صنعت مورد نظر بطور مستقیم در ان شریک شد و دارای حقوق متعلقه ان شرکت به نسبت سهامی که داریم بود و در سود دهی مستقیم و یا افزایش ارزش ناشی از روند رو به رشد شرکت سهیم شد . یکی دیگر از خصوصیات شراکت در شرکتهای بورسی نسبت به شرکتهای خارج بورس و یا شرکتهای سهامی خاص امکان شراکت در این شرکتها با هر مقدار سرمایه و انجام معامله براحتی و با اطمینان بر روی سهام انهاست .
علی احمدی
<< نقل این مطالب فقط با ذکر منبع مجاز است >>
لطفانظرهم بدهید.
