تبیان، دستیار زندگی

خاطرات جبهه ها یادش به خیر ... ای بسیجی ها خدا یادش بخیر

در سرم دیگر نباشد شور خون ... یاوران سر جدا یادش به خیر

عهد ما بین خدا و ما شکست ... عهدهای با وفا یادش بخیر

اشک من دیگر ندارد آبرو ... اعتبار ناله ها یادش بخیرسینه ام

 یا رب نمی سوزد چرا ... لذت سوز و دعا یادش بخیر

جبهه لبخندش میان اشک بود ... خنده های بچه ها یادش بخیر

صوت زیبای اذان بچه ها  ... رفته آن حال و هوا یادش بخیر

در بیابان روی خاک قبر ها ... ذاکرین خوش صدا یادش بخیر

چادر پاره ز ترکش ها چه شد ... خانه آل عبا یادش بخیر

صبح حمله دور قبر هر شهید ... یاد خاک مجتبی یادش بخیر

دست زهرا(س) دست عباس (ع)و علی(ع) ... می گرفت دست مرا یادش بخیر

از شلمچه بوی خون می شد بلند ... دومین کرب و بلا یادش بخیر

بوی فکه بوی نهر علقمه ... دشت عباس آن سرا یادش بخیر

نور اخلاص و عمل را داشتیم ... رمز و راز آن بقا یادش بخیر

رد اشکم می نوشت بر گونه ام ... یا ابا صالح(عج) بیا یادش بخیرصاحبم بر روی سربندم نوشت ... می شوی آخر فدا یادش بخیر

شد نصیبم خون دلها جای خون  ... شور و حال این گدا یادش بخیر

سلام

 یاد همه اون روزها بخیر...یاد همه شهدا بخیر...یاد امام شهدا بخیررزمنده های تبیانی....عزیزایی كه تبیانی هستید ویكی از بستگانتون رزمنده بوده....مطمئنا این عزیزا خاطرات به یاد ماندنی زیادی از اون دوران عزت وشرف دارند..این تاپیك می خواد محل ثبت اون خاطرات باشه..مدد كنید

سلام

این یه تحوله که در آن دوران نبوده ولی در مورد شخصی که از خاطرات آن دوران به تحول مذهبی رسیده

سلام

 نگام كه به تقویم افتاد خاطره 29 سال پیش یعنی 31شهریور سال 59در نظرم زنده شد.اون موقع من بعد از طی دوره آموزشی چند ماهی بود در پادگاه دوكوهه ارتش در اندیمشك به عنوان سرباز مشغول به خدمت بودم.پادگان دو كوهه محل انبار ونگهداری انواع مهمات جنگی بود.چند روزی بود كه با توجه به تحركاتی كه عراق در مرزها شروع كرده بود در آماده باش بودیم وحتی موقع استراحت هم لباس پوشیده وبا پوتین میخوابیدیم.روز 31 شهریور در آسایشگاه بودیم  كه صدای ضد هوایی ها بلند شد.همه اسلحه بدست بیرون ریختیم .همون موقع هواپیماهای عراقی رو دیدیم كه كه در ارتفاع كم از بالای سرمون رد شدند.اینقدر پایین بودند كه با اسلحه معمولی هم میشد اونا رو زد.پایگاه هوایی دزفول فاصله زیادی از اندیمشك نداشت .هواپیماها بطرف پایگاه  رفته واونجا رو بمباران كردند.از اونجایی كه ما بودیم صدای انجار بمبها شنیده میشد وگرد وخاكی كه به هوا رفته بود فابل دیدن بود.چند روز بعد هم هواپیماها پادگان ما رو بمبارن كردیم وچون آسایشگاههای ما نزدیك درب ورود وخروج بود همه ما تونستیم با فرار بطرف دشتی كه مقابل پادگان بود جون سالم بدر ببریم.تمام مهمات موجود در پادگان از بین رفت ولی ما با كندن زاغه مهمات در تپه های مجاور و استقرار در چادر ها به كار خودمون كه تغذیه مهماتی جبهه های اطراف بود ادامه دادیم.

به هر حال این جنگ آغاز شد وهشت سال دفاع مقدس توام با عزت ،شرافت،چوانمردی ورشادت رو برای همه ما به ارمغان آورد

به روان پاك همه شهدای این دفاع مقدس درود می فرستیم و سلامت وطول عمر جانبازان عزیز این یادگاران دفاع مقدس را از خدای متعال خواهانیم