تبیان، دستیار زندگی

امروز داشتم مطالب خبرگزاری مهر رو می خوندم که به این مطلب رسیدم . تصاویری از آسایشگاه جانبازان اعصاب و روان . البته شاید جای این بحث تو انجمن فرهنگ پایداری باشه ولی هدف من از اشاره به این رادمردان در انجمن سیاسی چیز دیگه ایه .

خوب به  این عکسا نگاه کنید . این عزیزان به خاطر ما در سالهایی که ایران در مقابل عراق از خودش دفاع می کرد به جبهه رفتند . از سلامتی و جان و مال و خانواده خودشون گذشتند و حالا هم با کوله باری از درد و رنج ساکن این آسایشگاه شدند . راستی وظیفه ما در قبال فداکاری این عزیزان چیه ؟

من چند تاشو می نویسم . شما هم اگه چیزی به نظرتون رسید بنویسید ولی بدور از بازی های سیاسی لطفا که این روزها کام همه رو تلخ کرده و اعصاب همه رو به هم ریخته .

1 - به نظرم کمترین کاری که ما می تونیم بکنیم اینه که به این رادمردان نشون بدیم حالا که اونها با تنی رنجور و ذهنی خسته دارند روزگارشون رو می گذرونند ؛ ما از اهداف مقدس اونها در جهت حفظ انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی دفاع می کنیم . با حمایت از مقام معظم رهبری که فصل الخطابه . با حمایت از دولت جمهوری اسلامی که نماینده اجرایی این مملکته . با حمایت از خانواده شهدا و جانبازان و اسرا که در راه حفظ نظام از همه چیزشون گذشتند .

2 - با حفظ وحدت در مقابل دشمنان . به نظر من این جناح بازی ها بیشترین لطمه رو داره به جمهوری اسلامی میزنه . ما از هر طیفی که باشیم همه مون متعلق به همین آب و خاکیم . باید دست به دست هم بدیم و نذاریم دشمنان کشورمون از اختلافاتی که بین ما به وجود  اومده سوء استفاده کنند . اصلا مگه ما همگی مون به ایران و اسلام علاقمند نیستیم ؟ چرا بذاریم اونها از اختلافات ما بیشترین بهره رو ببرند .

3 - هوشیاری در مقابل افرادی که می خوان ما رو به جون هم بندازن . نه ما باید هوشیاری مون رو حفظ کنیم و نذاریم از خدا بیخبران به بهانه های مختلف فتنه ای رو ایجاد کنند و بین اقشار ملت و بزرگمردان اختلاف بندازند .

4 - در یک کلام دست در دست هم نهیم به مهر میهن خویش را کنیم آباد

 با هم عکسها رو ببینیم .

به نام خدا

این تصاویر گویای افرادی هست که 

با خلوص نیت و با یک رهبری اللهی

از خودشون(از حق یک زندگی عادی و سالم مثل دیگران)

سلامتیشون(ما خودمون کوچکترین بیماری سریع از همه چی نا امیدمون میکنه)

جوونیشون(شور رو شوق جوونی و طی کردن پله های موفقیت)

آینده شون(تمام برنامه ریزی که یه فرد و خانواده اش در قبال فرزندش انجام میده)

خانوادشون(پدر و مادری که با هزاران آرزو فرزندی رو به پرورش میدن و پرپر شده به آغوششون بر میگرده که خود این فرزند هم تعهداتی نسبت به این خانواده داشته که میخواسته جبران بکنه)

و.....

و خیلی چیزای دیگه گذشتن

و الان هم هیچ ادعایی ندارن و با کمترین راضی هستن 

اصلا انتظاری ندارن

وقتی که باهاشون صحبت میکنیم

میگن وظیفه بوده و اگر خود شما هم بودین میرفتین

این کار رو کردن تا افراد امروزی که خیلیاشون اون زمان نبودن به آرامش و زندگی امن برسن

ولی افرادی که بودن باید جوونا رو روشن کنن

و خودشون یادشون نره و خدای نکرده کارایی انجام بدن که این بزرگواران و افرادی هم که شهید شدن کارشون بی ثمر جلوه که

باید جلوی توطئه دشمنان رو گرفت

با سلام خدمت دوست عزیز به خاطرمطالب شون

مطلب خودم رو چندبار خوندم و خداوکیلی نفهمیدم کجای مطلب من توش حرفی از بازی سیاسی بود . دعوت به وحدت همه در مقابل فتنه جویی های دشمنان اسلام و ایران معنیش بازی سیاسی نیست دوست من .

اما مواردی که شما نوشتین رو درست متوجه نشدم . آیا عقیده واقعی شماست ؟ یا اینکه به طعنه و کنایه نوشته شده ؟

اگر عقیده واقعی تون باشه که این کارا باید انجام بشه حاضرم ای میلم رو در اختیارت بذارم تا با هم دوستانه بحث کنیم .

اما اگر به طعنه نوشته شده باشه خوب بود اینطوری نوشته نمیشد که دل خیلی از کسانی که دلسوز نظام و انقلاب و ایران هستن و عزیزاشونو در این راه از دست دادن حتی به طعنه و کنایه بشکنیم .

شاید هم منظور شما این بوده که با این روش نوشتن بقیه متوجه بشن که این افکار اشتباهه که به نظرم روش مباحثه درست این باشه که با نوشتن دلایلی که بتونه این موارد رو تایید یا رد بکنه بهتر می تونیم افکار بقیه رو روشن کنیم .

مثلا در مورد بند چهارم مطلب شما مبنی بر اینکه همه ما فقط ایرانی هستیم و .... به نظر من اگه کسانی که کتاب خدمات متقابل ایران و اسلام شهید مرتضی مطهری رو خونده باشن ؛ بخشهای مهمی از کتاب رو انتخاب کنند و اینجا بذارن تا بقیه هم متوجه بشن .

سلام  من متن کامل qqqqq369رو قبل از اینکه ویرایش بشه دیدم.هیچ عیبی نداره که در این موارد هم بحث بشه.اما مهمترین مشکلی که ما ایرانیا بنا به گفته کارشناسان بعد از حمله مغول بهش دچار شدیم و یک فرهنگی بین ما جا افتاد به نام فرهنگ شفاهی بود که تا الان هم بینمون رواج داره.مبنای این فرهنگ اعتقاد بیش از حد به حرف زدنه یعنی اینکه بیشتر دوست داریم در مورد یک موضوع حرف بزنیم تا  اینکه در موردش مطالعه کنیم و هرچیزی رو که میشنویم زود  باور میکنیم.اون مطالبی که کاربر گرامی عنوان کردند من مطمئنم قبل از یک تحقیق و خواندن چند کتاب از روشنفکران(مثل دکتر شریعتی و شهید مطهری و ..) بیان شده و بیشتر براساس شنیده هاست.