تبیان، دستیار زندگی

شاید بارها از شما پرسیده اند كه چرا ایران از حزب الله و مقاومت اسلامی حمایت میكنه.

شاید خودتون از خودتون پرسیده باشید؛

اصلاً دفاع ایران و ایرانی  رو چه به حمایت از اعراب.

می تونی با خوندن این بحث بهخیلی از این پرسش ها پاسخ بدی.

 

ادامه در پاسخ ها 

 

حمایت ایران از جنبش حزب الله لبنان از ابتدای انقلاب تا سال 2000 یك حمایت اصولی و معنوی بود كه دلیل اصلی آن پیوندهای ایدئولوژیك میان حكومت و این جنبش بود اما با مرگ حافظ اسد و خروج نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان و مشخصاً از ابتدای سال 2000، سیاستگذاری ها باید تغییر می كرد؛ چراكه سال هایی نه چندان دور و آن هنگام كه سرنوشت سوریه در دستان حافظ اسد بود رابطه سه جانبه تهران، دمشق و حزب الله تعریف دیگری داشت.

در موضوع اسرائیل حافظ اسد بر این اعتقاد بود كه باید میان كشورهای عرب درگیر در منطقه وحدت نظر پدید آید و به همین خاطر با هرگونه تفرقه و افتراق میان اعراب كه اسرائیل مجدانه در پی آن بود مخالفت می كرد. اسد پدر، این مخالفت زیركانه را در هنگام جنگ میان اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین و هم در هنگامه امضای قرارداد كمپ دیوید در نظر داشت گرچه خود در نهایت به همین راه افتاد.

این چنین بود كه سیاست حافظ اسد در قبال تجاوز عراق به ایران نیز ماهیتی متفاوت با دیگر كشورهای عربی داشت كه آن هنگام حس "ناسیونالیستی عربی" شان منطقه را آكنده كرده بود، حافظ اسد اعتقاد داشت كه جنگ عراق علیه ایران توجه كشورهای عربی را از خطر واقعی اسرائیل به تهدید كاذب ایران جلب می كند به همین علت هم در برابر عراق و شعارهای ناسیونالیستی و تلاش های صدام برای ایجاد "جبهه متحد عربی علیه ایران" و تبدیل جنگ به نبردی میان اعراب با عجم ها ایستادگی كرد.

اسد بارها به صراحت اعلام كرد كه نه تنها از ناحیه ایران خطری متوجه جهان اعراب نیست كه وقوع انقلاب اسلامی در ایران بیش از هر چیز به نفع كشورهای عربی و تقویت موضع شان در قبال اسرائیل تمام خواهد شد.

شایان ذكر است، این سیاست اسد پدر، به تأمین منافع شخصی وی نیز كمك می كرد، كه تعهدات ایران به ارسال نفت به سوریه از جمله این منافع بود. در عین حال، در آن زمان موضع سوریه در مخالفت جنگ با ایران به دیگر موضوعات تسری نمی یافت و حافظ اسد در قبال بسیاری از مسائل مربوط به جهان عرب بعضاً "خط مشی ناسیونالیستی" به كار می گرفت، چنانكه در تمام قطعنامه های اتحادیه عرب علیه ایران درباره جزایر سه گانه، اسد به نفع اعراب رأی داد و موضع گیری كرد.

روابط میان سوریه و لبنان تاریخ منحصر به فرد قابل تأملی داشته است، زیرا این دو كشور از نظر زبان و دین و جغرافیا دارای مشتركات زیادی هستند و به رغم تقسیمات ایجاد شده پس از توافق "سایكس ـ پیكو" بطوركلی روابط ملت ها این دو كشور در همه سطوح همچنان استوار مانده است.

در جریان جنگ داخلی لبنان در سال 1976، نیروهای سوری وارد لبنان شدند. این اقدام با توافق آمریكا و فرانسه و با موافقت "اسرائیل" انجام شد و در حدود 30 هزار نظامی سوری برای حفظ توازن طوایف لبنانی وارد این كشور شدند.

اولین برخورد آنان برای حفظ موازنه در اواخر سال 1976م. پدید آمد و از درگیری میان نیروهای ملی لبنان و فدائیان فلسطینی جلوگیری كرد و در جنگ سال 1982م. نیز نیروهای سوری با نیروهای متجاوز "اسرائیلی" به اراضی لبنان جنگیدند. نیروهای سوریه همچنین در جریان محاصره بیروت كه 86 روز به طول انجامید، شركت كردند.

در آن زمان شارون كه وزیر جنگ كابینه بیگن بود، برای اجرای سه هدف به لبنان حمله كرد:

1. نابودی پایگاه های سازمان آزادیبخش فلسطین در لبنان.

2. اخراج نیروهای سوریه از لبنان.

3. امضای توافق صلح با لبنان، مشابه توافق صلحی كه با مصر امضا كرده بود.

شارون و كابینه رژیم صهیونیستی طرح های خود را با توافق مارونی های لبنان تدوین كردند تا اهداف مورد نظر خود را تحقق بخشند. در آن زمان "بشیر جمیل" رئیس حزب "كتائب لبنان" بود و در اثنای جنگ داخلی و به هنگام اشغال لبنان به وسیله رژیم صهیونیستی از پشتیبانی نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی برخوردار بود.

پس از آنكه بشیر جمیل به ریاست جمهوری لبنان منصوب شد و طرح توافق با رژیم صهیونیستی برای امضا آماده شده بود، انفجار بزرگی در ساختمانی كه بشیر و رهبران حزب كتائب در آن حضور داشتند، رخ داد كه بشیر جمیل در آن كشته شد. این حادثه ضربه سنگینی برای رژیم صهیونیستی به شمار می آمد و در آن یكی از نیروهای امنیتی سوریه به طراحی انفجار متهم گردید. پس از این حادثه مجدداً پای سوریه به مناقشات منطقه باز شد و اسرائیل برای نیل به اهداف ترسیمی در لبنان، ابتدا باید از سد سوریه می گذشت.

در این راستا، طرح رژیم صهیونیستی همچنان و پس از انتخاب "امین الجمیل" برادر بشیر به عنوان جانشین وی ادامه یافت و توافقنامه مورد نظر رژیم صهیونیستی در تاریخ 17 مه سال 1983، به امضا رسید.

این توافقنامه به لبنان اجازه می داد كه روند عادی سازی روابط و سازش با رژیم صهیونیستی را آغاز كند و از جهان عرب فاصله بگیرد، اما این امر دوام چندانی نیافت، زیرا نیروها و احزاب ملی لبنان به ویژه حزب سوسیالیستی دروزی و گروه های فلسطینی مخالف با روند سازش كه جبهه خلق/ فرماندهی كل، در رأس آنان قرار داشتند، با حمایت سوریه حملات متقابل را علیه جناح مارونی های لبنان آغاز و شكست سنگین به آنان وارد كردند كه در نتیجه توافق 17 مه لغو شد و به همین سبب طرح های صلح میان رژیم صهیونیستی و دولت لبنان، با بازیگری فعال سوریه به فراموشی سپرده شد.

در ادامه، سوریه و گروه های عضو "جبهه رد" در چارچوب طرح پروژه های صلح پس از جنگ سال 1982، در مقابل فشارهای امریكا ایستادگی كردند، اما در آن سوی میدان "یاسر عرفات " و رهبران فتح با حمایت مصر و اردن تلاش می كردند كه این طرح ها پذیرفته شود.

این اختلافات موجب بروز درگیری های شدید و خونین میان گروه های فلسطینی در شهر طرابلس لبنان ـ پس سفر عرفات به آنجا ـ و نیز اردوگاه های "نهر البارود و البداوی" شد و "عدم تفوق" در اتخاذ سیاست های راهبردی منافذی را برای بهره برداری اسرائیل و پیشبرد "استراتژِی انفعال مقاومت" ایجاد می كرد.

اما در این فضای چند سویه، نقطه عطفی در "مبارزه منسجم و اصولی" در مقابل رژیم صهیونیستی پدیدار شد و آن تأسیس حزب الله لبنان بطور رسمی بود.

حزب الله، فعالیت خود را با اعلام شعار "مبارزه علیه اشغالگران و آزادسازی اراضی اشغالی" آغاز كرد و در میان شیعیان لبنان محبوبیت گسترده ای پیدا كرد. این جنبش از ویژگی هایی چون "مواضع ملی ثابت" و "مخالفت با طرح های آمریكا و اسرائیل" در منطقه بهره گرفت و از نظر سازمانی نیز گروهی كاملا منضبط و شفاف بود و لذا وضعیت خود را حتی در زمان جنگ های ویرانگری كه رهبران حزب امل علیه اردوگاه های فلسطینی در لبنان ـ در سال های 1984 تا 1986 به اجرا گذاشتند، حفظ كرد.

حزب الله، با درایت و هوشیاری و همچنین اتخاذ سیاستهای اصولی با این درگیری های مخالف بود و از همراهی با جنبش أمل در این راستا و در جنگ علیه فلسطینیان خودداری كرد.

اما پس از حوادث تروریستی 11 سپتامبر 2001 و فرافكنی ایالات متحده در مبارزه با تروریسم جهانی و درپی آن دسته بندیهای متنوع نظیر: "متحدان و دشمنان امریكا"، "محورهای شرارت"، "لیست گروههای تروریستی" و...، كه اتفاقاً سه هدف خاورمیانه ای امریكا یعنی " ایران، سوریه و حزب الله " نیز در آنها قرار گرفتند، باعث ایجاد نزدیكی و " اتفاق نظر " این سه عامل تعیین كننده در مسئله فلسطین شد.

در این زمان، امریكا و رژیم صهیونیستی تلاش گسترده ای برای استفاده از فضای به وجود آمده در زمینه موسوم به مبارزه با تروریسم انجام دادند.

ایالات متحده مشخصاً با تجاوز به عراق درپی سیطره بر منابع نفتی این كشور و تشكیل حكومتی مشابه دیگر كشورهای عربی در آنجا بود. در راستای تداوم اجرای اهداف، به تسلیم واداشتن جریان های مخالف آمریكا و رژیم صهیونیستی در منطقه در دستور كار قرار داشت.

اما طرح های مذكور، مشخصاً در لبنان با موانعی مواجه شد كه از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره كرد:

1- سوریه و حضور نظامی اش در لبنان.

2- حضورحزب الله لبنان كه ارتباط تنگاتنگی با ایران دارد.

3- گروه های مخالف روند سازش مانند جبهه خلق/ فرماندهی كل و فتح انتفاضه.

به همین سبب، لازم بود در ابتدا پیش زمینه هایی محقق شود تا عوامل فوق را از تأثیرگذاری در لبنان بازدارند تا زمینه برای تحقق اهدافی نظیر:

- انداختن لبنان به دامن توطئه ها و طرح های آمریكا و سپس وادار كردن این كشور به امضای صلح با رژیم صهیونیستی.

- تضعیف سوریه و موضع این كشور درباره مذاكرات در چارچوب بازگرداندن بلندی های اشغالی جولان به سوریه.

فراهم شود.

در این زمان ایران به بازیگری فعال در خاورمیانه مبدل گشته بود و با ترسیم سیاستهای خارجی چند مرحله ای سعی در بهبود جایگاه خود داشت و بسیار به اروپا نزدیك شده بود.

از طرفی حزب الله لبنان نیز كه با الگوگیری و خط مشی قراردادن انقلاب اسلامی ایران توانسته بود كاری را كه دولتهای عربی نتوانستند در نیم قرن اخیر متحقق كنند به تنهایی در جنوب لبنان انجام دهد، در حال گذار مرحله حیات سیاسی بود و رویكرد مردمی روزافزونی را نیز بهمراه داشت.

در ضلع دیگر مثلث، "بشار اسد"، پسر حافظ اسد رهبری سوریه را دردست گرفته بود و در پیروی از سیاستهای پدرش، روابط حسنه ای با ایرن داشت. در این زمان دوپسر رئیس جمهور بجای دوپدر، روابط سوریه و امریكا را در بالاترین سطح تنش و رویارویی سیاسی قرار داده بودند و سوریه مرتباً از سوی امریكا تهدید می شد و مقامات واشنگتن سعی داشتند طرح صلح خاورمیانه با عنوان " نقشه راه " را به سوریه بقبولانن.د

از طرفی سیاست خارجی سوریه با روی كار آمدن بشاراسد شكلی تازه ای نیز به خود گرفت بود و متناسب با شرایط روز منطقه شد.

در این شرایط اگرچه با سرنگونی طالبان و رژیم صدام توسط امریكا و متحدانش و درپی آن وضعیت خاورمیانه به دلیل تغییر رژیم ها، اعراب را در حالتی كاملاً منفعلانه قرار داده و "ناسیونالیسم عربی" كاملاً رنگ باخته بود، اما ایران با استفاده بهینه از شرایط موجود و "فرصت سازی" از فضای ایجاد شده بخوبی بهره گرفت و پس از تثبیت نقش خود در دولتهای جدید افغانستان و عراق، عامل ایجاد "مثلث مقاومت" به قاعده خود و اضلاع "سوریه و لبنان" در خاورمیانه شد.

در این زمان همزمان با مشغولیتهای نظامی امریكا، رایزنی های متعددی بین ایران، سوریه و حزب الله انجام شد و مقامات و هیاتهای دیپلماتیك در سطوح مختلفی به سوریه و لبنان سفر كردند، تعداد این سفرهای توأمان به حدی بود كه بسیاری از رسانه ها با پیگیری این مسئله درپی كشف دلائل آن برآمدند.

نتایج این "اتحاد مثلث در خاورمیانه" شگفت انگیز بود. حوادث سال 2000، جایگاه حزب الله را از جنبشی "صرف نظامی" به بازیگری فعال در عرصه لبنان و حتی منطقه ترقی داد و حزب الله در عین حفظ "بازوی نظامی" به "بازوی سیاسی" نیز دست یافت.

در این راستا، پس از عقب نشینی صهیونیست ها در سال 2000 میلادی از جنوب لبنان، حزب الله همچنان مواضع ضد امریكایی و صهیونیستی خود را حفظ و با خلع سلاح خود نیز در برابر فشارهای جهانی، مخالفت كرد و با هوشیاری، اعلام نمود دلیل این مخالفت نیز آن است كه دشمن صهیونیستی همچنان لبنان و تمام منطقه را تهدید می كند.

با الگوگیری از سیاست ها و منش حزب الله، گروه های فلسطینی نیز كه پایگاه های انقلاب فلسطین را در سال 1970، از اردن به لبنان منتقل كرده بودند، در جنوب لبنان پایگاه هایی نظامی احداث كردند. در همین راستا جبهه خلق/ فرماندهی كل و پس از آن فتح انتفاضه پایگاه هایی در دره بقاع در جنوب لبنان و منطقه "تلال الناعمه" پایگاه هایی ایجاد كردند و به تبع آن، در هر یك از اردوگاه های فلسطینی نشین در لبنان نیز، هر یك از گروه های فلسطینی برای خود پایگاه هایی دایر كرد.

به تبع این تفوق، اسرائیل با ابراز نگرانی شدید از این "همگرایی" ایجاد شده، برخورد با آن را هدف اصلی خود قرار داد و بهترین روش ممكن مقابله با آن را "استراتژی مهار چندجانبه" در نظر گرفت. در این راستا، ترور "رفیق حریری" نخست وزیر فقید لبنان در فوریه سال 2005، نقطعه آغاز این استراتژِی با ورود اروپا و امریكا به این مسئله شد.

راهكار اجرایی مدنظر، برخورد انفرادی با هریك از اعضای مثلث "محورهای مقاومت" در حوزه های خاص خودش بود و لذا سوریه به عنوان "مقصر اصلی ترور حریری تحت فشار بین المللی قرار گرفت و درپی آن ایران درگیر "مسئله فعالیتهای هسته ایش" قرار گرفت. ضلع سوم مثلث یا حزب الله كه در بهترین شرایط و اقبال عمومی قرار داشت، هدف آخرین مرحله این استراتژی بود، كه برای منفعل نمودن آن به ترتیب دو مرحله "سیاسی و نظامی " طراحی شده بود.

در پی این حادثه و همزمان با فشارهای داخلی لبنانی ها برای خروج نیروهای سوری از این كشور، آمریكا نیز تبلیغات گسترده ای را برای این منظور و نیز برای خلع سلاح آوارگان فلسطینی و همچنین حزب الله لبنان و اجرای قطعنامه های بین المللی از جمله قطعنامه 1559 شورای امنیت كه در سپتامبر سال 2004، با فشار امریكا صادر شده بود به اجرا گذاشت.

منبع:روزنامه ايران 

نقش برادر بزرگتر حزب ا...

با وجود گذشت چند روز از تبادل اسرا میان حزب الله و رژیم صهیونیستی و ثبت یک پیروزی دیگر برای جنبش مقاومت حزب الله ،رسانه های اسراییل با ارائه تحلیل هائی از نقش مهم و مثبت ایران در این تبادل سخن گفتند.

به گزارش خبرگزاری مهر، پیروزی حزب الله در قرارداد تبادل اسرا بازتاب گسترده ای در رسانه های رژیم صهیونیستی داشت.

رسانه های اسراییل پس از اجرای این مبادله دراوج ناامیدی، شکست تل آویو را در این تبادل به "رسوایی ملی" و " بهای سنگین" که اسراییل متحمل آن شد، تعبیر کردند.

به نوشته روزنامه های اسراییلی ، آزادی 430 اسیر عرب در مقابل تنها سه جسد و یک مجرم اسراییلی لکه ننگ و رسوایی برای دولت اسراییل است.

رسانه های صهیونیست تاکید کردند که این قرارداد تنها به نفع حزب الله و دبیر کل آن سید حسن نصرالله انجام شد.

به نوشته الحیات،رسانه های اسراییلی، نقش ایران در اجرای موفقیت آمیز این قرارداد را مهم و مثبت ارزیابی کردند.

تیترهای درشت مطبوعات اسراییل،سردرگمی و پریشانی آنها را به خاطر بهای سنگینی که اسراییل پرداخت کرد و نیز خشم ونفرت از جشن های مردم لبنان و تهدید مجدد دبیر کل حزب الله به اسیر کردن نظامیان اسراییلی را نشان داد.

روزنامه "معاریو" در بالای تصویر مراسم استقبال رسمی از اجساد نظامیان اسراییلی و تنباوم سرهنگ اسراییلی ونیز تصویر عملیات انتحاری (شهادت طلبانه) در قدس و جشن های بیروت عنوان های " روز اشک ها" و " درد و ذلت وخواری عملیات وحشتناک قدس" و"فرزندانی که دیگر زنده نیستند"، "قرارداد تبادل اسرا باعث اختلافات و جشن های خرابکاران است، برجسته کردند.

روزنامه "یدیعوت آهارونوت" نیز با انتخاب تیتر" اندوه بار و دردناک" نوشت : استقبال اندوه بار در فرودگاه تل آویو و جشن های پیروزی در بیروت، خشم ها را برانگیخت.

یوئیل مارکوس تحلیلگر برجسته روزنامه " هاآرتص " که تاثیرگذارترین روزنامه نگار بر افکار عمومی اسراییل است، نوشت: قراردادی که به موجب آن سه جسد و یک شهروند اسراییلی در مقابل آزادی صدها اسیر مبادله شدند، نه تنها دلیلی برای جشن اسراییلی ها نیست، بلکه یک رسوایی ملی است، زیرا به وضوح مشخص بود که طرف گفتگو،جریانات تروریستی بودند.

آلکس فشمان تحلیلگر نظامی روزنامه " یدیعوت آهارونوت" نیز ضمن موافقت با نظر مارکوس در ارزیابی خود از قرارداد تبادل اسرای عرب و اسراییل ابراز عقیده کرد که دشمن مقابل اسراییل(حزب الله) به دنبال تحقیر و به زانودرآوردن اسراییل است .

وی افزود: تبادل اسرا که اسراییل سه جسد و تنها یک مجرم را در ازای صدها اسیر عرب و لبنانی تحویل گرفت و پیامد آن جشنواره های عظیم در بیروت و استقبال باشکوه در لبنان تنها درراستای اهداف دشمن(حزب الله) بود.

در زیر تصویر بزرگی از مصطفی الدیرانی بر روی دستان جمعیت انبوه استقبال کننده در بیروت، سمواربیری تحلیلگر امورعربی این روزنامه تحت عنوان" می بینیم و خشمگین می شویم" نوشت: بیشترین چیزی که اسراییلی های غرق درماتم و اندوه را به خشم آورد ، جشن های مردم لبنان و آتش بازی هایی بود که در مراسم استقبال از اسرای لبنانی در بیروت مشاهده کردند.

وی اقدام شبکه های لبنانی درپخش مراسم استقبال از اسرای لبنانی را اقدامی خودخواهانه توصیف کرد.

وی مسوولان رژیم اسراییل را احمق هایی توصیف کرد که در صورتی که سمیر قنطار اسیر لبنانی را آزاد نکنند ، پشیمان خواهند شد و باید بهای سنگینی را بپردازند.

تسفی بارئیل تحلیلگر روزنامه "هاآرتص" نیزنوشت:جشن های استقبال از اسرای لبنانی در بیروت ترجمانی از تظاهرات وحدت ملی بود که با درایت و اقتدار حزب الله صورت گرفت،این جشن مختص حزب الله بود که لبنان به عنوان یک میهمان افتخاری به آن پیوست، گویی که حزب الله یکی از اسرای آزاد شده بود.

وی افزود: نصرالله (حزب الله ) برای آزادی دیگر اسرا در زندان های اسراییل و نیز گسترش دامنه مشروعیت مبارزاتش تلاش خواهد کرد

.

گی باخور تحلیلگر روزنامه" یدیعوت آهارونوت" در مقاله ای تحت عنوان" توطئه ایرانی" نوشت: کنکاش های بعدی از قرارداد مبادله اسرا روشن خواهد کرد که در ماه های اخیر طرف ما در این مذاکرات، حزب الله نبود بلکه قدرت بزرگتر و بسیار جدی یعنی ایران بوده است، زیرااززمان سرنگونی صدام، قواعد و بنیان ها در جهان تشیع تغییر یافت و ایران که در طول سال های گذشته از دور، جریان گفتگوها را پیگری می کرد،در حالی که این مذاکرات روند کند خود را طی می کرد اما ناگهان با رهبری این کشور این مذاکرات روند سرعتی به خود گرفت و نصرالله به بازیگر فرعی و حتی یک میانجی تبدیل شد.

به گفته وی ، سخنرانی نصرالله ، ایران را از اتهام ربودن ران آراد خلبان ناپدیده شده اسراییلی ، مبرا کرد.

وی با اشاره به شرکت برخی مسوولان بلندپایه ایرانی درمراسم استقبال اسرا در بیروت نوشت :این پیروزی، پیروزی یک جنبش لبنانی نبود بلکه موفقیت یک جریان خارجی (ایران) بود که با دخالت آن در این مساله عامل اجرای قرارداد مبادله شد.

به اعتقاد وی ، نقش تاریخی حزب الله در لبنان پایان نخواهد یافت،همان طور که سه سال و نیم پیش اسراییل را وادار به عقب نشینی از جنوب لبنان کرد.

یرون لندن نیز در مطلبی تحت عنوان " خودخواهی و ننگ " در روزنامه یدیعوت آهارونوت نوشت:خطرناک ترین بهاهایی که در این قرارداد توسط اسراییل پرداخت شد، نگرانی و ترس ازبود که مبادا این جنبش برای از سرگیری قدرت بازدارندگی ما از طریق خشونت افسارگسیخته تلاش کند.

وی گفت: تنها یک زن فلسطینی با فریاد های خود شکست مفتضحانه ای به ما(اسراییل) وارد کرد.

وی با اشاره به خوشحالی مردم فلسطین به خاطر آزادی اسرای خود و تمجید آنها از حسن نصرالله نوشت که آنها از سازمان حزب الله خواستند با ربودن نظامیان بیشتری از اسراییل درراه آزادی سرزمینشان بکارگیرد.

به گفته وی، اگر کارشناسان تاکنون در وجود ارتباط میان عقب نشینی اسراییل از جنوب لبنان و بین بیداری شدید مردمی در میان فلسطینی ها تردید داشتند، این توافقنامه و امور بعد از آن این شک و تردید را به یقین تبدیل کرد.

این توافق روشن کرد که حزب الله ، رهبر است، فقط انجام عملیاتی مانند عملیات حزب الله نه دیپلماسی ضعیف، درنهایت یهودیان را از سرزمین مقدس فلسطین بیرون خواهد راند.

وی افزود: حکومت شارون با تخریب تشکیلات خودگردان، باعث تجهیز دشمن سرسختی شد که بر سرزمین مقدس با نظارت کشور بزرگ اسلامی ایران سیطره یابد واگر فقط ده درصد خرابکاران(مبارزان فلسطینی) به عادت های گذشته شان برگردند مفهومش کشته شدن شمار زیادی از اسراییلی ها خواهد بود، آنهایی که دیوار حائل برای نجات آنها ساخته می شود.

به گفته وی،اگر فقط چند درصد ده ها هزار جوان فلسطینی که برای نصرالله هورا کشیدند این قرارداد را به عنوان شکست(اسراییل) نتیجه گیری کنند، تعداد بیشتری از اتوبوس های اسراییلی مانند انفجار اخیر منفجر خواهند شد.

این تحلیلگر اسراییلی افزود: این تمام بهایی که ما باید پرداخت کنیم، نخواهد بود بهاهای دیگری نیز باید پرداخت کنیم، مانند دادن جایگاه مذاکره کننده قانونی و اعتبار به این سازمان تروریستی (حزب الله)، تشویق گروه های تروریستی در جهان عرب و تخریب توازن سیاسی ضعیف در لبنان،اما بزرگترین نگرانی و ترس ما از این است که این قدرت(حزب الله) تلاش کند از طریق خشونت لجام گسیخته برای ازسرگیری قدرت بازدارندگی ما تلاش کند.

اما سیفر بلوتسکر در روزنامه یدیعوت آهارونوت تحت عنوان " من از اینکه یک اسراییلی هستم به خود می بالم" نوشت: منطق اخلاقی در قرارداد مبادله اسرا مرا مفتخر کرد که در یک دولت آماده برای پرداخت بهای سنگین به دشمن برای گرفتن اجساد نظامیانش و آزادی یک شهروند ماجراجوی ناپدید شده اش، اسیرانی را فدیه بدهد، شاید درچنین مبادله ای، منطق درخشان نظامی جائی نداشت،قطعا منطق تجاری "گرفتن و بخشیدن" وجود نداشت و اما تمسک به ارزش های ساده انسانی در آن وجود داشت.

وی افزود: اگر بگویم اسراییل بهای بسیار سنگینی دراین قضیه پرداخت کرده، یاوه سرایی کرده ام و این سخن درستی نیست بلکه باید بگویم برعکس اسراییل از بار اضافی حفظ دیرانی و عبید(اسرای برجسته لبنانی) و مدیریت محاکمه آشفته و سردگم آن دو آزاد شد.

وی ابرازعقیده کرد: در قرارداد مبادله اسرا هر یکی ازدو طرف از چیزهایی عقب نشینی کرد و امتیازاتی داد که از نظر خودش ارزشی نداشت و در مقابل به چیزهایی که در نظرش ارزش بالایی داشت، دست یافت و لذا جمع این توافق صفرنیست بلکه جمع آن مثبت است، هم اسراییل سود برد و هم حزب الله،ما ازآنچه برای ما مهم بود سود بردیم و آنها نیز به آنچه برایشان مهم بود،دست یافتند،هضم چنین توافقاتی به اعتقاد کارشناسان برای افکار عمومی سخت است، اما این توافقات در حل مناقشات تلخ تر سهیم خواهد بود.

عوفر شیلح هم در این روزنامه تحت عنوان" شکاف ها در جبهه مخالف" نوشت: قرارداد کنونی مبادله اسرا بخشی از قرارداد واقعی بعدی است که به افشای سرنوشت رون آراد خلبان ناپدیده شده اسراییلی منجر خواهد شد.

وی افزود: سیاست مداران احساس می کنند که قرار داد ضرر دارد، پس از آن دوری خواهند گزید اما اگر بوی موفقیت به مشامشان برسد، برای اتخاذ آن در اسرع وقت شتاب خواهند کرد و اگر چنین اقدام اختلاف برانگیزباعث تقسیم مردم و دستگاه سیاسی به دو بخش شود، حل مساله مبهم و یپجیده ای خلبان اسراییلی که از 17 سال پیش همچنان لاینحل مانده و موسسه امنیتی و سیاسی اسراییل هم آن را دنبال می کند و آن را شکست درجه یک تلقی می کند، مردم اسراییل بهایی که دولتشان این هفته در مقابل آزادی حنان تنباوم به حزب الله داد، فراموش خواهند کرد،با این حال سوالی که باقی خواهد ماند مربوط به بهایی است که اسراییل باید درمقابل اطلاعاتی که در مورد رون آراد و در مرحله بعدی درمقابل دستیابی به خود وی باید پرداخت کند بنابراین مرحله اول تبادل اسرا به عنوان مرحله ضروری تلقی خواهد شد.

وی ابراز عقیده کرد: برخی رهبران اسراییل واقعا معتقدند که روزنه واقعی ایجاد شده است که به شناخت سرنوشت آراد کمک می کند زیرا تا همین چند هفته پیش گفته می شد که هیچ اطلاعات جدیدی از آراد در دست نیست، اما قدرت هایی که پشت سرنصرالله به دلایل راهبردی قرارگرفته اند و قطعاهیچ ارتباطی با سرنوشت اسرای لبنانی یا فلسطینی ندارند، ناگهان آمادگی خود را برای گشودن روزنه ای نشان دادند.

وی ادامه داد:هر کس روند اوضاع و ریزه کاری های آن را می داند، شور و هیجان سید حسن نصرالله را در این قرارداد تحت فشار غرب و ترسش از احتمال دست برداشتن ایران و سوریه از حمایت از وی احساس کرد، این شور و هیجان مانع از فروپاشی این قرارداد بویژه بعد از تصمیم اسراییل در خصوص سمیرقنطار شد که راه را برای مرحله دوم تبادل بازکرد.

مسوولان بلندپایه ارتش اسراییل معتقدند که حزب الله اکنون ناچار است خود را در کوتاه مدت خویشتن دار نشان دهد وچه بسا تهدیدی که در درازمدت داشت را بدون اینکه اسراییل به اقدام نظامی بزرگ متوسل شود، از بین ببرد، در ماه های آینده نزدیک، در صورتی که آرنیست اورلار میانجی گر آلمانی بتواند آمادگی ایران را برای وفا به وعده های شبه صریح در موضوع آراد محقق کند، حزب الله مجبور خواهد شد با فرمان برادر بزرگترش یعنی تهران خویشتن داری نشان دهد .

وی درپایان نوشت :منافع ایران به طور قطع در تقارب و همسویی با اروپا است و حسن نیت این کشور در قرارداد تبادل اسرا بسیار نرم و ظریف بود و جبهه لبنانی ضعیف تر از آن بود که بخواهد در مسیر آن مانع تراشی کند.

منبع:خبرگزاری مهر