بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
تقبل الله اعمالکم
زمان و مکان دو مقوله ای هستند که مربوط به عالم ماده می باشند و همیشه در دنیا با این دو مقوله انسان دنیوی سروکار دارد.
این دو مقوله به خودی خود و به عبارت فلسفی اگر لابشرط لحاظ شوند نه حسنی دارند و نه قبحی .
به عبارت دیگر نمی توان آندو را مبارک یا شوم نام نهاد . البته این به لحاظ لابشرط اعتبار کردن زمان و مکان می باشد.
اما در عالم ماده هیچگاه این دو ( زمان و مکان ) خالی از یک متعلق واقعی نیستند. به عبارت فنی تر همواره این دو را ما به شرط شیء لحاظ می کنیم و درخارج و عالم واقع نمی توان اعتبار لابشرطی آن دو را لحاظ نمود.
حال که چنین است:
پس با توجه به متعلق آنها ، زمان و مکان هم متصف به برکت و شومی هم می شوند.
مثلاً بسیاری از مکانها هستند که به خاطر اتفاقی که در آنها رخ داده است و یا به علت وجود شخص و یا بقعه یا مکان خاصی مبارک شده اند و حضور در آنها با امتیاز و منفعت تکوینی همراه است .
یا برخی از ایام هم اینگونه هستند ، چون به خاطر واقعه ای که در آن ایام اتفاق افتاده است موجب مبارکی آنها شده.
حال اگر این دو مورد را قبول کردیم طرف دیگر که نحسی و شومی هم هست را باید بپذیریم.
یعنی برخی مکان ها و برخی ازمنه وجود دارند که به علت پدیده ای شوم شده اند.
شاهد مثال:
همانگونه که در شرع ایام مبارکی همانند ماه رجب، شعبان، رمضان و میلاد بزرگان دین داریم ، از آن طرف هم ایام نحسی هم داریم ، همانگونه که قرآن در آیه 16 سوره فصلت به آن اشاره می کند:
فأرسلنا علیهم ریحاً صرصراً فی ایام نحساتٍ
نحسات جمع نحس به معنای شوم است ، قرآن صراحتاً برخی از ایام را نحس می داند.
همچنین برخی از احادیث هستند که بعضی از ایام را مانند شب های قمر در عقرب که ماه در صورت فلکی عقرب قرار می گیرد نحس می دانند و از انجام برخی امور ( مانند زناشویی) انسان را برحذر می دارند.
در مورد مکان ها هم که روشن است .
مکانها زیارتی و عبادی از برکت برخوردار هستند و برخی از مکانها هم از شومی مانند مکانی در نزدیکی مکه که واقعه اصحاب فیل در آنجا واقع شده است . طبق آداب و برخی حادیث توقف کردن در آن مکان را مبارک نمی دانند و دستور رسیده است که سریعاً از آن محل خارج شوند.
موفق باشید...
