به نام خدا
سلام
وحید جان فکر کنم وقتی این تاپیک رو زدی میخواستی بگی بچه ها با نامادری سازش ندارن و هیچ وقت اونو به عنوان مادر قبول نمی‌کنن.
خب من منظورم از پرستار، پرستاری بود که شبانه روزی پیش بچه هام بود و مثل مادر بهشون محبت میکرد، تو یه فیلم ایرانی فکر کنم همچین نوعی از پرستار رو یادمه
اون که اسم زنه فروغ بود بعد که سوخت و دوباره برگشت با یه چهره جدید به عنوان پرستار بچه اومد پیش بچه های خودش
اگه همچین پرستاری با این احساس پیدا بشه، اونو برای محبت به بچه هام میارم
اما تقریباً مطمئنم که با کسی ازدواج نمیکنم که نامادری بالای سر بچه هام بیارم
آخه معلوم نیست کسی که به من جواب مثبت بده و بهم علاقه پیدا کنه، برای بچه هام هم میتونه مثل یه مادر باشه یا نه.
خودمون هم یه زمانی بچه بودیم و نمیتونیم انکار کنیم از نامادری بدمون میومد و تصورش آزارمون میداد.
در صورتی که یه پرستاری که بلد باشه از ته دلش به بچه ها محبت کنه ولی با من ازدواج نکنه، دو مزیت داره
1 بچه ها از محبت واقعی سیراب میشن 2 اسم نامادری تو ذهنشون نقش نمیبنده و فکر نمی‌کنن کسی اومده که میخواد جای مامانشون رو بگیره.
بالاخره بچه ها هنوز با خاطرات مادرشون دارن زندگی میکنن و شاید دیدن ارتباط نزدیک یک زن دیگه بجز مادرشون با پدرشون براشون عذاب آور باشه
