تبیان، دستیار زندگی

سلام

در گذشته های دور، مجسمه ساز، نقاش و هنرمندی بود چنان چیره دست که هر گاه مجسمه ای می ساخت، به سختی می شد آن را از آدم واقعی تشخیص داد. یعنی آنقدر زنده و طبیعی و شبیه!
روزی طالع بینی به او گفت که ستاره ی عمرش به زودی خاموش می گردد. وحشت سراپای وجود مرد را فرا گرفت. او که مثل هر انسانی می خواست از چنگال مرگ بگریزد، در این باره عمیقاً فکر کرد و به این راه حل رسید که یازده مجسمه از خود بسازد و هنگامی که مرگ درش را کوبید و فرشته ی مرگ از در وارد شد، در میان آن یازده مجسمه ایستاده و نفس در سینه حبس کند. او به این ترتیب نقشه اش را عملی ساخت و روز موعود فرا رسید.
فرشته مرگ پاک گیج شده بود و نمی توانست به چشمانش اعتماد کند. تا به حال چنین اتفاقی برای او نیفتاده بود ــ عجب اوضاع درهم و برهمی ! همه می دانند که خداوند هرگزدوازده آدم مشابه خلق نکرده است؛ او همیشه موجودات بی همتایی می آفریند. خدا هرگز به هیچ کار یکنواختی اعتقاد ندارد. او که خط تولید کارخانه نیست؛ کاملاً مخالف نسخه برداری است. کار او فقط خلق نسخه های اصلی است. چه اتفاقی افتاده است؟ دوازده نفر دقیقاً شبیه هم؟ اکنون جان کدام یک از آنها را باید گرفت؟ آن هم در حالی که فقط یکی باید جان بدهد...
فرشته ی مرگ قادر به تصمیم گیری و انتخاب نبود. گیج و نگران و عصبی به نزد خدا بازگشت و پرسید: " چه کار کرده اید؟ آنجا دوازده نفر آدم، درست مثل هم هستند و من وظیفه دارم فقط یکی را بیاورم. آخر چطور آن یکی را انتخاب کنم؟"
خداوند خندید و فرشته ی مرگ را نزدیک خود خواند و دستور کار ــ کلید تشخیص واقعی از غیر واقعی ــ را به دستش داد و گفت: " فقط به آن اتاق کذایی برو و جملاتی که را گفتم برای هنرمندی که خود را لابه لای آن مجسمه ها پنهان کرده، بازگو کن! "
فرشته ی مرگ پرسید: " آخر این چه اثری می تواند داشته باشد؟ "
خداوند پاسخ داد: " نگران نباش. فقط برو امتحان کن ."
فرشته ی مرگ در حالی که هنوز باور نداشت که این حقه کارگر بیفتد، سر وقت مجسمه ها رفت. اما وقتی خداوند امر کرده، باید که فرمان او را بی چون و چرا احرا کرد. او وارد اتاق شد، به اطراف نگاهی انداخت و بدون آنکه شخص خاصی را مخاطب قرار دهد گفت : " جناب! همه چیز بی نقص است، جز یک چیز . شما در عین شاهکار کردن، یک نکته را فراموش کرده اید. اینجا یک اشتباه وجود دارد. "
مرد هنرمند که پاک فراموش کرده بود که باید پنهان بماند، از جا پرید و گفت: " کدام اشتباه؟ "

فرشته مرگ خنده ای سر داد و گفت: " خوب گیرت آوردم! این تنها اشتباه توست. تو نمی توانی خودت را فراموش کنی. حالا بیا، بیفت جلو که برویم

نویسنده:روزبهان

منبع: http://airem.blogfa.com

فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ

دو تا سوال دارم جناب میلادی

اگر مایل بودید پاسخ بدید

اول چه نکته ی زیبایی در این نوشته شما رو بران داشت اینجا بنویسیدش

و دوم اینکه

برداشت شخصی شما زا نتیجه ی اخلاقی این داستان چیه؟

سلام

اگر از نظر شما این تاپیک مضحک هست خب حذفش میکردین

چه چیزی من رو بران داشت ؟.....نتیجه اخلاقی؟

میترسم در حال عصبانیت پاسخی بدم که هم شما ناراحت بشین هم خودم بعدا پشیمون بشم

یادمه منشی محترم یه بار بهم توصیه کردن وقتی میخوای بحث کاربری رو حذف کنی تو ارسال علتش رو جوری توضیح بده که کاربر ناراحت نشه ....

خوشحالم که باعث خنده شما شدم

موفق باشین

فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ

ای وای

جناب میلادی

اتفاقا من از این نوشته خیلی خوشم اومد...

چرا اینطوری منفی خوندید جملات من رو؟

میخواستم دیدگاهم رو مقایسه کنم

و برداشت رو!

هدفم از طرح این سوالات همین بود! 

واقعا بعید بود از شخص شما ، اصلا به ذهنم هم نمیرسید شما اینطوری منفی بخونید

اگر طوری جملاتم رو مطرح کردم که توهین به خودتون تلقی کردید

عذر میخوام

و صمیمانه میگم اصلا چنین منظوری نداشتم

به نام خدا - سلام . 

آقا وحید مطلب جالبی بود و منو به فکر واداشت 

به نظر من از این متن می فهمیم که انسان اگر بی تفکر کاری رو انجام بده به عواقب بدی مواجه می شود . همان طور که مجسمه ساز بدن تفکر و پس شنیدن حرف فرشتهی مرگ به صدا در آمد و نتیجه اینشد که مرد .

پس خوش به حال ما که همه ی کارای ما از روی بی تفکریه . 

به ناااااام خدااااااا

سلااااااممم

؟!؟!؟!؟!؟!؟!...

جالب بود.

میشه برداشت خودتون رو هم از این مطلب بگین...

عشق

ترانه ای ست كه تنها

از لب های خدا

باریده است.

سلام

خانم ترانه گرامی برداشت من ازاین داستان اولش اینه که انسان هیچوقت نمیتونه از خودش فرار کنه .......وقتی مجسمه ساز نتونست خودش رو نگه داره وگفت کدام اشتباه پس یعنی چیزی فراتر از یه جسم هست ......بعدش هم اگر دقت کنین نویسنده شخصیت اصلی داستان رو یک مجسمه ساز قرار داده .....این علت داشته! .....میخواسته بگه که انسان فقط جسم نیست و روحی هم داره.....البته اینو همه میدونن ولی آیا واقعا میدونن ؟...همه ما میدونیم که روحی هم داریم و فقط این تن جسمانی نیست ولی خیال میکنیم که میدونیم...... به نظر من ما سطحی از این مسئله آگاهیم و اگر عمیق بود زندگی درستی میکردیم...به فرموده علی (ع):((انسان ها خوابند وقتی مردند بیدار می شوند)) ..........نویسنده جور دیگری به ما تلنگر میزنه ......مجسمه ساز فکر میکرد که فقط همین جسم مادی رو داره و اگه مجسمه هایی شبیه خودش بسازه میتونه از مرگ فرار کنه .....در صورتی که نمیدونست فرشته مرگ برای گرفتن روحش سراغش اومده......پس به قول شاعر

آنچه هستت می نماید هست پوست         وآنکه فانی می نماید اصل اوست

به نااااام خداااااا

سلاااام

جناب میلادی، ممنون از توضیحاتتون...

من نیز با گفته هاتون موافقم...

......مجسمه ساز فکر میکرد که فقط همین جسم مادی رو داره و اگه مجسمه هایی شبیه خودش بسازه میتونه از مرگ فرار کنه .....در صورتی که نمیدونست فرشته مرگ برای گرفتن روحش سراغش اومده......

به نظرم لین مجسمه سازه خیلی هم باهوش بوده...یعنی در عین نادانی دانا نیز بوده است...خب بالاخره عزراییل هم تقلب كرد وگرنه نمی تونست بفهمه دیگه...:)

م.فق باشید...