سلام
خدای من،خدای مهربانی ها.....
خدای گلهای نیلوفرودختران ایرونی...خدای همه ی پنجره های خیالی..
خدای همه ی شقایقهای صحرایی که حس میکنم جای خالیشان را....
خدای همه ی نسیم ها که گاها نجفی میشوند....خدای همه ی مرجانهایی که کاراته کا میشوند...
خدای همه ی حاج قدرت الله ها....خدای همه ی داوودهایی که گاهی خطری میشوند...
خدای همه ی حیاتهای طیبه...
وخدای تک تک کسانی که میبینم ونمیبینم
که هستندونیستند......
خدای همه ی تبیانی هااااا....تبیانیهایی که بودنشان نعمت است ونبودنشان غمی به بزرگی عالم..
دلم گرفته به وسعت تمام دلتنگی ام برای امام رضایی که تصاویرحرمش درست پشت سرم پخش میشود
آنقدردلم هوای اذان های داخل صحن را کرده که نگو ونپرس...
خدایا هرچه دارم وندارم ازتوست...
تبیان،بچه هایش...وتمامی این لحظات خوش را ازمن نگیر...
کاری کن تمام لحظاتم رنگ ماه رمضان بگیرد...
چقدرغمگین شدم....شرمنده...
التماس دعا ودرپناه حق ماناباشید