بسم الله الرحمن الرحیم
توی این تاپیك دوست دارم به یك موضوع خیلی جالب بپردازیم البته خیلی موضوع حساس خواهد بود از جهاتی كه در ادامه به اون اشاره خواهم كرد...
موضوع ِ طنز ، در قرآن كریم
موضوع از این جهت حساس است كه هر حرف ونظری در باب آیات مصحف شریف ، قطعا یه نظر شخصی است و باید مراقب بود كه دور از شان و منزلت عظیم این كتاب بزرگ و عزیز نباشه...
اما خود بحث ...
خداوند در قرآن برای هدایت انسانها و گاها برای اینكه زشتی و بزرگی گناهان واشتباهات و جسارت های بشر رو بهش متذكر بشه ، اغلب اونها رو از عذاب می ترسونه ، گاهی سعی میكنه با وعده ی پاداش و ترسیم مقام نیكوكاران و-نیز در صورت خطا- با شرح مقام توبه كاران ، اشتباه بودن راه را متذكر بشه و گاهی هم سعی می كنه با ذكر نكاتی به مدد روش ارجاع به نفس انسان رو از خواب غفلت بیدار كنه... همانطور كه به واسطه پیامبرش ، ابراهیم (ع) در قضیه شكستن بت ها ، مشركان رو به نفسشون ارجاع داد...
اما این ارجاع به نفس گاها همراه با یك طنزلطیف و نغز صورت گرفته ...
مثلا آنجا كه در آیه 40 سوره اعراف درباره ی كسانی كه آیات پروردگار را تكذیب می كنند و از پذیرفتن آن تكبر می ورزند می فرماید ، كه درهاى آسمان را برایشان نمىگشاید و در بهشت در نمىآورد مگر آنكه شتر در سوراخ سوزن داخل شود!!...
یا آنجا كه در آیه ی 5 سوره ی جمعه خطاب به اهل كتاب كه حجت خداوند را تكذیب می كردند در حالیكه خودرا حامل و ناقل تورات میدانستند ، میفرماید كه ایشان چون حمارند كه كتبی را حمل میكند و از آن بهره ای نمیبرند...
ویا آنجا كه در آیه 41 سوره مبارك عنكبوت ، سستی جایگاه و مقام كسانی كه دوستانی غیر خدا برگزیده اند را این گونه وصف می كند كه ایشان چونان عنكبوتند كه خانه ای با آب دهان ساخته اند!!...
و نمونه های بسیار دیگر كه اغلب در قالب تمثیلی زیبا جایگاه عده ای را به گونه ای وصف می كند ، كه انسان را به اندیشه وامیدارد ، در حالیكه خنده ای تلخ بر لب دارد...
منتظر نظرات شما هستیم