تبیان، دستیار زندگی

رمضان امسال سومین بار است که مردم غزه در محاصره شدید رژیم صهیونیستی به سر می‌برند. رمضان 1430 سخت‌تر از همیشه در این سرزمین سپری می‌شود. گزارش‌هایی که خبرنگاران و گزارشگران از این سرزمین ارائه می‌کنند، برای بیش از یک میلیارد مسلمان روزه‌دار تکان دهنده است. در یکی از این گزارش‌ها آمده: مروان عبدالرب، یکی از شهروندان غزه است که از اولین ساعت‌های صبح در صف بلند انجمن خیریه الصلاح می‌ایستد تا از کمک‌هایی که این مؤسسه به مردم فقیر غزه می‌دهد، استفاده کند. خود او می‌گوید اگر این کمک‌ها قطع شود، نمی‌تواند خانواده‌اش را سرپرستی کند.

ادامه در پست بعدی

این وضعیتی است که ده‌ها هزار فلسطینی ساکن غزه گرفتار آن هستند. نیاز به قوت لایموت و تقلا برای فراهم کردن حداقل روزی خانواده در ماه رمضان، بیشتر حس می‌شود. از گذشته‌های دور مردم غزه همانند سایر مسلمانان جهان با شور و اشتیاق به استقبال این ماه مبارک می‌روند و مراسم و سنت‌های ماه رمضان را به صورت گسترده به جا می‌آورند. اما اقلامی مثل چای، پنیر و حتی شیرخشک به سختی به دست می‌آیند. آنها چند ساعت مانده به افطار، بدون این که توانایی خرید چندانی داشته باشند، به فروشگاه‌هایی می‌روند که کمتر چیزی برای عرضه دارند و نمی‌توان در آنها حتی خرما و مربا که از اولین خوراکی‌های سفره افطار مسلمانان به حساب می‌آید، پیدا کرد. حتی اگر هم این اقلام را پیدا کنند، پولی در بساط ندارند که بتوانند خرید کنند.

در گزارش دیگری شبکه الجزیره از قول محمد حالو 40 ساله که چهار فرزند دارد، نقل می‌کند: تمام مرزها بسته است، کالاهایی هم که از طریق تونل‌ها به غزه قاچاق می‌شود، با بهایی گزاف عرضه می‌شود که بسیاری از مردم قادر به خرید آنها نیستند.

در دو سال اخیر بهای اجناس مختلف بویژه میوه، سبزیجات و اغلب مواد غذایی بشدت افزایش داشته است. آمار فقر و بیکاری وحشتناک است. مردم هر روز بیشتر قدرت خرید خود را از دست می‌دهند. یکی از مدیران ارشد برنامه بین‌المللی غذا وابسته به سازمان ملل (آنروا) می‌گوید: این سازمان برای کمک به مردم در شرایط ماه رمضان سعی کرده قهوه، گوجه فرنگی، گوشت کنسرو شده و شیرینی‌های ویژه رمضان مثل حلوا را بین مردم توزیع کند.

اما محاصره اسرائیل به آنها اجازه نمی‌دهد به اندازه کافی غذا و دارو را وارد غزه کنند. البته این بدبینی بین مردم غزه به وجود آمده که حتی کارکنان سازمان کمک به آوارگان فلسطینی آنروا کمک‌های مالی و حتی تجهیزات پزشکی انسان‌دوستانه برای مردم غزه را به سرقت می‌برند.

اگر این اتهام را نیز نادیده بگیریم، اهمال سازمان ملل در مقابل محاصره صهیونیست‌ها غیرقابل اغماض است. طبق آمارهای بین‌المللی، در حالی که کمک‌های سازمان ملل در ژانویه 2007 با 631 کامیون به غزه ارسال شده بود، این میزان در جولای امسال تنها به 83 کامیون رسید. این کامیون‌ها تنها قادر به تأمین 15 درصد نیاز مردم غزه هستند.

15 تا 20 درصد از نیازها نیز توسط تونل‌ها تأمین می‌شوند که علاوه بر این که خرید آنها برای مردم سخت است، هر روز از میزان‌شان نیز کاسته می‌شود. اسرائیل در ماه‌های اخیر ده‌ها رشته از این تونل‌ها را در میان سکوت اعراب و چراغ سبز امریکا تخریب کرده است.

لذا در این بین مردم غزه بیش از همه دولت مصر را سرزنش می‌کنند که اگر مرز رفح را برای آنان باز گذاشته بود، می‌توانستند نیازهای خود را تأمین و یا حداقل کمک‌های بین‌المللی را دریافت کنند. یکی از سران حماس می‌گوید: غزه اقتصاد ندارد. مصر باید مرز رفح را باز می‌گذاشت تا ما بتوانیم نیازهای خود را برآورده کنیم. اگر رفح باز بود، مردم می‌توانستند فرزندان خود را سیر کنند.

طبق آمار، در حال حاضر 3 میلیون دلار کمک‌ بخش‌های خصوصی بین‌المللی مثل شیر، پنیر و... تحت توقیف دولت مصر قرار دارد.

منبع:مقاومت اسلامی لبنان-حزب الله