پس از خروج انگلیس از فلسطین، در اردیبهشت 1327 (1948 م.)، مابقی این سرزمین نه از طریق خرید بلكه با كشتار، غصب، شكنجه، تخریب، فشار و توطئه و با بدترین شكل از فجایع و جنایات كه ممكن است به تصوّر بشر درآید، به تصرّف صهیونیست‌ها درآمده است. وقایع جنایت‌كارانه‌ای كه صهیونیست‌ها ترتیب داده‌اند، یك فهرست بلندبالا و شامل ده‌ها عنوان است. فقط در سال 1948م. و برای آماده‌سازی فضا جهت اعلام موجودیت به اصطلاح «دولت اسرائیل»، ده‌ها مورد كشتار دسته‌جمعی با صدها شهید از زن و مرد و كوچك و بزرگ، «عملیات افتخارآمیز صهیونیست‌ها» را شامل می‌شود كه فاجعة «دیریاسین» با كشته و كشتار حیفا با 150 شهید، دو نمونه از آنها است.
حاصل این كشتارها و نتیجة برنامه‌ریزی شده آنها اینكه در همان سال‌ها 1327 «ساكنان 531 روستا و شهر فلسطینی یعنی جمعاً 900 هزار نفر را از خانه و كاشانه بیرون راندند». و این جنایات همچنان ادامه داشت تا سه هزار كشته اردوگاه‌های «صبرا و شتیلا» تحت نظارت آریل شارون در سال 1361 و كشتار ابراهیمی در سال 1372 و قتل عام جِنین در سال 1381 و...
توجه شود كه همة اینها صحنه‌های كشتار است نه جنگ. یعنی یك طرف مردم بی‌سلاح بی‌دفاع یك روستا، یك حرم، نمازگزاران یك مسجد، یا بچه‌های پناه گرفته در یك پناه‌گاه و... و در سوی دیگر یك ارتش مسلّح مجهّز وحشی است با اندیشة نژادپرستانة صهیونیستی و تعلیم دیده برای كشتار و جنایت. آن وقت شگفت‌آور است كه جوان یا دانشجوی ما این همه را نمی‌داند و سؤال می‌كند كه این فلسطینیان كه زمین‌هایشان را فروخته‌اند چرا این‌قدر سر و صدا می‌كنند؟ و شگفت‌آورتر است كه این سخن در بین جماعتی وسیع در سراسر ایران گسترده است. با این حساب آیا دستگاه‌های تبلیغاتی كشورمان در شناساندن حقیقت فاجعة فلسطین كوتاهی نكرده‌اند و بالعكس، تبلیغات صهیونیستی در وارونه جلوه دادن واقعیت‌ها پركار نبوده است؟
ماهنامه موعود شماره 101
پی‌نوشت‌ها:
٭ منبع: شمس‌الدّین رحمانی، روزنامة جمهوری اسلامی، مورخ 8/2/80، با تلخیص و اندكی تغییر.
منابع و مراجع:
1. مجلة ترجمان سیاسی، دی ماه 79.
2. فلسطین، سرزمین تاریخ و مقاومت، انتشارات جنبش جهاد اسلامی فلسطین، دفتر تهران.
