سلام
شعری از برزخ:
به نام خدایی كه مرد آفرید
صبور ومتین اهل درد آفرید
چه دردی همان بس زته مانده اش
زنی كه كند خانه سرد آفرید
زنی كه بود دائما غرغرو
كند شوهرش دوره گرد آفرید
همانی كه سالب به آرامش است
وبا مرد خود در نبرد آفرید
زآزار او از ازل تا ابد
همه شوهران روی زرد آفرید
از آعاز خلقت سوال این بود
چرا آفرید وچرا آفرید