پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم
سوره بقره آیه 152
سلام
تا حالا فکر کردید که چرا دل ما آدمها میگیره؟
من کاری ندارم با این تاپیک اما حیفم اومد از کنارش همینطوری رد بشم و چیزی نگم
اینکه هر کسی دلش تو این دنیا نمیگیره....باید دل داشت تا دلتنگی گرفت
اما چه خوب میشه وقتی دلمون میگیره و دنبال یه دل پاک میگرده اونو بچسبونیم به پاکترین دلهای عالم
به خدا این دل گناه داره و خوب نیست تو این جور مواقع از تماس با بهترین نوع خودش محرومش کنیم
من نمیگم با آدمهای عادی و یا دوستانمون درد و دل نکنیم....
من میگم یکمی قدر این دلتنگی رو بدونیم و یا اصلن یکمی قدر دلی که تو قلبمونه رو بدونیم
واقعا حیفه مایی که امام داریم بریم با یکی دیگه بشینیم درد و دل کنیم
حیفه که مایی که اعتقاد به زنده بودن یه امام غریب و مهربون رو داریم دلتنگی هامون مثل بقیه آدم های کره خاکی باشه
بابا بلاخره باید بین منی که مثلا میگم امام دارم و اونی که اصلن تو این فازها نیست فرقی باشه
پس امیدوارم همونقدر که دلمون برای همدیگه تنگ میشه همونقدر هم دلمون به امام زمانمون تنگ بشه
و یا اصلن اگه هدف این تاپیک ابراز دلتنگی هست بیاییم دلتنگیمون رو به امام زمانمون عرضه کنیم
اگه خواستید میتونید یه همچین تاپیکی رو هم تو انجمن مهدویت ایجاد کنید تا حداقل یکی به این دلتنگی ها رسیدگی کنه
یه تاپیک قشنگتر از این زیری:
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=17257&threadID=24817&forumID=455
و یا خودتون بهتر میدونید ....یه تاپیکی که مخاطب رسیدیگیش خدا باشه
یا علی
